เราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรนะ แต่เรารู้สึกว่าครอบครัวไม่ค่อยอบอุ่นเท่าไหร่ เวลาที่เรามองครอบครัวของคนอื่นเรารู้ซึกอิจฉา ครอบครัวคนอื่นมีอะไรก็ปรึกษา ให้การสนับสนุนให้กำลังใจลูกหลาน แต่ครอบครัวเรา แม่เราทิ้งเราไว้กับยายตั้งแต่ 3 เดือน ตั้งแต่เราโตมาก็เห็นแค่ยายกับตา(ตาสามีใหม่ยาย)มาตั้งแต่เด็ก ใครๆก็ถามว่าพ่อแม่เป็นใครเราก็ตอบว่ายายคือแม่ ตาคือพ่อ เขาก็พากันหัวเราะไอ่เราก็งง พูดขึ้น ป.2 ก็มีชายหญิงคู่หนึงมาพร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง ยายบอกให้เราไปไหว้พ่อกับแม่แล้วก็พี่ชายสิ เราก็คิดในใจวว่าในเมื่อครอบครัวมาพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้วก็คงจะมีความสุข แต่ไม่ใช่แม่เอาพี่มาให้ยายเลื้ยง เราก็คิดว่ามีพี่ชายก็ดีจะได้มีพี่ชายที่คอยปกป้องน้องสาวแบบคนอื่นเขา แต่ไม่ใช่เลย เขาเอาแต่ตีเรา แย่งของเรากิน ยายก็บอกว่าต้องรู้จักเสียสละให้พี่ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็มีแต่คำว่าเสียสละๆๆ แม้จะเป็นของที่เราหาเงินซื้อด้วยตัวเองก็ตาม ถ้าเราไม่ให้ยายก็จะตีหรือไม่ก็ด่า กินข้าวก็ไม่เคยเรียกเราไปกินเลย เรียกแต่พี่ และก็ไม่เคยเหลือให้กิน ถ้าเหลือก็เหลือจากที่พี่กินไม่หมด บ่อยครั้งมากที่เราไท่ได้กินข้าว ถ้าเราถามว่าทำไม่ต้องทำแบบนี้ พี่เราก็จะด่าแล้วก็ตีเรา เราต้องไปแอบอยู่ในป่าก่อนพ่อถึงสี่ทุ่มพี่เรานอนแล้วถึงจะกลับมานอนได้ เพราะไม่งั้นพี่เราเห็นเรา ถ้าเขาเห็นเขาก็จะตีเรา เราควรทำยังไงดี
เรารู้สึกว่าครอบครัวไม่ค่อยอบอุ่น