ผมบอกเลิกแฟนที่คบกันมาได้ 1 ปี มา 1 อาทิตย์นิดๆแล้วครับ ผมไม่รู้ว่าผมทำถูกรึป่าว
- ผมอายุ 35 ปี หย่ากับภรรยาคนเด่า และมีลูกติด แต่ภรรยาเก่าเอาลูกไป แต่ผมส่งเสียค่าใช้จ่ายรายเดือน
- ผมมาเจอแฟนผม หลังจากหย่าได้ 1 เดือน เพราะความเหงา เธออายุ 26 ปี ผมโกหกเธอว่าผมอายุ 28 และไม่เคยผ่านการแต่งงาน
- เธอจับได้หลังจากคบกัน 1 เดือน เพราะ ผมลืมลบรูปภรรยากับลูกในห้องคลอดบนเฟส เธอหายไป 1 วัน ผมไม่ได้ตามง้อ แต่ผมอธิบายทุกอย่างคร่าวๆ เธอให้อภัยผมครับ และยอมรับในตัวผม
- เราคบกันมาเรื่อยๆ ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกัน เธอดูแลผมดีทุกอย่าง ทำงานบ้าน ทำกับข้าว เอาอกเอาใจ พาผมไปเที่ยว
- เธอทำงานหนักมาก ทำงาน 7 วัน ต่ออาทิตย์ และยังเรียนอยู่ด้วย
- เธอรักผมมาก ผมไม่มีเงินเก็บครับ ไม่มีบ้าน เช่าอยู่ มีแค่รถเก่าๆ เธอทำงานหนัก เพื่อจะซื้อบ้านอยู่กับผมในอนาคต เธอหาเงินได้มากกว่าผม 2 เท่า ครับ ผมเป็นเภสัช เธอเป็นพยาบาล และเธอก็ยังรับจ้างทำงานตามร้านอาหาร เพื่อหาเงินมาจุนเจือพวกเรา เธอบอกว่าผมมีลูกติดและต้องใช้จ่ายให้ครอบครัวนั้น เธอจึงต้องทำงานหนักเพื่อครอบครัวเรา
- เวลาทะเลาะกัน ผมชอบไล่เธอออกจากบ้าน แต่เธอไม่เคยออก เธอจะร้องไห้ เรียกร้องความสนใจ ซึ่งผมมองว่ามันเด็กมาก ผมจะปล่อยเธอร้องไห้ แล้วผมก็นอน ผมไม่เคยง้อเธอ พอผมตื่น เธอก็จะยิ้มให้ผม และขอโทษทุกครั้งที่ทะเลาะ ไม่ว่าใครจะผิดหรือถูก
- เวลาเธอชวนทะเลาะ เธอจะพูดๆๆอยู่เป็นชั่วโมง เคยขว้างของ เคยบอกเลิกผม แต่เธอเปลี่ยนครับ เธอไม่ทำอีกหลังจากผมต่อว่าเธอ
- ผมไม่เคยโพสรูปเธอบนโซเชี่ยว เพราะ ผมพึ่งหย่ากับภรรยา ซึ่งเธอก็ยอมคบกับผมไปเรื่อยๆ แต่ก็คงน้อยใจ แต่เธอเข้าใจ
- ภรรยาเก่าผมก็ระรานเธอ เธอร้องไห้ บอกผม แต่เธอไม่เคยตอบโต้
- เคยไม่มีเงินทั้งคู่ ก๋วยเตี๋ยว 1 ถ้วย แบ่งกันกิน 2 คน
- ผมไม่เคยพาเธอไปกินข้าว หรือซื้อของขวัญให้ ทุกๆวันครบรอบ เธอจะจองร้านอาหารดีๆพาผมไปกิน ซื้อของขวัญให้ผม เซอร์ไพรส์ผมตลอด วันเกิด วันวาเลนไทน์ เธอมีอะไรให้ผมตกใจตลอด
- เธอมักจะส่งข้อความหาผมทุกวัน ทุกเวลา เป็นห่วงผมเสมอ ขับรถไปรับไปส่งผมทุกที่ ดึกแค่ไหนเธอก็มารับผม ไกลแค่ไหนเธอก็มา
- เธอไม่เคยห้ามเวลาผมไปเที่ยวกับเพื่อน หรือไปบ้านเพื่อน แต่เธอขอมารับ เพราะ เป็นห่วงผมตอนเมา
- ข้อเสียเธอคือ เธอขี้บ่น อยู่ด้วยกันทุกวัน แต่มีเวลาให้น้อย เพราะ เธอทำงานทุกวัน แต่เธอก็พยายามอยู่กับผมให้มากที่สุด
นี่คือบทสรุปคร่าวๆในชีวิตคู่ของผมครับ ส่วนสาเหตุที่เลิกกันคือ
- เราไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันแล้วพักที่บ้านเพื่อนผมที่สนิทกันมาก มากแบบถ้าเพื่อนผมพูดอะไรผมจะทำตามทันที เพื่อนผมแต่งงานอยูากับภรรยาครับ 2 คนนี้ก็สนิทกับผมทั้งคู่
- เธอให้ผมบินไปก่อน 3 วัน เพราะ อยากให้ผมอยู่กับเพื่อนตามภาษาผู้ชาย แล้วเธอตามมาอยู่ด้วยอีก 4 วัน
- ผมอยากให้เธอเข้ากับเพื่อนผมได้ครับ เพราะ ถ้าเพื่อนผมชอบเธอ เราจะได้คบกันนานๆ และผมจะได้พาเธอไปเจอครอบครัวผม
- เธอซื้อของฝากมาฝากเพื่อนผมด้วยครับ เธอคิดไว้นานแล้ว และคอยถามผมว่าเพื่อนผมชอบอะไร
- แต่เธออายที่จะคุย ถามคำตอบคำ
- เพื่อนผมให้ผมยืมรถขับเที่ยวกับเธอ ช่วงที่อยู่ ตจว. เราไปเที่ยวกัน 2 คน เธอก็ชวนผมทะเลาะ เพราะ ร้านอาหารไม่ถูกใจ แถมยังจะหนีผมอีก แต่สุดท้ายเราก็กลับมาคุยกันปกติ
- วันต่อมา ผมนัดกินข้าวกลางวันกับเพื่อนและภรรยาเพื่อน เธอตามมาด้วย แต่เธอทะเลาะกับผม หาว่าผมเดินไม่รอ ระหว่างกินข้าว เธอก็ร้องไห้ ไม่ยอมกิน ไม่ยอมคุยกับใคร จนผมและเพื่อนมองหน้ากันอย่างระอา ในความไม่มีมารยาทของเธอ
- พอกลับมาที่รถ ของในรถหายครับ เพราะ ลืมปิดกระจกฝั่งคนขับ และรถเพื่อนผมด้วย เธอรีบโทรหาตำรวจกับยามในห้าง เพื่อตามกล้องวงจรปิด
- ผมหลังเพื่อนผมโกรธ และผมก็โมโหเธอที่ลืมปิดกระจกรถ แว่นกันแดด 2 อัน กับ สายชาร์จหายครับ นอกนั้นไม่มีอะไรหาย
- เพื่อนผมตามมา ด่าผมว่าสะเพร่า และให้ผมเซ็นเอกสาร ถ้ารถเสียหาย ต้องจ่ายเงิน ผมกับแฟนต้องเซ็น และถ่ายวิดีโอ พร้อมใบขับขี่ และเพื่อนผมเรียกร้องเงิน 8000 บาท กับเรื่องนี้ เพราะ ยืมรถไป แถมของหาย
- เธอขอโทษเพื่อนผมตอนจบครับ แต่ไม่ได้ขอโทษตอนเรื่องเกิด ถ้าเธอขอโทษตอนเจอหน้าเพื่อนผมเลย เรื่องมันคงไม่ใหญ่และเพื่อนผมคงไม่เอาเงินกับผม แต่เธออ้างว่า เธอยุ่งกับตำรวจ และมันต้องหาโอกาส ช่วงเวลาขอโทษด้วย
- เรา 4 คนกลับบ้าน เธอร้องไห้ เพราะ ผมโมโหใส่เธอ เธอช่วยภรรยาเพื่อนผมทำกับข้าว และเพื่อนผมก็คุยกับผม บอกให้เลิกกับแฟนคนนี้ เพราะ เธองี่เง่า เอาแต่ใจ ไม่เป็นผู้ใหญ่ ชอบทะเลาะ คบต่อก็ไม่รอด
- เรา 4 คนทานข้าวเย็นด้วยกัน และเธอก็ตุยกับเพื่อนผมครั้งแรก แบบเป็นกันเอง และดูเข้ากันได้
- ตอนบินกลับ เราก็ทานข้าวกลางวันกัน แต่เธอก็ยังพูดถึงเรื่องที่เกิด และเราก็ทะเลาะกัน ผมเบื่อ ผมรำคาญ ผมไม่อยากทะเลาะทุกวัน ผมเลยบอกเลิกเธอกลางร้านอาหาร และทานข้าวต่อ แต่เธอร้องไห้ และไม่กินอะไร
- พอทานข้าวเสร็จเรากลับบ้าน ผมตอคอกใส่เธอว่าให้เธอย้ายของออกจากบ้าน
- เธอบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องที่จะทำให้เราเลิกกันได้เลยนะ
- ผมตะคอกใส่เธอไปว่า ผมมีลูกติด ผมไม่มีเงิน ผมไม่รัก ผมไม่ชอบเธอ ผมคิดผิดที่ให้เธอย้ายเข้ามาอยู่ด้วย ผมเสียหน้ากับเพื่อน ผมคิดผิดที่พาเธอไปเจอเพื่อน แล้วทำเสียมารยาท ผมจะมีหน้าพาเธอไปเจอพวกเพื่อนอีกครั้งได้ไง เพราะ ผมบอกเธอแล้ว ว่าเพื่อนคนนี้สำคัญมาก ผมแคร์เพื่อนมากกว่าเธอ
- ผมสั่งให้เธอไม่ให้ขับรถผมไปทำงาน ให้เรียก taxi และถ้าเลิกงาน 5 ทุ่ม ก็เรียก taxi กลับเอง ผมไม่ไปรับ
- เธอถือแค่กระเป๋าทำงาน แล้วเดินออกไปเลย
- หลังจากเธอไป กลุ่มเพื่อนผมก็มาเล่นเกม เล่นไพ่กันที่บ้าน เธอส่งข้อความหาผม ผมก็ไม่ตอบ ผมคิดว่ายังไงผมก็จะเลิกกับเธอ
ลืมบอกครับ ผมได้งานใหม่ที่ต่างจังหวัดด้วย เดือนหน้าผมก็ต้องย้ายไปแล้ว ผมเลยคืดว่า เลิกๆกับเธอแล้วไปใช้ชีวิตใหม่ดีกว่า คบไปก็คงเหมือนเดิม เพื่อนผมก็บอกว่า ให้เลิกกับเธอ
แต่หลังจากวันที่เธอเดินออกจากห้องผมไป เธอส่งข้อความถามผมว่ากินอะไรหรือยัง เธอบอกว่าเธอจะนอนบ้านแม่ และเธอก็ไม่กลับมาหาผมอีกเลยครับ ผมคิดว่าเธอจะกลับมาเหมือนทุกครั้งที่ทะเลาะ แต่ครั้งนี้เธอไปเลย แล้วก็ไม่ส่งข้อความหาผมอีกเลย ผมก็พยายามไม่คุยกับเธอ ไม่ติดตามความเคลื่อนไหวของเธอในไอจี หรือบนเฟส แต่ยังไม่ได้ลบเพื่อนกันนะครับ เธอยังไม่ลบรูปผมจากไอจีด้วย
คำถามผมคือ
เธอยังรักผมมั้ยครับ ผมคิดถูกแล้วใช่มั้ยครับที่เลิกกับเธอ เพราะ เพื่อนบอกให้เลิก หรือมันเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ เธอจะเสียใจมากมั้ย
ผมควรจะปล่อยเธอไปเลย หรือถ้าเธอง้อผม ผมควรจะกลับไปหาเธอมั้ยครับ แต่ตอนไม่มีเธออยู่ผมก็สบายดี ไม่มีคนมาคอยกวนใจ
เธอย้ายของกลับบ้านวันศุกร์ที่ผ่านมา ตอนผมไม่อยู่ เธอเขียนจดหมายทิ้งไว้ ทำความสะอาดบ้านเหมือนที่เคยทำ และทำกับข้าวไว้ให้ผมก่อนไป ผมกลับบ้านมาเจอจดหมาย ส่งข้อความขอบคุณเธอ และขอให้เธอเจอคนที่ดี แล้วเธออ่านแต่ไม่ตอบผมเลย
นี่คือการจบจริงๆใช่มั้ย
ผมเลิกกับแฟนมาครับ แต่ขอถามความเห็นอีกทีจากทุกๆคน
- ผมอายุ 35 ปี หย่ากับภรรยาคนเด่า และมีลูกติด แต่ภรรยาเก่าเอาลูกไป แต่ผมส่งเสียค่าใช้จ่ายรายเดือน
- ผมมาเจอแฟนผม หลังจากหย่าได้ 1 เดือน เพราะความเหงา เธออายุ 26 ปี ผมโกหกเธอว่าผมอายุ 28 และไม่เคยผ่านการแต่งงาน
- เธอจับได้หลังจากคบกัน 1 เดือน เพราะ ผมลืมลบรูปภรรยากับลูกในห้องคลอดบนเฟส เธอหายไป 1 วัน ผมไม่ได้ตามง้อ แต่ผมอธิบายทุกอย่างคร่าวๆ เธอให้อภัยผมครับ และยอมรับในตัวผม
- เราคบกันมาเรื่อยๆ ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกัน เธอดูแลผมดีทุกอย่าง ทำงานบ้าน ทำกับข้าว เอาอกเอาใจ พาผมไปเที่ยว
- เธอทำงานหนักมาก ทำงาน 7 วัน ต่ออาทิตย์ และยังเรียนอยู่ด้วย
- เธอรักผมมาก ผมไม่มีเงินเก็บครับ ไม่มีบ้าน เช่าอยู่ มีแค่รถเก่าๆ เธอทำงานหนัก เพื่อจะซื้อบ้านอยู่กับผมในอนาคต เธอหาเงินได้มากกว่าผม 2 เท่า ครับ ผมเป็นเภสัช เธอเป็นพยาบาล และเธอก็ยังรับจ้างทำงานตามร้านอาหาร เพื่อหาเงินมาจุนเจือพวกเรา เธอบอกว่าผมมีลูกติดและต้องใช้จ่ายให้ครอบครัวนั้น เธอจึงต้องทำงานหนักเพื่อครอบครัวเรา
- เวลาทะเลาะกัน ผมชอบไล่เธอออกจากบ้าน แต่เธอไม่เคยออก เธอจะร้องไห้ เรียกร้องความสนใจ ซึ่งผมมองว่ามันเด็กมาก ผมจะปล่อยเธอร้องไห้ แล้วผมก็นอน ผมไม่เคยง้อเธอ พอผมตื่น เธอก็จะยิ้มให้ผม และขอโทษทุกครั้งที่ทะเลาะ ไม่ว่าใครจะผิดหรือถูก
- เวลาเธอชวนทะเลาะ เธอจะพูดๆๆอยู่เป็นชั่วโมง เคยขว้างของ เคยบอกเลิกผม แต่เธอเปลี่ยนครับ เธอไม่ทำอีกหลังจากผมต่อว่าเธอ
- ผมไม่เคยโพสรูปเธอบนโซเชี่ยว เพราะ ผมพึ่งหย่ากับภรรยา ซึ่งเธอก็ยอมคบกับผมไปเรื่อยๆ แต่ก็คงน้อยใจ แต่เธอเข้าใจ
- ภรรยาเก่าผมก็ระรานเธอ เธอร้องไห้ บอกผม แต่เธอไม่เคยตอบโต้
- เคยไม่มีเงินทั้งคู่ ก๋วยเตี๋ยว 1 ถ้วย แบ่งกันกิน 2 คน
- ผมไม่เคยพาเธอไปกินข้าว หรือซื้อของขวัญให้ ทุกๆวันครบรอบ เธอจะจองร้านอาหารดีๆพาผมไปกิน ซื้อของขวัญให้ผม เซอร์ไพรส์ผมตลอด วันเกิด วันวาเลนไทน์ เธอมีอะไรให้ผมตกใจตลอด
- เธอมักจะส่งข้อความหาผมทุกวัน ทุกเวลา เป็นห่วงผมเสมอ ขับรถไปรับไปส่งผมทุกที่ ดึกแค่ไหนเธอก็มารับผม ไกลแค่ไหนเธอก็มา
- เธอไม่เคยห้ามเวลาผมไปเที่ยวกับเพื่อน หรือไปบ้านเพื่อน แต่เธอขอมารับ เพราะ เป็นห่วงผมตอนเมา
- ข้อเสียเธอคือ เธอขี้บ่น อยู่ด้วยกันทุกวัน แต่มีเวลาให้น้อย เพราะ เธอทำงานทุกวัน แต่เธอก็พยายามอยู่กับผมให้มากที่สุด
นี่คือบทสรุปคร่าวๆในชีวิตคู่ของผมครับ ส่วนสาเหตุที่เลิกกันคือ
- เราไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันแล้วพักที่บ้านเพื่อนผมที่สนิทกันมาก มากแบบถ้าเพื่อนผมพูดอะไรผมจะทำตามทันที เพื่อนผมแต่งงานอยูากับภรรยาครับ 2 คนนี้ก็สนิทกับผมทั้งคู่
- เธอให้ผมบินไปก่อน 3 วัน เพราะ อยากให้ผมอยู่กับเพื่อนตามภาษาผู้ชาย แล้วเธอตามมาอยู่ด้วยอีก 4 วัน
- ผมอยากให้เธอเข้ากับเพื่อนผมได้ครับ เพราะ ถ้าเพื่อนผมชอบเธอ เราจะได้คบกันนานๆ และผมจะได้พาเธอไปเจอครอบครัวผม
- เธอซื้อของฝากมาฝากเพื่อนผมด้วยครับ เธอคิดไว้นานแล้ว และคอยถามผมว่าเพื่อนผมชอบอะไร
- แต่เธออายที่จะคุย ถามคำตอบคำ
- เพื่อนผมให้ผมยืมรถขับเที่ยวกับเธอ ช่วงที่อยู่ ตจว. เราไปเที่ยวกัน 2 คน เธอก็ชวนผมทะเลาะ เพราะ ร้านอาหารไม่ถูกใจ แถมยังจะหนีผมอีก แต่สุดท้ายเราก็กลับมาคุยกันปกติ
- วันต่อมา ผมนัดกินข้าวกลางวันกับเพื่อนและภรรยาเพื่อน เธอตามมาด้วย แต่เธอทะเลาะกับผม หาว่าผมเดินไม่รอ ระหว่างกินข้าว เธอก็ร้องไห้ ไม่ยอมกิน ไม่ยอมคุยกับใคร จนผมและเพื่อนมองหน้ากันอย่างระอา ในความไม่มีมารยาทของเธอ
- พอกลับมาที่รถ ของในรถหายครับ เพราะ ลืมปิดกระจกฝั่งคนขับ และรถเพื่อนผมด้วย เธอรีบโทรหาตำรวจกับยามในห้าง เพื่อตามกล้องวงจรปิด
- ผมหลังเพื่อนผมโกรธ และผมก็โมโหเธอที่ลืมปิดกระจกรถ แว่นกันแดด 2 อัน กับ สายชาร์จหายครับ นอกนั้นไม่มีอะไรหาย
- เพื่อนผมตามมา ด่าผมว่าสะเพร่า และให้ผมเซ็นเอกสาร ถ้ารถเสียหาย ต้องจ่ายเงิน ผมกับแฟนต้องเซ็น และถ่ายวิดีโอ พร้อมใบขับขี่ และเพื่อนผมเรียกร้องเงิน 8000 บาท กับเรื่องนี้ เพราะ ยืมรถไป แถมของหาย
- เธอขอโทษเพื่อนผมตอนจบครับ แต่ไม่ได้ขอโทษตอนเรื่องเกิด ถ้าเธอขอโทษตอนเจอหน้าเพื่อนผมเลย เรื่องมันคงไม่ใหญ่และเพื่อนผมคงไม่เอาเงินกับผม แต่เธออ้างว่า เธอยุ่งกับตำรวจ และมันต้องหาโอกาส ช่วงเวลาขอโทษด้วย
- เรา 4 คนกลับบ้าน เธอร้องไห้ เพราะ ผมโมโหใส่เธอ เธอช่วยภรรยาเพื่อนผมทำกับข้าว และเพื่อนผมก็คุยกับผม บอกให้เลิกกับแฟนคนนี้ เพราะ เธองี่เง่า เอาแต่ใจ ไม่เป็นผู้ใหญ่ ชอบทะเลาะ คบต่อก็ไม่รอด
- เรา 4 คนทานข้าวเย็นด้วยกัน และเธอก็ตุยกับเพื่อนผมครั้งแรก แบบเป็นกันเอง และดูเข้ากันได้
- ตอนบินกลับ เราก็ทานข้าวกลางวันกัน แต่เธอก็ยังพูดถึงเรื่องที่เกิด และเราก็ทะเลาะกัน ผมเบื่อ ผมรำคาญ ผมไม่อยากทะเลาะทุกวัน ผมเลยบอกเลิกเธอกลางร้านอาหาร และทานข้าวต่อ แต่เธอร้องไห้ และไม่กินอะไร
- พอทานข้าวเสร็จเรากลับบ้าน ผมตอคอกใส่เธอว่าให้เธอย้ายของออกจากบ้าน
- เธอบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องที่จะทำให้เราเลิกกันได้เลยนะ
- ผมตะคอกใส่เธอไปว่า ผมมีลูกติด ผมไม่มีเงิน ผมไม่รัก ผมไม่ชอบเธอ ผมคิดผิดที่ให้เธอย้ายเข้ามาอยู่ด้วย ผมเสียหน้ากับเพื่อน ผมคิดผิดที่พาเธอไปเจอเพื่อน แล้วทำเสียมารยาท ผมจะมีหน้าพาเธอไปเจอพวกเพื่อนอีกครั้งได้ไง เพราะ ผมบอกเธอแล้ว ว่าเพื่อนคนนี้สำคัญมาก ผมแคร์เพื่อนมากกว่าเธอ
- ผมสั่งให้เธอไม่ให้ขับรถผมไปทำงาน ให้เรียก taxi และถ้าเลิกงาน 5 ทุ่ม ก็เรียก taxi กลับเอง ผมไม่ไปรับ
- เธอถือแค่กระเป๋าทำงาน แล้วเดินออกไปเลย
- หลังจากเธอไป กลุ่มเพื่อนผมก็มาเล่นเกม เล่นไพ่กันที่บ้าน เธอส่งข้อความหาผม ผมก็ไม่ตอบ ผมคิดว่ายังไงผมก็จะเลิกกับเธอ
ลืมบอกครับ ผมได้งานใหม่ที่ต่างจังหวัดด้วย เดือนหน้าผมก็ต้องย้ายไปแล้ว ผมเลยคืดว่า เลิกๆกับเธอแล้วไปใช้ชีวิตใหม่ดีกว่า คบไปก็คงเหมือนเดิม เพื่อนผมก็บอกว่า ให้เลิกกับเธอ
แต่หลังจากวันที่เธอเดินออกจากห้องผมไป เธอส่งข้อความถามผมว่ากินอะไรหรือยัง เธอบอกว่าเธอจะนอนบ้านแม่ และเธอก็ไม่กลับมาหาผมอีกเลยครับ ผมคิดว่าเธอจะกลับมาเหมือนทุกครั้งที่ทะเลาะ แต่ครั้งนี้เธอไปเลย แล้วก็ไม่ส่งข้อความหาผมอีกเลย ผมก็พยายามไม่คุยกับเธอ ไม่ติดตามความเคลื่อนไหวของเธอในไอจี หรือบนเฟส แต่ยังไม่ได้ลบเพื่อนกันนะครับ เธอยังไม่ลบรูปผมจากไอจีด้วย
คำถามผมคือ
เธอยังรักผมมั้ยครับ ผมคิดถูกแล้วใช่มั้ยครับที่เลิกกับเธอ เพราะ เพื่อนบอกให้เลิก หรือมันเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ เธอจะเสียใจมากมั้ย
ผมควรจะปล่อยเธอไปเลย หรือถ้าเธอง้อผม ผมควรจะกลับไปหาเธอมั้ยครับ แต่ตอนไม่มีเธออยู่ผมก็สบายดี ไม่มีคนมาคอยกวนใจ
เธอย้ายของกลับบ้านวันศุกร์ที่ผ่านมา ตอนผมไม่อยู่ เธอเขียนจดหมายทิ้งไว้ ทำความสะอาดบ้านเหมือนที่เคยทำ และทำกับข้าวไว้ให้ผมก่อนไป ผมกลับบ้านมาเจอจดหมาย ส่งข้อความขอบคุณเธอ และขอให้เธอเจอคนที่ดี แล้วเธออ่านแต่ไม่ตอบผมเลย
นี่คือการจบจริงๆใช่มั้ย