อาการที่ผมเป็นคือ ช่วงที่ผ่านมานี้ผมรู้สึกไม่อยากคุยกับใครครับเเละไม่ค่อยอยากมีเรื่องให้วุ่นวาย ทั้งๆที่ เมื่อก่อนผมเป็นคนร่าเริง ชอบพูดกับเพื่อนด้วยครับ (เห็นเพื่อนทักว่าผมดูเปลี่ยนไป) เเละรู้สึกเหงาด้วยครับ คือ เวลาไม่มีเเชทเด้งก็จะรู้สึกโดดเดียว คำถาม(เเต่พอคุยกับเพื่อนในเเชทผมก็คุยเเล้ว เเบบตัดบทจบเลยหรือก่อนจบการสนทนาผมควรถามเรื่องบางเรื่องก่อนใข่มั้ยครับ?)
 ต่อๆ ช่วงนี้ผมเหนื่อยครับ คิดว่าตัวเองเหนื่อยทั้งกายเเละใจครับ อยากจะร้องไห้ออกมาเลยครับ ทั้งเรื่องงาน เรื่องเรียน เรื่องครอบครัว (ผมอายุ16) เเล้วพอผมถามเรื่องการบ้านเพื่อนๆก็จะเบี่ยงบายไม่ยแมพูดครับ ผมก็รู้สึกน้อยใจครับ เเละเพื่อนที่ผมสนิทในเทอมเเรกคือได้นั่งด้วยกันใช่มั้ยครับ เเต่พอมีโควิดเข้ามาจนเป็นข่าวหนักๆ เขาสั่งปิดเรียน เเละพอเปิดมาอีกทีเพื่อนที่สนิท ก็ได้มีเพื่อนอีกคนนึงมานั่งข้างๆเเทนผม เเล้วเขาก็สนิทกัน จนผมไม่มีเพื่อนคุย หรือผมจะต้องคุยกับ ผญ. ข้างๆผม? เเต่ผมก็ยังมีเพื่อนอยู่นะครับ เเต่ตอนนี้ไม่สนิทเท่าเก่า

บางที่ผมก็เคยคิดว่าถ้ามีใครบางคนมาเป็นคนที่ปลอบเราก็ดีเหมือนกันนะครับ เเต่ผมก็ยังไม่มั่นใจในความรู้สึกของตัวเองครับ เเละถ้าผมเกิดมั่นใจเเล้วผมก็ไม่กล้าที่จะทักไปจีบเขา(เพื่อน)ลยครับ เขาไม่ได้เป็นคนที่สวยนะครับ เเต่ถ้ามองลึกๆเขาก็ดูน่ารักดีครับ ทั้งท่าทาง คำพูด เขาเป็นคนที่ดูหน้าหลงไหลครับในบางทีผมก็จะเเอบมองเขาทุกวัน หรือถ้าบางวันเขาไม่มาผมก็เเอบเศร้านิดๆครับ เเละตอนนี้ผมเป็นถึงขั้นเห็นเขาคุยกับเพื่อนผช.ที่เจ้าชู้ผมก็ต้องมองด้วย เเบบหึงอะครับ

 

ผมอยากรู้วิธีเเก้สิ่งที่ผมเป็นอยู่ครับ ผมต้องทำอย่างไรถึงจะกลับไปเป็นเเบบเมื่อก่อนได้ เเละช่วงนี้ผมเครียดๆด้วยครับพอจะมีวิธีเเก้มั้ยครับ เรื่องมนุษย์สัมพันธ์ผมก็อยากรู้ให้เก่งกว่านี้ครับ เเละอีกอย่างผมอยากจะเป็นคนที่ไม่เหงาครับ เเบบอยากมีคยคุยในบางเวลาสักชั่วโมงไม่ใช่ไม่มีคนคุยเลยเหมือนตอนนี้บางวันในเเชทก็คุยเเค่20นาที ผมรู้ที่จะคุยครับเเต่ผมกลัวไปรบกวนเวลาเขาครับ หรือบางทีผมก็อาจจะคุยจืดๆเลยก็ได้ครับ 

ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง 
ก็คือ ผมเเค่เห็นน้องคนนึงเขาน่ารักดีนะครับเเต่ไม่ได้ชอบ เลยบอกเพืาอนให้ดู เพือ่นก็บอกว่า ชอบอะดิ ผมก็บอกป่าว จนทุกๆครั้งที่น้องเขาเดินมาเพื่อนก็จะทักผมให้ดู ผมก็ตามน้ำคุยกับเพื่อนไปนะครับ เเต่พอมาวันนึงเพื่อนำเอาทรศ.ผมทักไปหาเอาว่าพี่เเอบชอบ(เพื่อนผมเขารู้จักกับน้องเขานิดหน่อย)
ผมก็บอก น้องว่า เพื่อนเเกล้ง เเต่เเพื่อนผมมันบอกว่า กูผิดหวังในตัววะอุส่าเปิดทางให้ (เพื่อนสนิทในเทอมเเรก) เเล้วเพื่อนคนที่นั่งข้างๆเพื่อนสนิทผมก็ขยี้!!ผมเเบบร่วมกันซ้ำเติมอะครับ คือ ผมก็ไม่ได้ชอบนะครับ เเค่บอกว่าน้องเขานารักดี คือ น้องเขาไม่ใช้สเปค ผมเลย เเล้วจะให้ผมไปชอบน้องเขาได้ไง??!!  เเต่ผมก็กะจะตอกหน้าเพือนสักหน่อยเลยทักกะจะคุยกับน้องเเต่ติดตรงที่ว่าผมคุยจืดหรือน้องเขาไม่อยากคุยนี่ เเหละ เเบบ
ผม:น้องชื่อไรหรอครับ
น้อง:ชื่อa
ผม:เเล้วน้องอยู่ห้องไรหรอครับ
น้อง:9
เพื่อนก็หัวเราะผมว่าคุยอะไรเนี่ย เเละก็ขำ เเต่ผมไม่ตลกเลยผมก็คุยตามสเต็ปผมนะครับเเต่เพื่อนเจาก็เย้าะเย้ยผม หลังจากนั้นเเหละครับ ก็ทะเลาะกันนิดหน่อยเเล้วก็พูดกันน้อยลง 

ขอถามหน่อยครับ

-ผมควรจะทำตัวร่าเริงใช่มั้ยหรือผมควรปล่อยอารมณ์จากข้างในที่เป็นคนเงียบๆเเละไม่สุงสิงกับใครเลย
-ผมควรจะคุยกับเพื่อนทุกๆวันใช่มั้ย 
-ผมจะคายควาเครียดยังไงดี ที่มีดูสนุกเเละไม่เบื่อที่มีสาระ 
-ผมจะจีบเพื่อนผญ.ยังไงดี(เมื่อก่อนผมมีกฎของตัวเองห้ามจีบเพื่อนเพราะมันดูเป็นเพื่อนกันๆเเล้วผิดมั้ย? เเต่ตอนนี้ผมทนไม่ไหว)
-ทำอย่างไรจึงจะมีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีเเบบเจอหน้าเพื่อนเเล้วคึยได้ทุกเรื่องอะครับ คือมันเกี่ยวกับ mindsetผมด้วยอันนี้ 
-ถ้ารู้สึกท้อต้องทำยังไงดี?
-ถ้าไม่อยากผิดหวัง จงอย่าขาดหวังใช่มั้ย อย่างไร?
-ทำอย่างไรจึงจะคิดบวกทันที??
-ถ้าเราเหนื่อยต้องทำอย่างไร 
-จะคุยกับเพื่อน ผญ.ในเเชทอย่างไรไม่ให้กลัวว่าจะไปรบกวนเขา?(ผมคิดว่าผญ.คุยสนุกดี)

หลังจากที่ผมเขียนกระทู้เสร็จ ผมรู้สึกดีขึ้นมาบ้างครับ เหมือนผมได้บายความในใจที่อัดอั้นไว้ให้คนอื่นได้เห็นได้ฟัง เเต่ถึงเเม้จะไม่มีใครเห็นไม่มีใครฟัง ตัวผมก็ได้รับฟังกระทู้ที่ผมระบายความในใจ ด้วยตัวผมเอง 

รู้สึกยินดียิ่งที่ท่านรับฟัง☺️😊