พอมีรายที่ 1 มันก็แผ่ขยายไปทั้งประเทศและรวมทั้งต่างประเทศหลายๆประเทศ ที่ผู้นำทางทหารส่งบุตรหลานไปศึกษาต่อต่างประเทศ
นึกๆดูก็น่าสงสารลูกหลานผู้นำทหารพม่า ที่ไม่กล้ามองหน้าเพื่อนๆร่วมห้องเรียน และยังถูกด่าว่าจากกลุ่มเพื่อนๆ
แต่เมื่อนึกถึงประชาชนที่ต้องตายไปหลายร้อยคน คนเหล่านั้นก็มีพ่อมีแม่มีพี่มีน้องมีญาติมากมายที่ต้องสูญเสีย
ความสงสารก็กลายเป็นเรื่องกรรมความแค้นของคนถูกกระทำ ที่พ่อหรือลุงหรืออาได้ทำไว้กับประชาชนคนพม่าด้วยการฆ่าทิ้งแบบเลือดเย็น