ยืมล็อคอินเขาโพส
มันเรื่องของเขา ไม่ใช่ของเรา แต่อดไม่ได้ ขอเผือกซักหน่อย ขอโทษที่เขียนยาวไปนิด
เป็นคนเจน X เรื่องเทคโนโลยีไม่กระดิกหูกับเขาหรอก กว่าจะตามทัน พวกgadget ที่กำลังเห่อเล่นหรือซื้อใหม่ ก็กลายเป็นของตกรุ่นไปแล้ว รวมถึงเรื่องโซเชียลมีเดีย เมื่อก่อนเคยเล่นเฟสบุ๊ค แต่มีเหตุให้เลิกเล่นไป เพราะเกิดดราม่าขึ้น เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ10 ปีที่แล้ว ตอนเพิ่งหัดเล่นเฟสฯใหม่ๆ ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยว่า เวลาโพสส่ง-ตอบข้อความกลับไปหาคนนั้นคนนี้ ต้องทำอย่างไร? รับแอดเฟรนด์ ส่งรีเฟรนด์รีเควส ต้องทำอย่างไร? ขนาดสมัครเข้าเฟสฯยังสมัครไม่เป็นต้องวานให้คนอื่นช่วยสมัครและช่วยสอนให้เล่น
หลังจากสมัครและเริ่มหัดเล่นเฟสฯได้ไม่กี่วัน เราก็ไม่ค่อยมีเวลาเล่นอีกเลย จนเวลาผ่านไปหลายเดือน จึงเปิดเข้าไปเล่นแก้เซ็ง ปรากฏว่าเพื่อนๆที่เราได้ส่งเฟรนด์รีเควสไป ต่างรับแอดเฟรนด์ และยังมีเพื่อนคนอื่นๆส่งรีเฟรนด์รีเควสมาหาเราด้วย ซึ่งเราได้กดรับแอดเฟรนด์หมดทุกคน
ช่วงเวลานั้น งานรัดตัวมากจนแทบจะไม่มีเวลาแยกร่างออกไปทำอย่างอื่นเลย เราไม่ได้เข้าเฟสฯมา 7-8 เดือน พอเปิดเข้ามาเช็คอีกรอบ ปรากฏว่า เพื่อนที่สนิทมากที่สุดของเรา ส่งเฟรนด์รีเควสมา เพื่อนคนนี้สนิทกันตั้งแต่สมัยเรียนประถมจนเข้ามหาลัยด้วยกัน พอเรียนจบต่างคนต่างแยกย้ายกันออกไปตามหาความฝันของตัวเอง เราย้ายมาอยู่ต่างประเทศและไม่ค่อยได้มีโอกาสกลับเมืองไทย เลยขาดการติดต่อกันตั้งแต่บัดนั้น
เราตื่นเต้นมากที่ได้เจอเพื่อนคนนี้อีกครั้ง เรารีกดรับแอดเฟรนด์ พร้อมส่งข้อความไปทักทาย ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง เขาส่งข้อความกลับมาหา เราดีใจมาก พอกดเข้าไปเปิดอ่านข้อความ ทำเอาเราอึ้งกิมกี่สตั้นไปหลายวินาที จับใจความสำคัญได้ว่า ทำไมเรารับแอดเฟรนด์เขาช้ามาก ปล่อยให้เขารอตั้ง 8เดือน กับเพื่อนคนอื่นๆรีบกดรับแอดเฟรนด์อย่างรวดเร็วทันใจ เพื่อนสนิทเขาทำกันแบบนี้เหรอ เสียดายเวลาที่อุตส่าห์หลงคิดว่า เราคือเพื่อนแท้ที่มีความจริงใจ กาลเวลามันช่างเปลี่ยนจิตใจคน
พอเราส่งข้อความไปอธิบายเหตุผลว่าทำไม? เพราะอะไร? ตอนเริ่มหัดเล่นเฟสฯใหม่ๆ เราพยายาม search หาชื่อเขาตั้งหลายครั้ง แต่เขาไม่ได้ใช้ชื่อจริง นามสกุลจริง แถมรูปไปร์ไฟล์ยังใช้รูปหมูหมากาไก่ ใครมันจะไปจำได้
เขาไม่ฟังเหตุผลคำอธิบายของเราเลย แถมยังมาโพสด่าเราต่อหน้าสาธารณะอีกด้วย ด่าไม่ด่าเปล่า ยังด่ากระทบที่บ้านเรา ว่าเมื่อก่อนมีกำพืดอย่างไร
เราโกรธจนควันออกหู มันเสียความรู้สึก เสียดายมิตรภาพ เสียดายวันเวลาดีๆที่ได้รู้จักกัน มาผิดใจกันเพราะเรื่องงี่เง่าไร้สาระแท้ๆ เราตัดสินใจเลิกคบคนนี้อย่างถาวร โดยไม่ต้องเสียเวลาคิด เราเลิกเล่นเฟสฯ ลบเฟสฯทิ้ง กลายเป็นคนเกลียดและขยาดเฟสฯอย่างฝังใจ
ปัจจุบันนี้ เราเล่นไลน์อย่างเดียว เอาไว้คุยเฉพาะสมาชิกครอบครัวญาติพี่น้อง และกลุ่มเพื่อนที่สนิทเท่านั้น ไม่รับแอดคนแปลกหน้า ไม่รับแอดคนรู้จักที่ไม่สนิทด้วย
กลุ่มเพื่อนสนิทในไลน์เป็นเพื่อนๆตั้งแต่สมัยเรียนประถมจนถึงมหาลัยที่ยังคงคบหาคุยกันจนถึงทุกวันนี้ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เพื่อนคนหนึ่งมาระบายปรับทุกข์เรื่องลูกสาวให้ฟัง ลูกสาวของเขากำลังเข้าสู่วัยรุ่น นางเสพติดโซเชียลฯจนแทบไม่เป็นอันทำอะไรเลย วันทั้งวันนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถือ ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง เวลาออกไปไหนก็มัวแต่ทำคลิปหรือไม่ก็ถ่ายรูปอาหาร สถานที่ โน่นนี่นั่น ตอนนี้นางกำลังกลุ้มใจเรื่องยอดวิวในยูทูปที่นิ่งสนิท ไม่มีใครเข้าไปดู เข้าไปกดสับตะใคร้ ให้เลย นางอุตส่าห์ทำคลิปด้วยความตั้งใจ บลาๆๆๆๆ นางเพิ่งเทเพื่อนนางโทษฐานที่ไม่เข้าไปช่วยเพิ่มยอดวิว ช่วยกดแชร์ กดสับตะใคร้ให้
เราฟังแล้วนิ่งเงียบไปชั่วครู่ เออ... มันอะไร? สังคมมาถึงจุดนี้แล้วเหรอ? เลิกคบเพื่อนทั้งๆที่เพื่อนไม่มีความผิดอะไรใหญ่โต แค่ไม่เข้าไปกดlike กดแชร์ เพิ่มยอดวิว กดสับตะใคร้ มันงี่เง่าไร้เหตุผลเกินไปหรือเปล่า?
ก่อนหน้านั้น ลูกสาวนางก็สร้างวีรกรรมเทเพื่อนสนิทอีกคนด้วยเหตุผลคล้ายกัน แค่ไม่ยอมเข้าไปกดlike กดแชร์ รูปที่นางโพสในเฟสฯ มันจะอะไรนักหนากับยอดlike ยอดวิว เอาไปแลกข้าวสาร แลกไข่ ได้ด้วยเหรอ? ไม่เข้าใจคนสมัยนี้ หรือเราอาจจะตกยุค หัวโบราณ?
ยังมีจุดพีคซ่อนพีคให้ลุ้นกันต่อ ตอนแรกเพื่อนคนนี้แค่มาคุยระบายปรับทุกข์ด้วยเฉยๆ ไปๆมาๆนางค่อยๆไซโคแกมบังคับให้เพื่อนๆเข้าไปดูคลิป ไปกดlike กดแชร์ กดสับตะใคร้ คลิปของลูกสาวนาง
ถ้าใครไม่เข้าไปดู ไปกดlike กดแชร์ กดสับตะใคร้ นางก็จะฟาดงวงฟาดงา พูดประชดประชันอย่างนิ่มๆแต่เจ็บจี๊ด จนเพื่อนบางคนเริ่มเอือมระอา (เราก็เป็นหนึ่งในนั้น)
พักหลังนางตัดสินใจทำคลิปร่วมกับลูกสาวลงยูทูป และบังคับกดดันบรรดาเพื่อนๆให้เข้าไปดู เข้าไปกด....... บลาๆๆ ...... ถ้าใครเข้าไปดูแล้วต้องแคปหน้าจอคลิปส่งมาให้นางเพื่อเป็นหลักฐานว่าได้เข้าไปดู ไปกด...... บลาๆๆๆๆ..... แล้ว ซึ่งมันเยอะไป
ส่วนคนที่ไม่ได้เข้าไปดู นางก็ใช้วิธีเดิม พูดจากระแหนะกระแหน -ดัน หาว่าไม่มีน้ำใจ ใจแคบ จนเพื่อนหลายคนเริ่มไม่ไหวกับนาง เลยตัดสินใจขับนางออกจากกลุ่มไลน์
พอนางออกจากกลุ่มไลน์ นึกว่าปัญหาจะหมดไป ที่ไหนได้ ยังมีเพื่อนบางคนเลียนแบบนาง ทำคลิปลงยูทูป แล้วใช้วิธีบังคับกดดันให้เพื่อนๆเข้าไปดู เข้าไปกด........ บลาๆ ......... เจอแบบนี้เข้า เราเลยขับตัวเองออกจากกลุ่มทันที เลือกเก็บไว้เฉพาะเพื่อนสนิทที่รู้ใจกันจริงๆไม่ถึง 2คน ขอคนมีเหตุผล เข้าใจซึ่งกันและกัน มีความจริงใจ ไม่หวังผลประโยชน์แอบแฝง ไม่งี่เง่า แค่นี้ก็พอ
การทำคลิปลงยูทูปมันได้รายได้เยอะแยะมหาศาล? ทำไมผู้คนส่วนใหญ่ถึงแห่มาทำคลิปกันเยอะจัง?
ไม่ได้มีอคติกับการทำคลิปลงยูทูป เราก็ดูยูทูปเหมือนกัน แต่เลือกดูเฉพาะคลิปของบริษัทสื่อยักษ์ใหญ่ ที่ลงทุนด้านคุณภาพงาน โปรดักชั่นดีเยี่ยม ให้ประโยชน์สาระแก่คนดู ไอ้พวกคลิปกระโหลกกะลาไร้สาระ ด่ากันไปด่ากันมา พูดจาหยาบคายๆ หลอกขายของ อวดบ้าน อวดรถ อวดของแบรนด์เนม โน่นนี่นั่น โปรดักชั่นไก่กาอาราเล่ เราไม่กดเข้าไปดูให้เสียเวลา
ความเห็นส่วนตัว การเป็นคนเด่นคนดังมีคนรู้จักทั่วประเทศ มันมีข้อดีตรงไหน? ทำไมหลายคนถึงได้ไขว่คว้าอยากเป็นกันจัง? นอกจากชื่อเสียงเงินทองแล้ว ยังมองไม่เห็นข้อดีอย่างอื่นเลย มีแต่ข้อเสียทั้งนั้น โดยเฉพาะเรื่องความเป็นส่วนตัว ถ้าเกิดทำอะไรผิดพลาดหรือพูดจาไม่เข้าหูคน โพสอะไรตามอารมณ์ชั่ววูบโดยไม่ได้คิดหน้าคิดหลัง โดนทัวร์ลงหลายคันรถ & เหยียบจมมิดธรณี จนต้องออกมาแถลงข่าว กล่าวคำขอโทษทั้งน้ำตานองหน้า
เป็นคนธรรมดาโนเนมดีกว่าเยอะ สบายใจที่สุด จะไปทำอะไรทุเรศทุรังที่ไหนก็ไม่มีใครว่า ไม่มีใครแอบถ่ายรูปเอาไปโพสด่าประจาน ไม่ต้องปั้นหน้าสร้างภาพจอมปลอมหลอกใคร
ยืมล็อคอินเขาโพส - เมื่อ nobody อยากเป็น somebody
มันเรื่องของเขา ไม่ใช่ของเรา แต่อดไม่ได้ ขอเผือกซักหน่อย ขอโทษที่เขียนยาวไปนิด
เป็นคนเจน X เรื่องเทคโนโลยีไม่กระดิกหูกับเขาหรอก กว่าจะตามทัน พวกgadget ที่กำลังเห่อเล่นหรือซื้อใหม่ ก็กลายเป็นของตกรุ่นไปแล้ว รวมถึงเรื่องโซเชียลมีเดีย เมื่อก่อนเคยเล่นเฟสบุ๊ค แต่มีเหตุให้เลิกเล่นไป เพราะเกิดดราม่าขึ้น เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อ10 ปีที่แล้ว ตอนเพิ่งหัดเล่นเฟสฯใหม่ๆ ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยว่า เวลาโพสส่ง-ตอบข้อความกลับไปหาคนนั้นคนนี้ ต้องทำอย่างไร? รับแอดเฟรนด์ ส่งรีเฟรนด์รีเควส ต้องทำอย่างไร? ขนาดสมัครเข้าเฟสฯยังสมัครไม่เป็นต้องวานให้คนอื่นช่วยสมัครและช่วยสอนให้เล่น
หลังจากสมัครและเริ่มหัดเล่นเฟสฯได้ไม่กี่วัน เราก็ไม่ค่อยมีเวลาเล่นอีกเลย จนเวลาผ่านไปหลายเดือน จึงเปิดเข้าไปเล่นแก้เซ็ง ปรากฏว่าเพื่อนๆที่เราได้ส่งเฟรนด์รีเควสไป ต่างรับแอดเฟรนด์ และยังมีเพื่อนคนอื่นๆส่งรีเฟรนด์รีเควสมาหาเราด้วย ซึ่งเราได้กดรับแอดเฟรนด์หมดทุกคน
ช่วงเวลานั้น งานรัดตัวมากจนแทบจะไม่มีเวลาแยกร่างออกไปทำอย่างอื่นเลย เราไม่ได้เข้าเฟสฯมา 7-8 เดือน พอเปิดเข้ามาเช็คอีกรอบ ปรากฏว่า เพื่อนที่สนิทมากที่สุดของเรา ส่งเฟรนด์รีเควสมา เพื่อนคนนี้สนิทกันตั้งแต่สมัยเรียนประถมจนเข้ามหาลัยด้วยกัน พอเรียนจบต่างคนต่างแยกย้ายกันออกไปตามหาความฝันของตัวเอง เราย้ายมาอยู่ต่างประเทศและไม่ค่อยได้มีโอกาสกลับเมืองไทย เลยขาดการติดต่อกันตั้งแต่บัดนั้น
เราตื่นเต้นมากที่ได้เจอเพื่อนคนนี้อีกครั้ง เรารีกดรับแอดเฟรนด์ พร้อมส่งข้อความไปทักทาย ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง เขาส่งข้อความกลับมาหา เราดีใจมาก พอกดเข้าไปเปิดอ่านข้อความ ทำเอาเราอึ้งกิมกี่สตั้นไปหลายวินาที จับใจความสำคัญได้ว่า ทำไมเรารับแอดเฟรนด์เขาช้ามาก ปล่อยให้เขารอตั้ง 8เดือน กับเพื่อนคนอื่นๆรีบกดรับแอดเฟรนด์อย่างรวดเร็วทันใจ เพื่อนสนิทเขาทำกันแบบนี้เหรอ เสียดายเวลาที่อุตส่าห์หลงคิดว่า เราคือเพื่อนแท้ที่มีความจริงใจ กาลเวลามันช่างเปลี่ยนจิตใจคน
พอเราส่งข้อความไปอธิบายเหตุผลว่าทำไม? เพราะอะไร? ตอนเริ่มหัดเล่นเฟสฯใหม่ๆ เราพยายาม search หาชื่อเขาตั้งหลายครั้ง แต่เขาไม่ได้ใช้ชื่อจริง นามสกุลจริง แถมรูปไปร์ไฟล์ยังใช้รูปหมูหมากาไก่ ใครมันจะไปจำได้
เขาไม่ฟังเหตุผลคำอธิบายของเราเลย แถมยังมาโพสด่าเราต่อหน้าสาธารณะอีกด้วย ด่าไม่ด่าเปล่า ยังด่ากระทบที่บ้านเรา ว่าเมื่อก่อนมีกำพืดอย่างไร
เราโกรธจนควันออกหู มันเสียความรู้สึก เสียดายมิตรภาพ เสียดายวันเวลาดีๆที่ได้รู้จักกัน มาผิดใจกันเพราะเรื่องงี่เง่าไร้สาระแท้ๆ เราตัดสินใจเลิกคบคนนี้อย่างถาวร โดยไม่ต้องเสียเวลาคิด เราเลิกเล่นเฟสฯ ลบเฟสฯทิ้ง กลายเป็นคนเกลียดและขยาดเฟสฯอย่างฝังใจ
ปัจจุบันนี้ เราเล่นไลน์อย่างเดียว เอาไว้คุยเฉพาะสมาชิกครอบครัวญาติพี่น้อง และกลุ่มเพื่อนที่สนิทเท่านั้น ไม่รับแอดคนแปลกหน้า ไม่รับแอดคนรู้จักที่ไม่สนิทด้วย
กลุ่มเพื่อนสนิทในไลน์เป็นเพื่อนๆตั้งแต่สมัยเรียนประถมจนถึงมหาลัยที่ยังคงคบหาคุยกันจนถึงทุกวันนี้ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เพื่อนคนหนึ่งมาระบายปรับทุกข์เรื่องลูกสาวให้ฟัง ลูกสาวของเขากำลังเข้าสู่วัยรุ่น นางเสพติดโซเชียลฯจนแทบไม่เป็นอันทำอะไรเลย วันทั้งวันนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถือ ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง เวลาออกไปไหนก็มัวแต่ทำคลิปหรือไม่ก็ถ่ายรูปอาหาร สถานที่ โน่นนี่นั่น ตอนนี้นางกำลังกลุ้มใจเรื่องยอดวิวในยูทูปที่นิ่งสนิท ไม่มีใครเข้าไปดู เข้าไปกดสับตะใคร้ ให้เลย นางอุตส่าห์ทำคลิปด้วยความตั้งใจ บลาๆๆๆๆ นางเพิ่งเทเพื่อนนางโทษฐานที่ไม่เข้าไปช่วยเพิ่มยอดวิว ช่วยกดแชร์ กดสับตะใคร้ให้
เราฟังแล้วนิ่งเงียบไปชั่วครู่ เออ... มันอะไร? สังคมมาถึงจุดนี้แล้วเหรอ? เลิกคบเพื่อนทั้งๆที่เพื่อนไม่มีความผิดอะไรใหญ่โต แค่ไม่เข้าไปกดlike กดแชร์ เพิ่มยอดวิว กดสับตะใคร้ มันงี่เง่าไร้เหตุผลเกินไปหรือเปล่า?
ก่อนหน้านั้น ลูกสาวนางก็สร้างวีรกรรมเทเพื่อนสนิทอีกคนด้วยเหตุผลคล้ายกัน แค่ไม่ยอมเข้าไปกดlike กดแชร์ รูปที่นางโพสในเฟสฯ มันจะอะไรนักหนากับยอดlike ยอดวิว เอาไปแลกข้าวสาร แลกไข่ ได้ด้วยเหรอ? ไม่เข้าใจคนสมัยนี้ หรือเราอาจจะตกยุค หัวโบราณ?
ยังมีจุดพีคซ่อนพีคให้ลุ้นกันต่อ ตอนแรกเพื่อนคนนี้แค่มาคุยระบายปรับทุกข์ด้วยเฉยๆ ไปๆมาๆนางค่อยๆไซโคแกมบังคับให้เพื่อนๆเข้าไปดูคลิป ไปกดlike กดแชร์ กดสับตะใคร้ คลิปของลูกสาวนาง
ถ้าใครไม่เข้าไปดู ไปกดlike กดแชร์ กดสับตะใคร้ นางก็จะฟาดงวงฟาดงา พูดประชดประชันอย่างนิ่มๆแต่เจ็บจี๊ด จนเพื่อนบางคนเริ่มเอือมระอา (เราก็เป็นหนึ่งในนั้น)
พักหลังนางตัดสินใจทำคลิปร่วมกับลูกสาวลงยูทูป และบังคับกดดันบรรดาเพื่อนๆให้เข้าไปดู เข้าไปกด....... บลาๆๆ ...... ถ้าใครเข้าไปดูแล้วต้องแคปหน้าจอคลิปส่งมาให้นางเพื่อเป็นหลักฐานว่าได้เข้าไปดู ไปกด...... บลาๆๆๆๆ..... แล้ว ซึ่งมันเยอะไป
ส่วนคนที่ไม่ได้เข้าไปดู นางก็ใช้วิธีเดิม พูดจากระแหนะกระแหน -ดัน หาว่าไม่มีน้ำใจ ใจแคบ จนเพื่อนหลายคนเริ่มไม่ไหวกับนาง เลยตัดสินใจขับนางออกจากกลุ่มไลน์
พอนางออกจากกลุ่มไลน์ นึกว่าปัญหาจะหมดไป ที่ไหนได้ ยังมีเพื่อนบางคนเลียนแบบนาง ทำคลิปลงยูทูป แล้วใช้วิธีบังคับกดดันให้เพื่อนๆเข้าไปดู เข้าไปกด........ บลาๆ ......... เจอแบบนี้เข้า เราเลยขับตัวเองออกจากกลุ่มทันที เลือกเก็บไว้เฉพาะเพื่อนสนิทที่รู้ใจกันจริงๆไม่ถึง 2คน ขอคนมีเหตุผล เข้าใจซึ่งกันและกัน มีความจริงใจ ไม่หวังผลประโยชน์แอบแฝง ไม่งี่เง่า แค่นี้ก็พอ
การทำคลิปลงยูทูปมันได้รายได้เยอะแยะมหาศาล? ทำไมผู้คนส่วนใหญ่ถึงแห่มาทำคลิปกันเยอะจัง?
ไม่ได้มีอคติกับการทำคลิปลงยูทูป เราก็ดูยูทูปเหมือนกัน แต่เลือกดูเฉพาะคลิปของบริษัทสื่อยักษ์ใหญ่ ที่ลงทุนด้านคุณภาพงาน โปรดักชั่นดีเยี่ยม ให้ประโยชน์สาระแก่คนดู ไอ้พวกคลิปกระโหลกกะลาไร้สาระ ด่ากันไปด่ากันมา พูดจาหยาบคายๆ หลอกขายของ อวดบ้าน อวดรถ อวดของแบรนด์เนม โน่นนี่นั่น โปรดักชั่นไก่กาอาราเล่ เราไม่กดเข้าไปดูให้เสียเวลา
ความเห็นส่วนตัว การเป็นคนเด่นคนดังมีคนรู้จักทั่วประเทศ มันมีข้อดีตรงไหน? ทำไมหลายคนถึงได้ไขว่คว้าอยากเป็นกันจัง? นอกจากชื่อเสียงเงินทองแล้ว ยังมองไม่เห็นข้อดีอย่างอื่นเลย มีแต่ข้อเสียทั้งนั้น โดยเฉพาะเรื่องความเป็นส่วนตัว ถ้าเกิดทำอะไรผิดพลาดหรือพูดจาไม่เข้าหูคน โพสอะไรตามอารมณ์ชั่ววูบโดยไม่ได้คิดหน้าคิดหลัง โดนทัวร์ลงหลายคันรถ & เหยียบจมมิดธรณี จนต้องออกมาแถลงข่าว กล่าวคำขอโทษทั้งน้ำตานองหน้า
เป็นคนธรรมดาโนเนมดีกว่าเยอะ สบายใจที่สุด จะไปทำอะไรทุเรศทุรังที่ไหนก็ไม่มีใครว่า ไม่มีใครแอบถ่ายรูปเอาไปโพสด่าประจาน ไม่ต้องปั้นหน้าสร้างภาพจอมปลอมหลอกใคร