ผมกล้ามเนื้อตึงจนนอนไม่หลับทั้งคืนต้องอาศัยภาวนาตลอดทั้งคืนเพราะไม่รู้จะทำอะไรคือตื่นตลอดทั้งคืน

นึกในใจใครแกล้งกรูเปล่าวะ จนต้องนอนภาวนาจนลืมวันเวลาคือไม่ได้นับคำภาวนาไว้กับตัวเลขหรือเอามืทอถือมาดูเวลาว่ากี่โมงแล้วภาวนาแบบไม่ได้กำหนดจนหลับไเองตอนใหนไม่รู้ แล้วอยู่ดีๆก็มีผู้ใหญ่จูงเด็กมาหาผมเพึยบเลย2คณะใหญ่เดินจูงเกันมาบอกว่าจะมาปฏิบัติธรรม ผมก็ตกใจเพราะไม่ใช่เจ้าของที่นี่ ผมก็ยัง งง ตัวเอง ผมมายืนอยู่ตรงนี้ได้ไงผมก็รีบไปเป็นธุระให้ขึ้นบันไดบ้านไปแรียกเจ้าของที่ที่นี่ให้ก็ไม่เห็นใครเลยครับเลยใช้เสียงดังๆแต่ก็ไม่เห็นใคร จนผมได้ยินเสียงคนในบ้านตื่นผมก็เลยตื่นพอดี แต่จิตที่สั่งให้รีบปฏิบัติธรรมมันยังค้างอยู่ในใจเหมือนคนจิตตื่น ครับ รู้สึกมีแรงและกำลังมากไม่หาวง่วงเลย