เราว่าเรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้ หลายๆท่านอาจจะมีประสบการณ์เหมือนเรา น้อยกว่าเรา หรือมากกว่าเรา 
ซึ่งเราก็หาหนทางที่จะทำให้ใจสงบไม่ได้ จึงได้มาเขียนบอกเล่าและหาคำปรึกษาร่วมด้วย
หลังจากที่ขึ้นมหาลัยปี 2 ก็ได้ย้ายออกมาหอนอก ในทีแรกเมทที่จะอยู่ด้วยคือเพื่อนเราเอง 
แต่ไปๆมาๆ ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพื่อนเราเลยแนะนำเพื่อนมันให้รู้จัก เราของเรียกว่าแทนชื่อนางว่า "นาง" นะ
นางเมทก่อนหน้านี้นางก็อยู่หอนอก แต่เหมือนนางมีปัญหาเพราะเมทเดิมของนางติดแฟน พาแฟนมาอะไรอย่างนู้นอย่างนี้
ทนกันไม่ไหว ก็เลยจะย้ายออกมา แต่หาเมท เราก็คนง่ายๆ ไม่ซีเรียส เห็นว่าเป็นเพื่อนเราก็นึกว่าโอเค 
นางทนเมทเดิมไม่ไหว นางคงจะดีแหละ เรารู้แค่นางชอบเล่นเกม ซึ่งก็เป็นเกมที่เราก็เล่นๆอยู่ 
นางก็บอกว่าเรารักความสะอาดนะ ชอบล้างห้องน้ำ กวาดห้อง ส่วนเราก็กลางๆ ไม่ได้รักสะอาดแต่ก็ไม่ชอบความสกปรก
ไม่ถึงขั้นต้องกวาดห้องทุกวัน แต่2-3 วันต้องกวาด ผญ ผมยาว เรียกราดมันก็ไม่ได้ 
หลังตกลงกัน รู้จักกันทานข้าว 2-3 มื้อ ก็นึกว่าจะดีแบบปากพูดที่ไหนได้

อย่างที่ 1 เข้าห้องน้ำชอบลืมกดชักโครก 
คือเป็นฉี่ก็แทบจะไม่ไหวนะ ยังพอรับได้ กดชักโครกให้ก็พอได้ แต่อึแล้วไม่กดชักโครกนี่คือ ฉันต้องรู้ทุกอย่างที่เธอกินมาไหม 
แค่ในโถไม่เท่าไหร่ ที่ตกแต่งริมฝาชักโครก จะยังไง ฉีดทำความสะอาด โอเคครั้งแรก เราฝืนทำ ไม่คิดมาก
แต่นานเข้าๆ เป็นแทบตลอด เราก็ไม่เข้าใจ เราระบบขับถ่ายไม่ได้ทุกวัน(ค่อยข้างมีปัญหา) แต่คนลำไส้ตรงที่ออกทุกเช้าเย็น 
ทำธุระเสร็จก็ช่วยกดชักโครกหน่อยเถอะ คือ เราเตือนนางไปบ่อยมากนะ ว่าเธอเมื่อกี้ลืมกดชักโครก ทั้งบอกกับนางเอง และบอกนางต่อหน้าเพื่อนนางด้วย
(ไม่ได้จะทำให้อับอายนะแต่ว่าเราอยากให้นางคิดหน่อย) ยังไม่รวมถึงผ้าอาณามัยนะ 

อย่างที่ 2 ความสะอาด
ในห้องที่อยู่ร่วมกัน ความสะอาดไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งน้อ ต้องช่วยกันดูแล นางชอบสั่งอาหารมากิน ร้านค้าต่างๆ แล้วก็ชอบดองขยะไว้ ถังขยะหอก็ใกล้นิดเดียว เดินไปลิฟก็แวะเอาไปทิ้งก็ได้ ส่งกลิ่นอบอวนไปทั่วห้อง 
คำกล่าวของนางที่ว่าเราชอบกวาดห้อง ล้างห้องน้ำ ที่เคยคุยกัน มีไหน???
ผม หวีผม ก็ปลิวว่อน ลอดผ่านใต้เตียงมาทางเราก็เก็บทิ้งให้ ห้องเราก็กวาดให้ แทบทุกวันเพราะนางไม่เก็บผมเลย นอกจากผมในห้องแล้ว บังรวมถึงผมในห้องน้ำที่อัดปากท่อ น้ำนองอีก เราก็ต้องแงะเอาทิ้ง ทุกครั้งที่นางสระผมไม่เคยเอาผมไปทิ้งซักครั้งเดียว ลิ่มเลือด ปจด. ก็คาอยู่ท่อ อย่างนั้น ไม่มีคิดจะล้างห้องน้ำเลย ทุกครั้งที่ทำสีผม ย้อมผม สีแดง ม่วง ฟ้า ไปเต็มห้องน้ำ ไม่ล้างเลย พอเราเข้ามาเห็นก็ต้องตามล้าง ตามขัดให้เหมือนเป็นแม่บ้าน แต่อยู่ด้วยกันก็ต้องทำ ไม่อย่างนั้นก็จะเห็นสภาพแบบนั้น กลิ่นตัวกลิ่นเท้า ด้วยความที่ตัวนางค่อยข้างอวบแต่เราคิดว่าไม่ถึงกับอ้วนนะ ใกล้ๆ หลังเรียนมานางก็ไปล้างเท้า ซึ่งไม่ได้ช่วยอะไรเลย เราก็ต้องดมอย่างนั้น บอกแป้งโยคี นางก็บอกเท้าเราไม่เหม็น (จมูกพังรึป่าว) เค็มจนจะอ้วกอยู่แล้ว 

อย่างที่ 3 เราว่าข้อนี้หนัก การใช้เสียง 
เราก็เคยเล่นเกมกับนางนะช่วยแรกๆ แต่คราวหลังๆมา ก็เลิกเล่นละ แต่นางก็จะมีเพื่อนที่เล่นอยู่ กลุ่มเพื่อนเกม รวมถึงเพื่อนเราที่พูดในตอนต้นไปด้วย ก็เล่นกันทุกวัน ในวันปกติ เราก็รับได้ เราไม่ซีมาก เพราะเราก็ชอบดูตลก หัวเราะออกมาบ้างนิดหน่อย แต่มันติดตรงที่เวลาสอบ คือเรากับนางเรียนคนละสาขา เวลาสอบก็จะไม่ตรงกัน พอนางสอบเสร็จก็จะกลับมาห้อง เท้าเหม็นเล่นเกม พูดกับเพื่อนของนาง อย่างคนอยู่กัน10 คน กลัวไม่ได้ยิน ซึ่งความเป็นจริง อยู่กัน 2 คน (นางคุยออนไลน์) ก็ดังมาก เล่น คำอี นั่น สัตว์นี่ ก็มาหลายชุด แต่นางไม่สนใจกันเลยว่าเราจะสอบวันไหน ไม่มีจะถาม ไม่มีความเกรงใจ เราก็คอยบอก เบาๆ หน่อย พอผ่านไป ไม่ถึง 5 นาทีก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม จนบางทีขี้หูสั่นอ่ะ แบบแสบหู ตื่นเช้ามาปวดหูมาก วันปกติธรรมดาเล่น วันสอบก็เล่น ก็เข้าใจแหละว่านางเก่งไม่อ่านหนังสือ แทบไม่อ่าน หรืออ่านไม่กี่วันก็ทำได้ แต่ช่วยเกรงใจกันหน่อยเถอะ เราบอกตรงๆ ก็แล้ว บอกทางอ้อมพูดกับคนในโทรศัพท์ว่าเป็นแบบนี้ช่วยลดเสียงได้ไหม (คืออยากให้นางรู้) แต่ก็ไม่เคยได้ผล และทำได้แค่ทน บอกเพื่อนเราก็มันก็เล่นด้วย เราพูดบ่อยจนไม่อยากพูดแล้วอ่ะ ไม่มีจิตสำนึกเลยหรือยังไง เอาตัวเองสนุกอยู่คนเดียวเลย 

ของอะไรที่ควรจะเป็นส่วนรวมก็เหมือนเป็นของที่เราต้องรับผิดชอบ ดูแลทำความสะอาด เหลือแค่ซักผ้าให้แล้วเนี่ย จัดของ กวาดห้อง ถูห้อง คือทุกวันนี้ทำอยู่ฝ่ายเดียว ไม่สิตั้งแต่แรกทำอยู่คนเดียว แล้วจะออกไปหาหอใหม่ จะเหตุผลอะไร จะบอกตรงๆ ก็จะเสียเพื่อน ทั้งเพื่อนเราและนาง ก็ต้องอดทน จนบางครั้งมันก็ฉุนจนแบบร้องไห้ ทำอะไรไม่ได้ เพื่อนๆมีความเห็นยังไง เราอยากให้นางรู้แบบย้ำนางว่าให้เห็นใจคนอยู่ร่วมกันบ้าง คือเราก็ไม่อยากทำอะไรให้ต้องเสียใจกัน มันพูดยาก ขอความเห็นดีๆนะ ไม่ใช่ตอบแบบส่งๆ อ่ะ