(ถ้าหนูเขียนผิดขออภัยนะคะ)

เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนพ่อ ขอใช้นามแฝงว่า
อาบอล

อาบอลโตมากับครอบครัวที่พ่อติดยาติดการพนันชอบทำร้ายภรรยาอาบอล เป็นลูกเพียงคนเดียวของบ้าน (พ่อเสียแล้ว)
กับที่จะคอยดูแลแม่แต่แกกลับทำเหมือนที่พ่อทำกับแม่
แกชอบหนีเที่ยว จนแม่ต้องตามจนแม่ร้องไห้บ่อยมาก
มันเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจน

แกเกิดอุบัติเหตุชนตูดรถพ่วงอย่างแรง จนกะโหลกซีกซ้ายแหลกกามหลุดตาหลุด แทบจะเลือกว่าตายไปแล้วก็ว่าได้ แต่เหลือเวรกรรมหรืออะไรไม่รู้ แกหลับไปไม่ได้สติเป็นเวลา3เดือนจู่ๆแกก็ฟื้นขึ้นมา

แต่แกก็ไม่ปกติแล้วแต่แกก็จำได้นิดๆหน่อยๆแกฟื้นมาก็ก็ออกจากบ้านแม่ก็คอยเป็นห่วงเพราะแกไม่เหมือนเดิมแล้วแกจะคอยโบกรถไปที่ต่างๆที่ๆแกไปคือที่ๆแกจำได้ในความทรงจำแกแต่แกจำชื่อไครไม่ได้เลย

(อันนี้เป็นเรื่องราวของอาบอลกับคุณพ่อ)
 อาบอลเป็นเพื่อนกับพ่อมาตั้งแต่เด็ก แต่พ่อไม่ชอบนิสัยของแกที่ทำไห้แม่ต้องร้องไห้หลังๆมาพอโตขึ้นแกก็เลยไม่ค่อยได้คุยกัน จนพ่อได้รู้ข่าวเรื่องของอาบอกแกเลยติดต่อไปว่า ถ้าแวะมาแถวนี้มากินข้าวได้เดี๋ยวแกเลี้ยงเอง ตั้งแต่วันนั้นในเวลาก็ผ่านไป วันนี้ แกก็ได้มาจริงด้วยแกมาแต่พ่อหลับ แกหนังกินข้าวไปซักพัก พ่อนอนในบ้านแกไอ อาบอลหันไปมองไม่ระสายตาแกพยายามนึกชื่อแต่แกนึกไม่ออกแกเลยเลือกที่จะออกเดินทางไปในที่ความทรงจำของแกต่อ

เวรกรรมมันมีจริงนะคะแต่อยู่ที่ว่าจะช้าหรือเร็ว