คร่าวๆ เราและเพือน ผญ ด้วยกันทั้งคู่
ตอนเรียนก็เป็นเพื่อนกันดีๆ แต่นางมีพฤติกรรม นินทาลับหลังบ่อยๆ
แต่ตอนเรียนเรารู้นะ เเต่ก็มองผ่านๆไปข้อดีคนเรามันยังมี เราคิดแบบนั้น

พอเริ่มทำงาน นางเริ่มนินทาหนักขึ้นๆ เพราะด้วยหน้าที่การงานที่ต่างกัน
ไลฟ์สไตล์ที่เริ่มต่างกันชัดกว่าตอนเรียน ข้อเปรียบเทียบมันเยอะ คือตอนเรียน
เกรดเราสู้มันไม่ได้ นางก็ข่มมาเรื่อยๆ แต่เราเฉยๆ ปล่อยผ่านนะ แต่ตอนเรียนจบ
มาเริ่มทำงาน รายได้เราเยอะกว่า  ทำให้ทุกอย่างนางเริ่มอิจฉาหนักขึ้นๆ
จนเรารู้สึกว่า
เฮ้ย คนนี้อ่ะ มันไม่ใช่เพื่อนแล้ว นี่มันหลุดมาจากละครไทยทุกสำนักเลยอ้ะ!!??
แต่เราก็ไม่ได้แสดงอาการไรนะ
แค่นิ่งตอนเจอกัน ไม่ดี๊ด๊าเหมือนแต่ก่อน
นัดเจอก็ไม่ไป คือเราเหนื่อยว่า ถ้ากรุไป เมิงก็คงจะได้เนื้อหาอะไรไปนินทากรุเพิ่มอีกอ่ะ
เราเลยนิ่ง

และวันหนึงนางคงรู้สึกได้ นางก็เลย unfriend ไป

วันนั้นที่เรารู้คือ ดีใจสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ
คือชั้นอยากจะทำมานานละล่ะ
แต่กลัวกด unfriend ก่อน อินี่ก็จะมี มูลไว้นินทา (เหมือนนางเสพติดการนินทาเลยแหละ)

และจนใกล้ๆนี้ อยู่ดีๆ นางก็มาขอแอดเฟรน

บางทีเราก็คิดนะ

หรือว่ามันกลับใจแล้วฟะ? 55555
เอ๊ะ หรือเราโลกสวยไป?
หรือว่ารับแอดมันมา แล้วไปโพสด่ามันซักทีแลัวค่อย อันเฟรนมันดี?

จริงๆก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับชีวิตมากหรอกนะค้ะ

ปล. ฝากถึงพวกขี้นินทา
หยุดนินทาแล้วเอาชีวิตตัวเองให้รอดก่อนเถอะนะจ้ะ
อย่าวิจารณ์คนอื่นให้มาก  ชีวิตตัวเองยังมีจุดบกพร่องอีกเยอะแยะ
เชื่อสิ พวกแกเป็นแบบนั้น