เวลาที่เรา ปิดเทอม กลับมาบ้าน เราก็จะทัก น้องๆ หลานๆไปทุกครั้งว่าเรากลับบ้านมานะ มาหาบ้างคิดถึง หรือจะให้เราไปรับ ไปเที่ยวไหนบ้าง กินไรบ้างไหม ...แต่เรากลับได้คำตอบเสมอว่า ไม่ว่างอ่า ไม่ได้ไปอ่า

จนตอนนี้นางกำลังจะจบม.6 แล้วเราก็ พยายามให้คำปรึกษา พยายามช่วยเท่าที่ช่วยได้ และคอยถามเสอมว่าเป็นไงบ้าง เรียนที่ไหน เลือกคณะอะไร 

....แต่มันกลายเป็นประโยคที่ว่า ถามคำ ตอบคำ 
ซึ่งเราจะเป็นฝ่ายถาม มากกว่า แต่ก็ได้คำตอบมาแค่คำเดียว เรารู้สึกว่าทำไม มันไม่เหมือนเดิม ทั้งที่ความผูกพันความสนิทเรามันยังเต็มเปี่ยม  แต่น้องๆหลานๆเราหายกันไปไหนหมด 

.....น้องๆ หลานๆ ใครเป็นกันแบบนี้ไหมคะ จะว่าน้อยใจก็น้อยใจ แต่พยายามคิดในแง่บวก ว่าน้องคงกำลังโต คงเครียดเรื่องมหาลัยแหละ