เป็นการดูตอนอวสานที่หมดพลังมากแม่ น้ำมูกน้ำตาจะหมดตัว ทิชชูหมดไปครึ่งกล่อง นี่เรื่องจริง!!

ทั้ง 4 เบรกมันเป็นอารมณ์ของการจากลาที่ต้องตัดใจ
ซีนงานแต่งงานหมอน้ำ คือภูผาอยากจะเข้าไปหาเธียรมาก แต่ต้องห้ามใจไว้
โคตรจะรักเลย อยากจะเข้าไปกอดจังเลย อยากรั้งไว้จังเลย แต่คือทำไม่ได้เลย ต้องตัดใจ มันทำโคตรยากเลย แต่ต้องทำให้ได้
เพื่อให้เขากลับไปมีชีวิตที่ดีมีอนาคต

ในขณะที่เธียรก็เตรียมมาเจอเขาเต็มที่ แต่ไม่เห็นแม้แต่เงา เขาคงไม่อยากพบเราอีกแล้ว เขาคงอยากให้เราตัดใจ
มันเป็นความรักที่ควรจากกันนิรันดร เราคงไม่มีวันได้พบกันอีกแล้ว

ลมเอยลมเจ้าผ่านพัด พาเธอมาให้เจอฉัน ลมเอ๋ยลมเจ้านั้นก็พัดเธอผ่านไป
คนที่เคยอยู่เคียง แต่วันนี้เขาอยู่ที่ไหน เจ้าลมเอ๋ย เจ้าลมพัดไปแห่งใดกันหนา
ลมเอยลมเจ้าผ่านพบ เจอผู้คนนับหมื่นพัน วอนสายลมเจ้านั้นช่วยพัดเธอกลับมา
นานแล้วนานเท่าไหร่ยังจดจำทุกคำสัญญา เฝ้ารอคอยสายลมพัดพาเธอมาอีกครั้ง



แต่สุดท้ายถ้าคนเรามันจะมีวาสนาต่อกัน ต่อให้ลมจะพัดพาไปไกลห่างกันแค่ไหน ฟ้าจะกั้นด้วยหมื่นพันภูผามหาสมุทรสักเท่าไหร่
แต่ด้วยวาสนาก็จะนำพาให้มาพบกันจนได้!!

เรื่องนี้บทดีมาก บทเขียนดีมาก ขอย้ำ เหมือนบทเขาจะเอาอะไรก็ตามที่อยู่ตรงหน้ามาเปรียบเปรยตลอดแทบทั้งเรื่อง
ถ้าลองสังเกตดูดีๆ แล้วมันเป็นข้อคิดให้ตัวละครได้เข้าใจชีวิต ได้ค้นพบทางออกของปัญหา
แล้วก็ได้รู้คุณค่าของการมีชีวิต การได้ทำอะไรเพื่อตัวเอง เพื่อคนอื่น และสิ่งที่ได้กลับมาคือ "ความสุข"

ต้องบอกว่าเป็นละครที่ดีมาก ขอบคุณทีมงานทุกฝ่าย นักแสดงทุกท่านที่ถ่ายทอดเรื่องราวออกมาได้ซึ้งกินใจ
คุ้มค่ากับน้ำตาที่เสียไป เพราะมันเป็นละครวายที่ให้แรงบันดาลใจอย่างที่ไม่มีวายเรื่องไหนเคยทำได้มาก่อน ยอดเยี่ยมมากจ้ะพี่!!

หากดาวได้ยินคำอธิษฐานของหัวใจ กี่พันครั้งก็ยังจะขอให้ดวงใจ ฉันอยู่ใกล้เธอ