สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังอยู่ในช่วงเรียนมหาลัยอยู่แล้วเราก็อยู่หอคนเดียวค่ะ ปกติแล้วเราเป็นพวกไม่ชอบออกไปอยู่ในที่ที่คนเยอะๆแล้วก็ค่อนข้างเป็นพวกintrovertพอสมควรเลยค่ะ ซึ่งพักนี้เวลาเราอยู่คนเดียวจะรู้สึกเหงามากๆๆๆ เหงาจนเคว้งจนบางทีถึงกับต้องมานอนร้องไห้ระบายอารมณ์  เราก็ลองแก้ปัญหาด้วยการนัดเพื่อนออกไปเที่ยวออกไปทำอะไรบ้างแต่มันก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลยค่ะ เราก็ยังรู้สึกเหงาและเคว้งเหมือนเดิมแถมมันทำให้เราเหนื่อยมากๆๆในการออกไปแต่ละครั้ง(เพราะปกติเราไม่ชอบออกไปไหนอยู่แล้วด้วย) พออยู่คนเดียวเราก็ลองหาอะไรทำเช่นวาดรูป ดูหนัง อ่านนิยายบ้าง แต่ก็ทำแต่ละอย่างได้ไม่นานเพราะเราไม่มีสมาธิจดจ่อกับมันเลย ในหัวมันคิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อยสุดท้ายก็จบที่มานอนร้องไห้อยู่คนเดียว  

ช่วงวันหยุดเราก็ใช้เวลาในการกลับบ้านไปหาครอบครัวบ้าง แต่ที่บ้านก็ไม่ได้สนใจเราขนาดนั้นเพราะว่าเขาค่อนข้างยุ่งค่ะ เหมือนเราแค่กลับไปให้เขาเห็นหน้าเห็นตาเฉยๆ แล้วมันก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นหรือหายเหงาขึ้นเลย ช่วงนี้ชีวิตเราเหลวแหลกมากๆเลยค่ะ เหมือนมันไม่มีความหมาย ไม่รู้จะทำอะไร ทุกวันนี้ก็แค่ใช้ชีวิตให้มันหมดไปวันๆแล้วกว่าจะผ่านไปแต่ละวันมันเหงาจนทรมานหัวใจมากๆเลยค่ะ เราควรจัดการกับตัวเองยังไงดีคะ เพราะรู้สึกว่ามันไม่ไหวแล้วมันเคว้งคว้างมากๆจนไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ;-;