# ตะวัน ค่อยคล้อย ลับขอบฟ้า       น้ำตา เอ่อล้น จนรินไหล
เปียกคราบ ที่พึ่ง แห้งเหือดไป             หวนให้ ถึงรัก ที่จากลา
# เหม่อมอง ท้องฟ้า เริ่มสลัว             จิตรัว เจียนขาด ด้วยโหยหา
แม้นจันทร์ ลอยเคลื่อน พร้อมดารา     แต่ข้า มองเหมือนเมฆ มาบดบัง
# คืนนี้ ช่างเงียบ ไร้สรรพเสียง             เหลือเพียง เสียงใจ ที่ไร้หวัง
เต้นอยู่ โดดเดี่ยว เพียงลำพัง             ประดัง  แต่ทุกข์  ที่โถมใจ

แหะ แหะ ขำๆ ครับ