ภายนอก เราดูเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อม ทั้งหน้าที่การงาน การศึกษา ฐานะ
หลายคนมองว่าเราเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด
แต่จริงๆแล้วข้างในเราเหงามาก รู้สึกเคว้งคว้าง แม้รอบตัวจะลอบล้อมไปด้วยเพื่อน แต่มันก็มีความเหงาเข้ามาแทรกเสมอ

วันนึง มีผู้ชายคนนีงเข้ามาในชีวิต เขาไม่ใช่แฟนคนแรก แต่มาทำให้เรามีความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนตลอดชีวิต
ขอแทนผู้ชายคนนนี้ว่าพี่ ก
ตลอดเวลาที่เรามีพี่ ก พี่ ก ทำให้เรารู้สึกว่าพี่ ก ห่วงและรักเรามาก
เราก็รักเขามากเช่นกัน แต่เรากลับทำตัวไม่ดี เช่น เอาแต่ใจ หรือระแวงเขา ทำให้เราทะเลาะกันหลายรอบ
จนวันนึง พี่ ก ทนไม่ไหว เขาขอเราเลิก

ตั้งแต่วันที่เลิก ถึงวันนี้ก็ 4เดือนแล้ว
ไม่มีวินาทีไหนที่เราไม่คิดถึงเขา
เราอยากกลับไปเป็น แฟน เขาเหมือนแต่ก่อน แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ให้โอกาสเราแล้ว ทั้งๆที่เราก็รู้ว่าเขาเหงา และเขายังไม่ใครใหม่
เรายังคุยกับเขาทุกวัน แต่ทุกวันเราก็นั่งร้องไห้ เพราะเรารู้ว่าเขาไม่กลับมาหาเราแน่ๆ
เราอยากรอเขาจนวันสุดท้ายของชีวิต

เราทำทุกวิธีที่จะหายเศร้า ทั้งกิจกรรม เข้าสังคม ไปอยู่กับเพื่อน เปิดใจใหม่ แต่พอกลับมาอยู่คนเดียว มันก็คิดถึงเขาเสมอ
นี้คือความอกหักใช่มั้ย? เราจะก้าวผ่านมันไปได้ยังไง? ทำไมตอนนี้เรารู้สึกเคว้งขนาดนี้?