เคยคิดนะว่าความดีของเราจะรั้งให้เขารักเรามีแค่เราคนเดียว​ การเอาใจใส่เขา​ การทุ่มเทให้เขา​ การให้ทั้งใจและข้าวของเงินทองให้เขา​ จะทำให้เขาเห็นค่าเราและไม่ทิ้งเรา​  แต่มาวันนี้เพิ่งจะรู้ว่าความดีของเราไม่สามารถเอาชนะใจเขาและไม่สามารถรั้งเขาให้มีแค่เราคนเดียวได้​ ทุกสิ่งที่ทำให้เขาเขากลับมองไม่เห็นค่ามันหรือบางทีเขาอาจไม่เคยมองเลยด้วยซ้ำ​ แต่อย่างว่าคนถ้าเขาไม่รักแล้วรั้งไปจะมีประโยชน์​อะไร​ ไม่มีการแชทด่าหรือโทรไปด่าหรอก​ เพราะเราก็มีเกียรติ​และ​ศักดิ์ศรี​มากพอที่จะไม่ไปด่าทอหรือตบตีเพื่อแย่งใคร​ อีกอย่างผู้ชายแบบนี้ก็ไม่ได้มีค่าพอที่เราจะต้องทำแบบนี้​ ยอมเจ็บแต่จบ​ ยอมบอกเลิกและเดินออกมาอย่างสง่างามและมีเกียรติ​ ถึงแม้จะมีน้ำตาก็เถอะ​ ในเวลานั้นไม่รู้ว่าจะต้องเสียใจที่เขามีใครอีกคน​ คบกับใครอีกคนหรือจะเสียใจที่เขากับผู้หญิง​คนนั้นอยู่ด้วยกันทุกคืน
ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนสามีภรรยา​
คนอื่นรู้หมดเหลือแต่เราที่ไม่รู้เลย​
โง่คนเดียวและโง่มาได้ตั้งนาน
 ไม่รู้จะเสียใจกับเรื่องไหนก่อนดี
 ยังไงคนนั่งคุย​ ก็คงจะสู้คนเขานอนคุยกันไม่ได้​ ถึงแม้เราจะอายุน้อยกว่า​
แต่เราแค่คนนั่งคุยกันก็คงสู้คนที่เขานอนคุยกันไม่ได้​ ต่อให้ผู้หญิง​คนนั้นจะ60แล้วก็เถอะ​ สงสัยผู้ชายคงชอบคนสูงวัย​มั้ง​ อีกอย่างเรากับเขาต่างกันเกินไป​ ไม่มีอะไรเหมือนกันเลย​ เเต่เขาสองคนนั้นมีทุกอย่างเหมือนกัน
ไม่ว่าจะเป็นชีวิตคู่ที่ต่างคนต่างก็เคยแต่งงานกันมาก่อน​ ต่างคนต่างมีลูกติดกินเหล้าเบียร์​เหมือนกัน​ 
แถมยังอยู่จังหวัดเดียวกันอีก​
ต่างกับเราที่ลูกก็ไม่เคยมี
ไม่เคยแต่งงาน​ อยู่กันคนละจังหวัด
เหล้าเบียร์​ก็ไม่เคยกิน​ ต่างกันเกิน
สงสัยเราจะศีลไม่เสมอกันมั้ง
​ เลยมาได้แค่นี้​  ซึ่งไม่เหมือนเขาสองคนที่มีทุกอย่างเหมือนกัน​ คงศีลเสมอกัน
ถึงจะเสียใจมากแต่ไม่เคยคิดจะแชทจะโทรไปด่าเลย​  มีแต่ยินดีด้วยที่เขาได้เจอคนที่เขารัก​ แค่ได้รู้ว่าเรามีความสุขเขาก็ยินดีและดีใจด้วย
 อีกแค่6ปีก็จะได้กินได้ใช้เงินของผู้หญิ​งคนนั้นแล้ว​ (เบี้ยงเลี้ยงคนชรา)​ 
คิดซะว่าบ้านที่สองคนนั้นอยู่
เป็นบ้านพักคนชราละกัน​
จะได้ไม่เสียใจและทำใจได้
สงสัยชาติที่แล้วคงไปทำเขาไว้​
ชาตินี้เลยต้องมาชดใช้ให้​
ก็ดีเหมือนกัน​ จะได้หมดเวรหมดกรรมกัน 
ชาติหน้าจะได้ไม่ต้องเจอกันอีก​
คงต้องหาเวลาไปทำบุญ​ ไปกรวดน้ำให้​เจ้ากรรม​นายเวร​บ้าง