“วันเหมายัน” (Winter Solstice) ช่วงเวลากลางคืนยาวนานที่สุดในรอบปี นับเป็นวันเปลี่ยนฤดูกาลย่างเข้าสู่ฤดูหนาวของประเทศทางซีกโลกเหนือ และย่างเข้าสู่ฤดูร้อนของประเทศทา

# ตะวัน ค่อยคล้อย ลับขอบฟ้า น้ำตา เอ่อล้น จนรินไหล เปียกคราบ ที่พึ่ง แห้งเหือดไป หวนให้ ถึงรัก ที่จากลา # เหม่อมอง ท้องฟ้า เริ่มสลัว จิตรัว เจียนขาด ด้วยโหยหา แม้นจันทร์ ลอยเคลื่อน พร้อมดารา แต่

๐ สายลมพรายใบอ้อล้อลมเล่น ไหวระเนนโน้มอ่อนร่อนดอกไหว พริ้วละอองล่องลิ่วปลิดปลิวไกล ไปหล่นไหนได้ก่อแตกกอพันธุ์ ๐ นกกู่ร้องก้องฟ้าเพรียกพาหมู่ กลับพร้อมคู่คืนคอนนอนสุขสันต์ ตะวันจวนจากฟ้าเพลาจันทร์ ส่อ

"ฟ้ายังคงเป็นเช่นสีฟ้า" เมื่อฟ้ายังคงเป็นเช่นสีฟ้ากาลเวลายังแทะเล็มอย่างเข้มข้นฝันยังคงเป็นฝันในวันวนเหมือนหลุดพ้นก็วนเวียนไม่เปลี่ยนแปลง เศษฝุ่นฝันคลุ้งกระจายตามรายทางเคว้งคว้างว่างเว้นไม่เ

อยาก อยากถักถ้อยร้อยคำจำนรรจาอยากบอกผ่านม่านฟ้าพาความหมายอยากฝากลมพรมพลิ้วลิ่วทักทายอยากรู้คลายหายซึ่งคิดถึงใคร อยากเป็นหมอกหยอกเอินเพลินยามเช้าอยากจะเป็นเช่นเงาเข้าชิดใกล้อยากเป็นหมอนนอนหนุนอุ

ในทุกทุกวินาที คนบนโลกใบนี้ต่างมีเรื่องวุ่นวายมากมายที่อยู่ภายในใจ บางครั้งก็แสดงออกมาให้ใครๆเห็นไม่ได้ เพราะการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ต้องเข้มแข็ง หรือไม่มีใครที่สบายใจมากพอให้ร่ายเรียงความรู้สึกออกมา อ