เราเพิ่งเรียนจบ เพิ่งทำงานได้ 6 เดือน เรารู้สึกว่า ไม่อยากเข้าสังคม เบื่องาน เบื่อทุกอย่างไปหมด ไม่มีกำลังใจทำสิ่งที่เคยชอบทำ อยากอยู่คนเดียวแบบไม่ต้องพูด แต่ด้วยงานของเรา ต้องใช้การพูดเป็นหลัก บางครั้งเราก็ฝืนพูดๆไป พยายามร่าเริง แต่มันกลับไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่อยากคุยกับใครแม้กระทั่งคนในครอบครัว เพราะในครอบครัวก็มีเรื่องเครียดอยู่แล้ว (แม่เป็นคนที่เครียดง่าย เครียดทุกอย่าง ถึงขนาดลมมาฟ้าร้องฝนตกก็เครียด ชอบบ่นและมองจิกพ่อ ทั้งๆที่พ่อยังไม่ได้ทำอะไรให้เลย เราแอบสงสารพ่อมาก TT) แม่ชอบเล่าเรื่องเครียดให้เราฟัง เอาแต่เรื่องเครียดๆมาใส่หัวเรา ชอบพูดบั่นทอนความรู้สึกเรา บั่นทอนความรู้สึกของคนในครอบครัว บางครั้งเราไม่อยากจะพูดอะไร ปล่อยไปตามลม แต่ก็อดเก็บมาคิดไม่ได้ นานวันเข้ามันยิ่งสะสมอยู่ในใจ ทำให้เราไม่อยากเอาปัญหาของเราไปเล่าให้คนในครอบครัวฟัง มีคนเดียวที่สามารถให้คำปรึกษาและเป็นกำลังใจได้ดี คือแฟน แต่ตอนนี้แฟนไปบวชแบบไม่มีกำหนดสึก บางครั้งเราเหงาจนร้องไห้ นั่งเหม่อลอยคนเดียว เครียดมาก็ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง จนมันอึดอัดอยู่ในใจ เรากลายเป็นคนไม่ค่อยพูด เป็นคนเศร้าตลอดเวลา กลัวจะเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ

**เราอยากขอกำลังใจในการใช้ชีวิตหน่อยค่ะ ทำยังไงให้ชีวิตกลับมาร่าเริงอีกครั้ง**