เราเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีพร้อมทุกอย่างเเต่เราเเค่ มีปมด้อยมาตั้งเเต่เด็กๆจนปัจจุบันอายุ16เหนื่อยกับการที่ต้องมานั่งทะเลาะกับเเม่มากตั้งเเต่เด็กยันโตเเม่เราเคยทั้ง จับหัวกดน้ำ ตีก้วยไม้กวาด ตีด้วยสายยาง ตีด้วยเข็มขัดทุกอย่างตบตีถีบบีบคอเหมือนจะฆ่าเราบางครั้งเราไม่เข้าใจว่าเเม่จะทำร้ายเราทำไมเราไม่ได้อยากเกิดมาเป็นเด้กมีปันหาเเม่ป่าโทรศัพท์เราหลายครั้งมากจนเราเริ่มเหนื่อยเริ่มออกเที่ยว เรามีเพื่อนคนข้างๆคอยให้กำลังใจตลอดเราไม่เคยมีตำว่าครอบครัวเลย เราไม่นับถือญาติผู้ใหญ่ เราเป็นเด็กก้างร้าวหยิ่งยโส เพราะทำให้เราทะเละากับเเม่ชอบคอยสืบส่องตลอดว่าเราจะเป็นอย่างเที่ยวมั้ยทั้งๆทีเรารุ้ตัวเราว่าเราทำอะไร เราไม่เคยยุ่งเรื่องของพวกท่านเเต่ทำไมท่านต้องมายุ่งกับเราเราสงสารพ่อเราที่ต้องเห้นเรากับเเม่ทะเลาะกันตลอดจนเเม่เราเป็นโรคประสาทเหมือนนอนไม่หลับคิดมากคิกทุอย่างว่าเราจะอย่างงู้น(เอาง่ายๆคิดไปเอง)เราไม่รู้ว่าเราจะทำไงโคตรเหนื่อยเลยอยากมีชีวิตแบบเด้กคนอื่นๆบ้างที่พ่อเเม่คอยซัพพอร์ตคอยเข้าใจแม่ชอบใช้กำลังตีจนเราโตเเล้วเรามองว่าเราจะยอมให้เขาตีไปยันเมื่อไหร่เราโตพอเเล้วเราสุ้เเม่ก้ยิ่บ้าจะทำเรามากขึ้น