สวัสดีค่ะ ดิฉันก็เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่อยากเป็นนักเขียน ด้วยเหตุนั้นเองดิฉันจึงตัดสินใจไปห้องสมุดโรงเรียนเพื่อหานิยายอ่านเป็นประสบการณ์และแรงบันดาลใจและมีหนังสือเล่มหนึ่งที่เตะตาดิฉัน ฉันเลยลองอ่านปรากฏว่าหนังสือเล่มนั้นเด็กไทยเขียนแถมคำชมก็ดี(ขอไม่กล่าวถึงชื่อหนังสือและผู้เขียนนะคะ) ฉันเลยยืมมาจากห้องสมุดทันที ก่อนอ่านไม่รู้อะไรดลใจให้ลองพิมพ์นิยายเล่มนี้ในกูเกิล และนั่นคือสิ่งที่เปลี่บนความคิดดิฉันกับวงการหนังสือตลอดกาล มีบทวิจารณ์ชำแหละความขยะของนิยายเล่มนั้นมากมายแถมเป็นกระทู้เมื่อสิบกว่าปีแล้วทั้งนั้น คำว่าประชดประชันแต่ละอย่างมันบาดหัวใจซะเหลือเกิน ขนาดสมัยก่อนที่ไม่ใช้กูพิมพ์ยังเจ็บขนาดนี้ มาตอนนี้มันจะไม่ถึงขั้นแช่งถึงบิดามารดาเลยเหรอ เขาเขียนนิยายเรื่องไหนก็แลดูจะมีแต่คนอคติจริงอยู่มีคนรักก็ต้องมีคนเกลียดแต่แบบนั้นดิฉันว่าคงจะมากเกินกว่าตัวเองจะรับไหว แถมคนเขียนเจอดราม่ามาเยอะ แต่ละอย่างหนักหน่วงทั้งนั้น ดิฉันกลัวดราม่า ใครพอมีวิธีจัดการกับความรู้สึกแบบนี้บ้างคะ และมีวิธีไหนที่จะทำให้ไม่โดนด่าแบบนั้นบ้าง