ตั้งแต่ดูละครเรื่องสุดแค้นแสนรักมา พยอมเป็นตัวละครที่เงียบๆ นิ่งๆ ดูเหมือนไม่ค่อยมีบทบาทมากเท่าที่ควร จนโดนตัวละครที่มีสีสัน
กลบเกือบมิด แต่ ในตัวบทที่ดูเหมือนจะเรียบๆ แต่มันมีความโคตรจะน่าสงสาร ด้วยความที่พยอมเป็นลูกสาวคนเล็กที่อยู่กับแย้ม แม่ที่บงการทุกอย่างด้วยความเป็นลูกคนเล็กที่ไม่สามารถขัดใจแม่ได้ เธอจึงต้องเป็นอีกหนึ่งเครื่องมือในการทำลายฝั่งตรงข้ามอย่างน่าสงสาร

ผลสุดท้าย ชีวิตเลยด้านชา เก็บกด มีเพื่อนก็ดันไปรักคนเดียวกับเพื่อน พยอมเคยที่จะเข้าไปสู่กับอุไรแต่ก็ไม่ชนะ ด้วยเพราะเธอยังคงรู้สึกผิดเพราะได้สามีมาก็ไม่ถูกต้อง จนรู้สึกผิดตลอดเวลา พอมีสามีก็ไม่เลี้ยงดูเพราะแต่งงานด้วยความไม่เต็มใจ ต้องกล่ำกลืนฝืนทนอยู่กันคนละที่
เลี้ยงหลานอย่างยงยุทธก็ต้องทนเห็นแม่ตัวเองคอยเสี้ยมในสิ่งที่ผิดๆให้กับหลาน
มีลูก ช่วงแรกก็เลี้ยงลูกผิดพลาด ในที่สุดลูกเองก็พลาดในการเลือกทางเดินของชีวิต แต่ก็ตั้งต้นใหม่ได้จนเดินกลับมาหาและขอโทษในที่สุด

ถ้าเทียบกันแล้วในละคร พยอมเป็นตัวละครที่ถูกกระทำเยอะมากๆ ทั้งในแง่ของบทบาทของลูก บทบาทของเพื่อนบทบาทของสามี บทบาทของแม่

ถ้าพยอมมีความเด็ดเดี่ยวกว่านี้ ชีวิตของเธอน่าจะไม่พังขนาดนี้

ขอชื่นชมในบทความเป็น แม่ ที่เธอมีให้กับลูกคือ พร้อมที่จะให้โอกาสกับลูกเสมอ ยกนิ้วสำหรับฉากวันนี้มากๆ วันนี้น่าจะเห็นฉากที่พยอมมีความสุขครั้งแรกก็คราวนี้แหละมั้งครับ

ขอชื่นชมคุณน้ำฝน ที่ฝีมือยังเฉียบขาดเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ถึงแม้บทนี้เกือบจะโดนบทอื่นๆกลบ แต่ด้วยความหนักของบทนี้ก็ยัง
สามารถเรียกเสียงชื่นชมได้

สุดแค้นแสนรัก ขอยกให้ละครเรื่องนี้คือละครยอดเยี่ยมอีกหนึ่งเรื่องของ ช่อง3 ครับ

ทุกตัวละครเรื่องนี้ "ต้องเสียน้ำตาให้เพราะคำว่ารัก คำเดียว "