ดิฉันกับแฟนคบกันมาได้ประมาณ1ปี ช่วงแรกที่เราเจอกันฉันทำงานประจำ จากเมื่อก่อนฉันอยู่หอ เค้าคอยไปรับไปส่ง ระยะหลังย้ายมสอยู่ด้วยกันที่บ้านเค้า ซึ่งระยะทางระหว่างบ้านกับที่ทำงานค่อนข้างไกล แต่อยู่มาวันนึงก็เกิดมีความคิดอยากจะขายของเอง ด้วยความที่ที่ทำงานค่อนข้างไกลได้เงินเดือนไม่คุ้มค่าน้ำมันเลยคะ เพราะทุกเดือนดิฉันต้องส่งเงินให้ลูก (ลูกของฉันนะคะ) พอออกมาขายของมันก็ไม่ได้ดีอย่างที่หวังเลยค่ะ แต่เราก็สู้ เงินที่มีก็เริ่มลงทุนจนหมด เปลี่ยนของขายไปประมาณสองสามรอบ สุดท้ายต้องยอมแพ้ด้วยทำเลไม่ดี ด้วยความโชคดี แฟนดิฉันก็เริ่มมีงานเข้ามาพอดีเลยพอมีเงินหมุน (ทำงานอิสระ) พอมาปลายปีเจอโควิดอีก เราสองคนก็กลับมาแย่เช่นเคย จนตอนนี้ที่ดิฉันคิดว่าไม่ได้ละ ฉันอยู่แบบนี้ไม่ได้ละ ฉันต้องทำงาน(ช่วงที่ว่างโควิด ก็หาขายอะไรได้ก็ขายตลอดนะคะไม่ได้อยู่เฉยๆ) ความคิดนี้เข้ามาพร้อมกับงานของแฟน เค้ากำลังกลับมามีงานและเหมือนรอบนี้จะมีงานเต็มตัว สุดท้ายฉันตัดสินใจเดินออกไปหางาน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เราทะเลาะกันอย่างหนัก ด้วยเหตุผลที่ว่าเค้าไม่อยากให้ฉันเหนื่อยออกไปทำงาน เค้ากำลังพยายามทำทุกอย่างเพื่อฉันเพื่อลูกอยู่ เค้าก็พูดเหตุผลของเค้าออกมาพร้อมน้ำตา สุดท้ายฉันใจอ่อนและสงสาร ....เวลาผ่านไปเค้าออกไปทำงานทุกวัน ฉันต้องทำงานบ้านคนเดียวทั้งหมด ซึ่งมันไม่ใช่แค่ของเรา แต่มันของทั้งบ้าน ฉันไม่เมคเซนกับชีวิตแบบนี้ คนเคยทำงานหาเงินเอง ต้องมาอยู่ว่างๆแบบไร้ค่า พยายามหาอะไรที่ชอบทำ สุดท้ายสิ่งที่ชอบคอออยากออกไปทำงานหาเงินเอง ถึงมันจะน้อยกว่าเงินที่เค้าหามาได้ แต่ฉันก็ภูมิใจในตัวเอง 😭สุดท้ายนี้ฉันรู้สึกว่า ใจของฉันไม่ได้อยู่ตรงนี้อีกแล้ว ฉันไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลย แต่ฉันก็อยากทำในสิ่งที่ฉันรัก 💪🏻เหตุผลที่เราไปกันไม่ได้ เป้าหมายในชีวิตต่างกัน มันยังสามารถใช้กับเรื่องนี้ได้อยู่มั้ยค่ะ