สวัสดีค่ะ นี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรก อาจใช่คำที่ งง วนไปวนมาหน่อยนะคะ
คือเราอาศัยอยู่หอใน ที่ถูก"สุ่มรูมเมท" (ยอมอยู่เพราะ ค่าหอถูกมาก!!น้ำฟรี และการเดินทางสะดวกอยู่ใกล้ที่เรียน)
ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ค่อยพูดซ้ำ เพราะคิดว่าระดับมหาลัยก็โตๆกันแล้วน่าจะคิดได้ มันก็เลยกลายมาเป็นปัญหาในตอนนี้
**เมทมีข้อดีนะคะ (แต่ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตเราดีขึ้น) แต่นี่ของเขียนแค่"ข้อเสีย"ที่เจอมาแล้วกัน
ปีแรก : พูดกันแบบเกรงใจ(ด้วยความที่เจอกันครั้งแรกด้วยแหละ) นางเป็นคนที่ค่อนข้างขี้เกียจเลยแหละ
- เคยแช่ผ้าในน้ำยาปรับผ้านุ่ม นาน 1 เดือน
- กวาดห้อง(ประมาณ) เดือนละ 1ครั้ง
- ไม่คิดจะขัดห้องน้ำ
- เอา เท้า ซักผ้าด้วยยยย (มันเยอะมากไงเพราะกว่าจะซักก็ปาไปเกือบเดือน)
- 💩ติดขอบชักโครก แต่ก็ไม่ทำความสะอาดให้เรียบร้อย (เหมือนจะไม่สังเกตดูความเรียบร้อยหลังทำธุระเลย)
- 💩 แตกใส่ที่นอน แต่กว่าจะซักก็ผ่านไปเป็นเดือน(ทั้งๆที่เป็นขี้ตัวเอง)
- เล่นเกมส์ไป พูด "อีเ-ี้ย อี-ัส "ย้ำๆ (คนฟังมันรำคาญโว้ยยย)
- เก็บของใส่กระติดน้ำ จนเน่า >> แล้วเกิดเป็นวัฏจักร "หนอน" ไม่ใช้แค่วงจรเดียว มันวนอยู่ในนั้นเรื่อยๆเพราะนางไม่คิดจะเปิดล้าง(ไม่ทิ้งด้วย)
สิ่งพวกนี้บางอย่างมันเป็นของส่วนตัวเขา เราก็ไม่เข้าไปยุ่ง แต่บางอย่างที่มันต้องใช้ร่ามกัน เราก็ต้องมาตามเช็ดตามล้างตลอด
ปีต่อมา : เรื่องบางอย่างก็เกิดแค่ครั้งเดียว แล้วก็หายไป เราก็เลยอยู่มาจนถึงวันนี้ >>>แล้ว!!! ครั้งนี้ก็มีเรื่องอีกจนได้
- มีก้อนประจำเดือน อยู่ที่พื้นห้องน้ำก็ไม่ล้าง!! (เราก็ต้องมาตามเช็ดตามล้างเหมือนเคย)
- อันนี้หนักสุด "คุย ทรศ จาก ต อ น เ ย็ น >>>> ต อ น เ ช้ า " ของวันถัดไป
^
^
ช่วงเย็นเรา ไม่ว่าอะไรนะ เพราะมันก็เป็นสิทธิ์ที่เขาจะคุยเพราะหารค่าห้องกัน แต่6ทุ่มถึงตี5นี่ ไม่ไหวนะ
เคยใช้วิธีบอก ให้เบาๆเสียงช่วง ตี2ตี3 แต่ก็เบาได้แป๊บ!!!เดียว แบบพูดในลำคอ( แต่ตอนดึกๆห้องมันเงียบ มันก็ได้ยินเหมือนเดิมมั้ย ยิ่งเพิ่มความรำคาญไปอีก) บางทีก็คุยไปเปิดไฟดวงใหญ่ ด้วย ใน1คืน เราต้องละดุ้งตื่น1-2ครั้ง แล้วแต่ละครั้งที่ข่มตานอน ในหัวคือโกรธมากกกก แต่ทำอะไรไม่ได้
ปัญหานี้เกิดต่อเนื่องมาเป็นเดือนๆ ~~ยิ่งช่วงสอบนี่...ต้องบ่นกับเพื่อนทุกวัน
เราเลยคิดว่าจะแก้ปัญหาที่ตัวเองโดยการไปขอย้ายออก (เหมาห้องใหม่) แต่เจ้าหน้าที่ไม่ให้ บอกให้ไปคุยกันก่อน >> คนเราโตขนาดนี้แล้วควรคิดเกรงใจคนอื่นเองได้แล้วมั้ย
v
v
และนี่คือปัญหาที่เราอยากทราบว่า"อยากรู้วิธีพูดแบบรักษาน้ำใจ" ยังไงดี ให้เขาคิดได้ ให้เขารู้ว่าควรเกรงใจเรา รู้อะไรควรไม่ควร เพราะคิดว่าน่าจะได้อยู่ด้วยกันอีกนาน (ระหว่างรอห้องว่าง ที่คิดว่าไม่น่าจะว่าง)
อยากรู้วิธีพูดแบบรักษาน้ำใจ กับรูมเมทที่ไม่เคยเกรงใจเราเลย
คือเราอาศัยอยู่หอใน ที่ถูก"สุ่มรูมเมท" (ยอมอยู่เพราะ ค่าหอถูกมาก!!น้ำฟรี และการเดินทางสะดวกอยู่ใกล้ที่เรียน)
ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ค่อยพูดซ้ำ เพราะคิดว่าระดับมหาลัยก็โตๆกันแล้วน่าจะคิดได้ มันก็เลยกลายมาเป็นปัญหาในตอนนี้
**เมทมีข้อดีนะคะ (แต่ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตเราดีขึ้น) แต่นี่ของเขียนแค่"ข้อเสีย"ที่เจอมาแล้วกัน
ปีแรก : พูดกันแบบเกรงใจ(ด้วยความที่เจอกันครั้งแรกด้วยแหละ) นางเป็นคนที่ค่อนข้างขี้เกียจเลยแหละ
- เคยแช่ผ้าในน้ำยาปรับผ้านุ่ม นาน 1 เดือน
- กวาดห้อง(ประมาณ) เดือนละ 1ครั้ง
- ไม่คิดจะขัดห้องน้ำ
- เอา เท้า ซักผ้าด้วยยยย (มันเยอะมากไงเพราะกว่าจะซักก็ปาไปเกือบเดือน)
- 💩ติดขอบชักโครก แต่ก็ไม่ทำความสะอาดให้เรียบร้อย (เหมือนจะไม่สังเกตดูความเรียบร้อยหลังทำธุระเลย)
- 💩 แตกใส่ที่นอน แต่กว่าจะซักก็ผ่านไปเป็นเดือน(ทั้งๆที่เป็นขี้ตัวเอง)
- เล่นเกมส์ไป พูด "อีเ-ี้ย อี-ัส "ย้ำๆ (คนฟังมันรำคาญโว้ยยย)
- เก็บของใส่กระติดน้ำ จนเน่า >> แล้วเกิดเป็นวัฏจักร "หนอน" ไม่ใช้แค่วงจรเดียว มันวนอยู่ในนั้นเรื่อยๆเพราะนางไม่คิดจะเปิดล้าง(ไม่ทิ้งด้วย)
สิ่งพวกนี้บางอย่างมันเป็นของส่วนตัวเขา เราก็ไม่เข้าไปยุ่ง แต่บางอย่างที่มันต้องใช้ร่ามกัน เราก็ต้องมาตามเช็ดตามล้างตลอด
ปีต่อมา : เรื่องบางอย่างก็เกิดแค่ครั้งเดียว แล้วก็หายไป เราก็เลยอยู่มาจนถึงวันนี้ >>>แล้ว!!! ครั้งนี้ก็มีเรื่องอีกจนได้
- มีก้อนประจำเดือน อยู่ที่พื้นห้องน้ำก็ไม่ล้าง!! (เราก็ต้องมาตามเช็ดตามล้างเหมือนเคย)
- อันนี้หนักสุด "คุย ทรศ จาก ต อ น เ ย็ น >>>> ต อ น เ ช้ า " ของวันถัดไป
^
^
ช่วงเย็นเรา ไม่ว่าอะไรนะ เพราะมันก็เป็นสิทธิ์ที่เขาจะคุยเพราะหารค่าห้องกัน แต่6ทุ่มถึงตี5นี่ ไม่ไหวนะ
เคยใช้วิธีบอก ให้เบาๆเสียงช่วง ตี2ตี3 แต่ก็เบาได้แป๊บ!!!เดียว แบบพูดในลำคอ( แต่ตอนดึกๆห้องมันเงียบ มันก็ได้ยินเหมือนเดิมมั้ย ยิ่งเพิ่มความรำคาญไปอีก) บางทีก็คุยไปเปิดไฟดวงใหญ่ ด้วย ใน1คืน เราต้องละดุ้งตื่น1-2ครั้ง แล้วแต่ละครั้งที่ข่มตานอน ในหัวคือโกรธมากกกก แต่ทำอะไรไม่ได้
ปัญหานี้เกิดต่อเนื่องมาเป็นเดือนๆ ~~ยิ่งช่วงสอบนี่...ต้องบ่นกับเพื่อนทุกวัน
เราเลยคิดว่าจะแก้ปัญหาที่ตัวเองโดยการไปขอย้ายออก (เหมาห้องใหม่) แต่เจ้าหน้าที่ไม่ให้ บอกให้ไปคุยกันก่อน >> คนเราโตขนาดนี้แล้วควรคิดเกรงใจคนอื่นเองได้แล้วมั้ย
v
v
และนี่คือปัญหาที่เราอยากทราบว่า"อยากรู้วิธีพูดแบบรักษาน้ำใจ" ยังไงดี ให้เขาคิดได้ ให้เขารู้ว่าควรเกรงใจเรา รู้อะไรควรไม่ควร เพราะคิดว่าน่าจะได้อยู่ด้วยกันอีกนาน (ระหว่างรอห้องว่าง ที่คิดว่าไม่น่าจะว่าง)