คือเราไม่ได้ดูถูกเขานะคะ. แต่ตั้งขึ้นมาเพราะไม่รู้จะทำไงกับปัญหาแบบนี้.
. คือครอบครัวเราไม่ได้รวยมากนะคะ แต่ซัพพอร์ตเราตลอดเราอยากได้อะไรเรา แค่หาเหตุและความจำเป็นไปเสนอ พ่อกับแม่ก็จะตัดสินใจว่าจะให้หรือไม่. แต่ส่วนมากก็ได้ เเล้วเราก็เป็นลูกสาวคนเดียวที่อยู่ในกรอบมาตลอด ตั้งแต่เด็กจนเข้ามหาวิทยาลัย แล้วเราก็ถือว่าหน้าตาดีนะเพราะเราจัดฟัน ดูแลตัวเองมากๆเลย. ปัญหาของเราที่เจอๆมาตลอดคือ เวลาเราจะคุย ศึกษากับใคร เรามองเขาที่ความคิดและความรักของเขา พอนานๆเข้าเขาก็จะบอกว่าตัวเองจน ไม่เหมาะกับเรา ไม่หล่อ เราก็บอกตลอดว่าวันนี้เราไม่ได้ขอข้าวเธอกินเลยนะเธอไม่ได้ทำเราลำบากที่เราเป็นแบบนี้เพราะพ่อแม่เราซับพอร์ตเรา. เราปฏิเสธไม่ได้ เราชอบที่เธอเป็นเธอมากๆเลย เธอไม่ต้องหล่อ(คือเราไม่อยากเป็นคนขี้หึงเกินไป) ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยๆเเล้วเขาก็ชอบพูดว่าครอบครัวเขาไม่ได้มีให้เหมือนเรา. แต่เราก็คิดว่าเราไม่ได้ผิดแต่สุดท้ายก็เลิกกับเราทุกคนเลย เราเจอมากับเเฟนทุกคนเลย มันเป็นปัญหาตลอด จะได้ที่เหมาพอกับเราใช้ชีวิตเหมือนกับเรามันก็ไม่เจอสักที เราเข้าใจเขานะ แต่ตอนนี้เราก็กำลังคุยกับคนเเบบเเฟนเก่าเราอยู่ เราไม่มองเขาที่เงินเลย หรือหน้าตา เราไม่เคยพูดว่าให้เขาเลี้ยงเรา. แต่ว่าจะให้เราเลี้ยง ผช.ก็ไม่เอา.  เราควรทำไงให้เขาคิดว่าตัวเองไม่เหมาะกับเราดีคะ ?  เรารักคนนี้จริงๆเราไม่อยากให้มันเป็นปัญหาของความรักเลย ซึ่งครอบครัวเรารับรู้และโอเคกับเราเพราะเขาเป็นคนดี ดีทั้งกันเราและคนอื่นๆ จนเราเองพยายามไม่บอกรายรับรายจ่ายเรา เราพยายามประหยัดไปกับเขา เราพยายามบอกพ่อกับแม่ว่าไม่ต้องให้ตังเราเยอะ อย่าซัพพอร์ตเราเยอะ แต่พ่อกับแม่ก็เป็นห่วงเรากลัวเรากินแต่ของไม่มีประโยชน์กินแต่ของที่เราไม่อร่อย กลัวเราซื้อของถูกแล้วใช้ไม่ดี  มันเป็นปัญหากับเราจริงๆเลยค่ะ