ตามหัวข้อเลยค่ะ
คือเราอ่ะไม่รู้เราจะเป็นโรคซึมเศร้ามั้ย เพราะเราเป็นคนคิดน้อย คิดมาก เราเซนซิทีฟกับคำพูดมากที่แบบว่าเราจะไม่ลืมเลยถ้าโดนพูดแรงๆใส่ เราคิดว่าเราเป็นคนโรคส่วนตัวสูงเหมือนทุกคนที่เรารักจะอยู่ในโรคของเราก็จริง แต่มันเหมือนเรายังมีอีกโลกหนึ่งที่เราไม่สามารถเปิดรับใครเข้ามาได้ เราพยามมากๆเลยนะที่จะลดโรคส่วนตัวลงเรารู้สึกว่าเรารักทุกคนอย่างเต็มที่เท่าที่เราจะรักได้ แต่เรากลับรู้สึกว่าเราไม่ได้ความรักกลับมาเลยแต่เรารู้นะว่าทุกคนรักเรา แต่เราเหมือนปิดกั้นตัวเองเกินไป บางทีอารมณ์เราก็ดาวลงมาจนไม่รู้อะไรคือสาเหตุ เราเป็นบ่อยมากเรารู้สึกแบบนี้ทีไรเราจะยิ่งเซนซิทีฟกับคำพูดไปหมด เราพยามหาเหตุผลเเล้วนะ พยามหาอย่างอื่นทำแต่มันไม่ดีขึ้นเลย อย่างเวลาเราร้องไห้หรือเสียใจเรารู้สึกว่าถ้าตัวเราไม่เจ็บเราจะไม่รู้สึกดีขึ้นเลย เราไม่รู้เราจะเป็นซึมเศร้ามั้ยถ้าใครเผลอเข้ามาอ่านก็แสดงความคิดเห็นกับเราได้นะ