สวัสดีเราเป็นอีก1คนที่แฟนไม่อยากให้ทำงานประจำ เแฟนเราอายุเยอะกว่าเรา9ปี เค้าให้เหตุผลที่ว่าอยากให้เราทำอะไรเล็กๆน้อยๆเป็นเจ้าของธุรกิจ  ไม่ต้องมีรายได้มาก ไม่อยากให้เราเดินทางไกล ขับรถอันตราย เค้าเลี้ยงเราได้ ชีวิตเค้าทำงานเป็นลูกจ้างมาทั้งชีวิตแล้ว  เราตัดสินใจออกจากงานเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้เค้าได้เกือบ2 ปี แฟนเราทำงานบริษัทซึ้งรายได้ก็ค่อนข้างสูง เสาร์อาทิตย์ก็ออกมารับเหมางานกระเบื้องทั้วไปโดยมีลูกน้องฝีมือดีๆอยู่1ทีม  ตัวเราเองก็ได้ช่วยเค้าบ้าง ไปดูหน้างานกับช่างบ้าง ช่วยประสานงานระหว่างลูกค้า สั่งวัสดุอุปกรณ์แทนเค้าบ้างในวันธรรมดาที่เค้าต้องไปทำงานประจำ  จากนั้นเรา2คนก็ตัดสินใจซื้ออาคารพาณิชย์ เพราะเค้าคิดว่าเผื่อหาอะไรเปิดเล็กๆน้อยๆเพื่อเป็นรายได้อีกทางหนึ่งก็ได้  งานประจำของแฟนเค้ายังคงไปทำอยู่ตามปกติ ส่วนงานรับเหมาบางเดือนเราก็ไม่ต้องช่วยอะไรเลย  ในวันธรรมดาเราก็เริ่มรู้สึกเหงา ด้วยตัวเราเองพึ่งพาตัวเองมาตลอดชีวิตไม่เคยขอเงินใครใช้ ตลอดเวลา 2ปีที่ออกมาจากคนเคยมีเงินใช้ อยากได้อะไรก็ซื้อ เคยแต่งหน้า เคยแต่งตัว เคยมีความมั่นใจในตัวเอง ตอนนี้เรากลับไม่มั่นใจในตัวเองเลยสักนิดเดียว  มีหน้าที่แค่ดูแลแฟน ทำงานบ้าน ทำกับข้าว ดูแลเรื่องการเงินให้แฟนแค่นั้นเอง  
....แฟนเราเป็นคนดีมาก เค้าไม่เคยบ่นไม่เคยว่าเรื่องการใช้เงินเลยสักนิด มีแต่ถามอยากได้อะไรมั้ย   แต่เรากลับรู้สึกหาคุณค่าในตัวเองไม่เจอเลย  ลึกๆเราก็อยากกลับไปทำงาน  กลับไปมีสังคม อยากกลับไปหัวเราะร่าเริงเหมือนเก่า  อีกกอย่างเราจะได้ไม่ต้องนั่งนับเวลารอเค้ากลับบ้านทุกวัน  ในแต่ละวันเราเบื่อมากๆ ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้จะเดินไปทางไหน คิดจะทำธุรกิจเล็กๆเห็นเศรษฐกิจแบบนี้ก็ไม่กล้า  กลัวเอาเงินเค้ามาผลาญเปล่าๆ  ไม่อยากปล่อยเวลาให้มันผ่านเลยไป อยากช่วยเค้าแบ่งเบาภาระบ้าง เราควรจะหาทางออกให้ตัวเองยังไงดี