ข้ามรั้วมาได้หนูก็ส่งเสียงร้องไม่หยุดเลยก็หนูหิวนี่น่า ตั้งแต่หลบหนีจากการโดนคนใจร้ายฆ่าทิ้งเมื่อ3วันก่อนมาได้หนูก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย ยังเล็กนี่เน๊าะจะจับอะไรกินก็ทำไม่เป็น สักพักประตูบ้านก็เปิดออกพร้อมกับเงาผู้หญิงผมยาวๆฟูๆปรากฎขึ้น กลางดึกหนาวก็หนาวหนูไม่คิดหรอกว่าแม่จะตื่นมาดูหนู

“ ร้องทำไมลูก? เจ็บตรงไหนไหม? กินข้าวหรือยัง???” เสียงเล็กๆที่ยังงัวเงียไม่หายดังมา

จากท่าทีและน้ำเสียงสัญชาตญาณบอกว่าหนูปลอดภัยแล้วหล่ะ มนุษย์คนนี้ไม่เหมือนคนอื่นๆที่หนูเจอมาตลอดระยะเวลาการผจญภัย2-3วันที่ผ่านมา ไม่เคยได้ยินน้ำเสียงแห่งความอาทรแบบนี้ ไม่เคยเห็นใครจะมาใส่ใจว่าหนูจะเจ็บปวดหรือไม่

ว๊า!!! เพิ่งยอว่าพี่พุดเดิ้ลไม่เห่าพอเห็นแม่มาดูแลหนูส่งเสียงเห่าอย่างดังเล๊ยย! หวงแม่แหล่ะดูออก แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของให้เต็มที่นะพี่นะหนูจะแกล้งนอนนิ่งอ้อนแม่ให้ตายใจก่อน....

นั่นแหละท่านผู้ชม อดีตแมวจรตัวนั้นที่เกือบจะหนาวตายข้างทางตอนเน้หนูมีที่นอนมีผ้าห่มอุ่นๆมีพี่พุดเดิ้ลที่โดนหนูตบทุกวันเช้าเที่ยงเย็นแต่ยังรักหนูไม่เคยตอบโต้ไม่เคยแยกเขี้ยวใส่หนูแม้แต่ครั้งเดียว

อ้อ ตอนเย็นๆแม่ชอบแต่งตัวดูทะมัดทะแมงใส่รองเท้าผ้าใบทรงหัวเรียวๆปลายเชิดๆหายออกจากบ้านไป1-2ชั่วโมงด้วยนะ หนูแอบดูเห็นหมดนั่นแหละ(พอตอนมาอยู่ด้วยกันจึงรู้ว่าแม่หายไป-ซ้อมวิ่ง- Cool!! แม่ฉันเป็นนักวิ่งมาราธอนเย้!เท่ห์ซะไม่มี)

มาอยู่ด้วยกันหนูจึงได้รู้ว่าแม่ชอบไปวัดแม่บอกเสมอโลกใบนี้แสนวุ่นวายไม่เหมาะกับคนอย่างแม่ วัดคือสถานที่ที่แม่รู้จักปลอดภัยที่สุด

ไม่เคยคิดเลยนะว่าตัวกระด่างกระดำแบบนี้จะมีคนรักได้มากขนาดนี้ชีวิตนี้หนูไม่ขออะไรอีกแล้ว

แต่เดี๋ยวนะ!!
ช่วงเดือนที่ผ่านหนูเห็นแม่ร้องไห้บ่อยมาก วันหนึ่งผมที่ยาวสยายเลยกลางหลังของแม่ก็ถูกตัดจนเตียนโล่งเสื้อผ้าที่แม่ใส่ก็กลายเป็นชุดสีขาวๆแล้วแม่ก็หายไปตั้งนานสองนาน

วันหนึ่งแม่ก็กลับมาและบอกหนูว่าแม่ไปอยู่วัด แม่เอามือลูบหัวเกาคางแล้วบอกหนูว่าแม่โดนคนบางคนทำร้ายมันคงเป็นเวรกรรมแต่ชาติปางก่อน แม่โดนโกงจนหมดตัวไม่มีตังค์ซื้อปลาทูให้หนูแล้ว คนขี้โกงคนนั้นยังปลอมแปลงลายเซ็นต์แม่เอาไปทำผิดกฎหมายอีกมาก แม่ต้องไปทำงานหาเงินมาสู้คดี(ที่แม่ไม่ได้ก่อไม่เคยรู้เรื่องเลย) แม่รักและคิดถึงหนูมากแต่ต้องตัดใจทิ้งหนูไว้บ้าน

แม่ต้องไปทำงานโพ้นทะเล ถ้าพวกหนูเจ็บป่วยเป็นอะไรคงไม่สามารถเดินทางกลับมาดูได้ง่ายๆ

โอยยยเห็นแม่เศร้าแล้วหนูใจจะขาด

หนูยังเด็กคงไม่เท่าไหร่คิดถึงอ้อมกอดอุ่นๆของแม่ที่หนูนอนหลับด้วยทุกคืนหนูก็จะทนเอาแต่พี่พุดเดิ้ลแก่แล้วและมีโรคประจำตัวต้องการคนดูแลใกล้ชิด ถ้าแม่ไปทำงานพี่เค้าจะมีอายุอยู่ได้สักกี่มากน้อย....

แม่เป็นคนโอบอ้อมอารีย์ต่อคนและสัตว์จรจัดอย่างพวกหนูแม่ยังไม่รังเกียจ หนูไม่เคยเห็นแม่ทำร้ายใครแต่มันคงเป็นวิบากกรรม แม่บอกว่าขอชดใช้กรรมเก่าและไม่ขอต่อเวรต่อกรรมกับผู้ใด