ต้องบอกก่อนเลยว่าตอนนี้เป็นนศ. ปี2 อยู่มหาลัยก็คิดว่าตัวเองโตแล้วในระดับนึงนะคะ แต่เขาไม่ให้เรามีแฟนค่ะ คอยตามคอยจี้ตลอดแม้กระทั่งมีเพื่อนผู้ชายค่ะ เขาก็หาว่าเราไปเป็นเเฟนเขา เขาคิดเองค่ะมีเพื่อนผู้ชายก็ไม่ได้ ไปไหนกับผู้ชายก็ไม่ได้ มันเกินไปมั้ยคะ ในยุคสมัยนี้ เขาจะคอยมาหาเราที่หอบ่อยๆ ทำความสะอาดห้อง ล้างจาน ทุกอย่างค่ะ ข้าวก็ซื้อมาให้ นี่คือจะไม่ให้เราออกไปไหนเลยถูกมั้ยคะ สักวันหนึ่งเราจะทนกับแรงกดดันแบบนี้ไปจนจบปี4 หรือเปล่าคะ เรียนก็เครียด ยังต้องมาเครียดกับพ่อแม่อีก แบบนี้เขาไม่ปล่อยให้เราได้มีชีวิตเป็นของเราเลยค่ะ เราอึดอัด