สวัสดีทุกท่านครับ ผมได้มาอยู่กับพี่ชายผมจะ1ปีแล้วหลังจากพ่อผมเสีย
ผมมีปัญหากับแฟนพี่บ่อยมาก พี่ชายผมต้องไปทำงานแล้วนานๆจะกลับมาบ้านทีผมก็จะอยู่กับแฟนพี่ ตอนเช้าก็จะไปช่วยทำกับข้าวล้างจานกวาดห้อง ( เราพักที่ตึกเช่าครับ แต่แยกห้องกันอยู่ ) แฟนพี่เค้าไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ครับแกไปผ่าตัดมาเดินอะไรมากๆไม่ค่อยได้ในช่วงแรก ช่วงๆที่อยู่ด้วยกันแรกๆก็ไม่มีปัญหาอะไรกัน ก็มีบ่นๆผมบ้างเพราะผมทำอะไรค่อนข้างช้าความจำสั้นเหม่อบ่อยเป็นคนพูดเบาและกลัวที่จะพูดคุยกับคน แต่หลังๆแกเริ่มรุนแรงขึ้นด่าต่างๆนาๆเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ เช่น ไอควาย นี้กูต้องใช้ภาษาควายพูดกับเหรอ ไอ เดี๋ยวกูจะเอามีดปาดคอ ล่าสุดผมไปสมัครเรียน กศน ผมก็โดนอีก 
" โง่ๆอย่งเนี่ยนะจะไปเรียน กศน มีแต่ติด 0 แหล่ะน่ะ " มีมากกว่านี้อีกครับแต่ด้วยความโง่ของผมเลยจำได้ไม่มาก
มีอีกก็ปกติผมต้องไปทายาให้ตอน 19:30 ตอนเย็นแกบอกว่าเดี๋ยวทักไป ด้วยความเคยชินตอนทุ่มครึ่งผมก็ประตูเรียกตามปกติก็โดนด่าเหมือนผมไปฆ่าไปข่มขืนใครมา ผมโกธรนะถ้าบอกว่าไม่โกธรเลยก็คงจะโกหก แต่ก็ไม่ได้เกลียดไม่ได้เคืองอะไร จะเอาเรื่องไปบอกพี่ชายก็ไม่อยากเอาเรื่องพวกนี้ไปให้แกปวดหัวอีก แกทำงานทุกวันเอาเงินมาให้ใช้ผมก็เกร่งใจมากพอแล้วทำงานทุกวันนี้แกก็เครียดมากพอแล้ว 
ผมโดนอะไรแบบนี้บ่อยๆเข้ามาเหมือนกัดหัวใจผม ผมอารมอ่อนไหวมากถ้าเทียบกับแต่ก่อนผมมีความคิดที่อยากจะตายบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่รู้ต้องทำยังไง ต้องไปจุดไหน ต้องทำอะไรบ้าง ตอนนี้ผมทำได้แค่เงียบและนิ่งเข้าไว้เท่านั้น 
ผมกลัวจริงๆนะครับว่าวันหนึ่ง วันที่ผมไม่ไหวกับอะไรแล้ว วันที่ผมคิดจะทำอะไรที่มันแย่ๆออกมา ( ผมกลัวตัวที่จะเอาทุกอย่างที่ซะสมมาลงที่ตัวเอง )

/จริงๆก็มาหาที่ระบายล่ะครับ พิมพ์เป็นตัวอักษรลงไปก็ทำให้รู้สึกว่าตัวเองดีขึ้นบ้าง