โคลงดั้นพลิกแผ่นดิน
โลกา ........ ล้มกว่าบูรณกรรม
กลั้วต่ำ ...... ลาจากสรวงจากสวรรค์
ราคี .. ก่อนถลำ ...... หาเลวล่วงกว่านี้
จึงลั่น ....... ย้ำเร้าความช่วยเหลือ ....
เมื่อถึง ....... สิ้นก่อนกาลโลกันตร์
ล้านหวั่น ....... พึงพึ่งหาไม่เห็น
ราชันย์ .. สืบถวัลย์ ........ จึงจูติชาตะ
แลเข่น ....... รั้นร้ายพิพากษา ....
เมฆวิปผุชชิตาฉันท์ ๑๙
ไผทสั่นไหวกึกก้องปะทะ ณ คคนา .... ปานถล่มฟ้า
ถล่มดิน ....
ถล่มธาตุวาดมายาจตุรวฏวิ่น .... ผู้ธราณินทร์
ขยับมา ....
กาพย์สันโดษ ๗
กัมปนาทไปทั่วถ้วน ......... สถาน์
ทั้งกรีดร้องแลคีตา .......... ขับ
สว่างไสวระยิบระยับ .......... เรือง
มิติปานแยกยามเยื้อง ........ ย่าง
สติรางมติสล้าง ............ สลับ
สลดการณ์สิ้นสนุกกลับ .... แทน
เบิกบานแก่ผู้แสวงแสน .... สุข
มอดไหม้แก่ผู้แสวงทุกข์ .... ทัณฑ์ ....
กลอนสุภาพ
กาลกำหนดกฎหนึ่งพึงสังวรณ์
คำสั่งสอนสุดท้ายแห่งสวรรค์
ผู้ลืมมรรคแห่งพระเจ้าจักตายพลัน
ผู้สืบมรรคจักหันสู่แสงงาม
ผู้คุ้มกฎจึ่งสดับรับบัญชา
ตรององค์แต่งอวตาร์มาไต่ถาม
ด้วยไฟ..เพื่อสอบพรหมเพื่อสืบพราหมณ์
กรุยทางข้ามแก่ผู้สมควรไป
ขึ้นนั่งแท่นเทพไท้..บัลลังก์กวี... ฯ
สาส์นจาก....ผู้ทำลายล้าง
20320211705
วสันตวิษุวัต
____________
รับบัญชา