เรื่องอาจจะยาวไปนิดนะครับ อยากให้ท่านทราบควาเป็นมา
ผมวนเวียนอยู่กับจิตแพทย์มา 10 กว่าปีแล้ว แต่ยังไม่รู้สึกดีขึ้น
เริ่มจากเมื่อ 10 ปีก่อน ผมประสบปัญหาชีวิตส่วนตัว รุนแรงมาก สำหรับผม กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เสียใจ กินแต่เหล้า จน 2 เดือน น้ำหนักลดไป10 กว่ากิโล ใครเห็นสภาพผมตอนนั้น ต่างก็คิดว่าผมเป็นโรคร้าย หรือเป็นเอดส์ แต่ผมไม่ได้เป็นเช่นนั้น ไม่ติดเหล้า ไม่เคยใช้สารเสพติด ไม่เล่นพนัน ดื่มบ้างเล็กน้อย นานๆที ไม่มีสังคม ไม่มีเพื่อน อาการผมตอนนั้นนอนแทบไม่ได้ ใจมันเหมือนจะขาดเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น แต่หากได้นอนบ้าง ก็จะรู้สึกค่อยยังชั่วขึ้น ผมไปพบจิตแพทย์แถวซอยศูนย์วิจัย ไปพบมา 3-4 ครั้ง ได้ยามาแรงมาก เหมือนความจำช่วงนั้นจำอะไรไม่ค่อยได้ อารมณ์ก้าวร้าว และง่วงอยู่ตลอดเวลา หมอบอกผมเป็นซึมเศร้า แต่ผมคิดว่าผมไม่เป็น ผมเพียงแต่มีเรื่องกระทบจิตใจเท่านั้น ผมกินยาช่วงนั้น ผมทำงานไม่ได้ และคิดว่าการกินยานี่ไม่ใช่ทางออก สุดท้ายผมเลิกไปพบหมอ เข้าหาทางธรรม ทำสมาธิ เข้ากลุ่มปฎิบัติธรรรม และบวช เหมือนจะช่วยได้บ้าง แต่ไม่ทั้งหมด
ผมกลับมาใช้ชีวิตได้เกือบปรกติ แต่อารมร์ยังขุ่นมัว และก้าวร้าว ต่อมีมีปัญหากับครอบอีกครั้ง ผมทำร้ายตัวเอง อาละวด และหนีไปใช้ชีวิตอยู่ตนเดียว เกือบปี ลูกขอร้องให้ผมไปพบจิตแพย์ เค้าแนะนำโรงพยาบาลแถวสนามเป้า ผมไปพบอยู่ 2 ปีกว่า ทุกครั้งทีไปรู้สึกเบื่อหน่าย หมอถามคำถามซ้ำชากจำเจ รอครึ่งชั่วโมง ใช้เวลาถาม 5 นาที เช่น วันนี้เป็นไงบ้าง และให้ผมเล่า ผมไม่รู้จะเล่าอะไร และทุกครั้งจะโดนปรับยา และยาใหม่ ทำให้ผมปั่นป่วนทุถครั้งที่ต้องเปลี่ยนยา เวลานอนรู้สึกทรมาน นอนได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ทำงานได้ไม่เต็มที่ อารมณ์ยังฉุนเฉียว และครั้งนี้มีเรื่องทะเลาะกับภรรยาผม ผมจะทำร้ายตัวเองอีกครั้ง ด้วยการชกกำแพงจนกระดูกหัก ต้องผ่าตัดทำ KY และสุดท้าย ไม่ไปพบหมออีกเช่นเคย
เหตุการณ์ชีวิตไม่เป็นสุข รู้สึกเป็นทุกข์ อยู่บ้านเหมือนผู้อาศัย อึดอัดใจ และอาการเดิมก็เริ่มมา คือนอนไม่ได้ อย่างมากนอนได้เต็มที่ วันละ 2-3 ชม หลายวันไม่ได้นอน ไม่อยากทำงาน แต่ครั้งนี้ผมอยากหาย ผมหาข้อมูลในเน็ต ลองไปพบแพทย์โรงพยาบาลจิตเวชโดยเฉพาะของเอกชนแถวบางนา ครั้งแรกที่พบหมอ ก็รู้สึกดี เพราเป็นหมอคนแรก ที่บอกว่าผมไม่ได้ป่วยด้วยโรคซึมเศร้า แต่ป่วยด้วยอาการนอนไม่หลับ ที่ผ่านมาอาการผมไม่ดีขึ้น เพราะไปรักษาแบบโรคซึมเศร้า ไม่ได้รักษาอาการนอนไม่หลับ และให้ยามา 2-3 ชุด นัดตรวจผมอีกครั้งหลังจากนั้น 7 วัน โดยผมได้คิวแรก 9 โมง วันพุธ ได้รับใบนัด ระบุวันเวลาชัดเจนถูกต้อง
พอถึงวันนัด ผมไปถึงก่อนเวลา คือ 8:45 ผมนั่งรอหมอถึง 9:30 จึงเดินไปพบเจ้าหน้าที่ ถามว่าหมอมาหรือยัง เพราะเลยเวลามาสมควรแล้ว เจ้าหน้าที่แจ้งว่า หมอกำลังตรวจคนไข้รายอื่นอยู่ ผมถามว่าตรวจได้อย่างไร ผมมีนัดและมาก่อนเวลานัด 15 นาที เจ้าหน้าที่แจ้งว่าคิวที่ผมได้ เป็นคิวแทรก ผมต้องรอ ผมรับไม่ได้ จึงร้องเรียนกับหัวหน้าพยาบาล คือผมไม่เข้าใจว่า เมื่อนัดครั้งที่แล้ว ทางโรงพยาบาลเป็นคนนัดเวลาผมเอง และเป็การนัดล่วงหน้า ทั้งที่หลักฐานก็ชัดเจน แต่ไม่มีใครอธิบายผมได้ ทำไมนัดของผมกลายเป็นคิวแทรกไปได้ ทุกคนพูดแต่ว่าคิวผมเป็นคิวแทรก ผมค้องรอ และไม่สนใจอะไร
อาการผมเริ่มกำเริบ ผมรู้สึกรับไม่ได้และมีอารมณ์ฉุนเฉียว สุดท้าย ผมรู้ตัว จึงตัดปัญหาว่าผมขอยกเลิกการพบหมอในครั้งนี้ และโทรแจ้งให้ภรรยาผมทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ภรรยาผมเป็นห่วงจึงให้ลูกผมขับรถมารับยาแทนผม ซึ่งหมอก็จ่ายให้โดยไม่ได้ตรวจ แต่ก็ยังไม่มีคำอธิบายใดๆจากโรงพยาบาล
ทุกคนอาจคิดว่าผมเรื่องมาก ใครๆก็ต้องรอหมอทั้งนั้น แต่ผมกลับคิดว่า ผมไม่ได้รับการอธิบายและไม่เป็นธรรม ที่อยู่ๆผมกลายเป็นคนไข้แทรกคิว ทำให้ผมไม่ศรัธราโรงพยาบาลนี้ และจะไม่กลับไปที่โรงพยาบาลนี้อีก
ผมทราบว่า หลายท่านอ่านแล้ว อาจจะรู้สึกว่าผมทำเกินไปกับเรื่องแค่นี้ แต่ความคิดผม คนไข้ที่มาหาจิตแพทย์ มีความอ่อนไหวทางด้านจิตใจอยู่แล้ว หากได้มีการอธิบายที่เข้าใจ ผมก็พร้อมรับฟัง แต่ทุกคนละเลยไม่สนใจ ต่างคิดว่าคนไข้มีหน้าที่รอ
หลายคนที่ผมเล่า ผมได้รับคำตำหนิบอกว่าก็สมแล้ว เรื่องแค่นี้ผมดันรอไม่ได้เอง ก็เป็นแบบนี้ต่อไปเถอะ ฟังแล้วรู้สึกแย่ ดูเหมือนทุกอย่างผมเป็นคนผิดอีกแล้ว
ไม่ว่าคุณจะรู้สึกต่อผมเรื่องนี้อย่างไร แต่ผมขอคนที่เข้าใจสภาพจิตใจที่ผ่านมาของผม และผมอยากหาย อยากได้พบหมอที่ให้ความสำตัญกับผม เข้าใจในปัญหาผม หากมีท่านใดที่เข้าใจ และพอจะแนะนำหมอจิตแพทย์ให้ผมได้ จะเป็นพระคุณอย่างสูง และขอขอบคุณครับ ผมอยู่ในสภาพแบบนี้มา 10 กว่าปีแล้ว ผมอยากหลุดพ้น
ช่วยแนะนำจิตแพทย์ให้ผมหน่อยครับ
ผมวนเวียนอยู่กับจิตแพทย์มา 10 กว่าปีแล้ว แต่ยังไม่รู้สึกดีขึ้น
เริ่มจากเมื่อ 10 ปีก่อน ผมประสบปัญหาชีวิตส่วนตัว รุนแรงมาก สำหรับผม กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เสียใจ กินแต่เหล้า จน 2 เดือน น้ำหนักลดไป10 กว่ากิโล ใครเห็นสภาพผมตอนนั้น ต่างก็คิดว่าผมเป็นโรคร้าย หรือเป็นเอดส์ แต่ผมไม่ได้เป็นเช่นนั้น ไม่ติดเหล้า ไม่เคยใช้สารเสพติด ไม่เล่นพนัน ดื่มบ้างเล็กน้อย นานๆที ไม่มีสังคม ไม่มีเพื่อน อาการผมตอนนั้นนอนแทบไม่ได้ ใจมันเหมือนจะขาดเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น แต่หากได้นอนบ้าง ก็จะรู้สึกค่อยยังชั่วขึ้น ผมไปพบจิตแพทย์แถวซอยศูนย์วิจัย ไปพบมา 3-4 ครั้ง ได้ยามาแรงมาก เหมือนความจำช่วงนั้นจำอะไรไม่ค่อยได้ อารมณ์ก้าวร้าว และง่วงอยู่ตลอดเวลา หมอบอกผมเป็นซึมเศร้า แต่ผมคิดว่าผมไม่เป็น ผมเพียงแต่มีเรื่องกระทบจิตใจเท่านั้น ผมกินยาช่วงนั้น ผมทำงานไม่ได้ และคิดว่าการกินยานี่ไม่ใช่ทางออก สุดท้ายผมเลิกไปพบหมอ เข้าหาทางธรรม ทำสมาธิ เข้ากลุ่มปฎิบัติธรรรม และบวช เหมือนจะช่วยได้บ้าง แต่ไม่ทั้งหมด
ผมกลับมาใช้ชีวิตได้เกือบปรกติ แต่อารมร์ยังขุ่นมัว และก้าวร้าว ต่อมีมีปัญหากับครอบอีกครั้ง ผมทำร้ายตัวเอง อาละวด และหนีไปใช้ชีวิตอยู่ตนเดียว เกือบปี ลูกขอร้องให้ผมไปพบจิตแพย์ เค้าแนะนำโรงพยาบาลแถวสนามเป้า ผมไปพบอยู่ 2 ปีกว่า ทุกครั้งทีไปรู้สึกเบื่อหน่าย หมอถามคำถามซ้ำชากจำเจ รอครึ่งชั่วโมง ใช้เวลาถาม 5 นาที เช่น วันนี้เป็นไงบ้าง และให้ผมเล่า ผมไม่รู้จะเล่าอะไร และทุกครั้งจะโดนปรับยา และยาใหม่ ทำให้ผมปั่นป่วนทุถครั้งที่ต้องเปลี่ยนยา เวลานอนรู้สึกทรมาน นอนได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ทำงานได้ไม่เต็มที่ อารมณ์ยังฉุนเฉียว และครั้งนี้มีเรื่องทะเลาะกับภรรยาผม ผมจะทำร้ายตัวเองอีกครั้ง ด้วยการชกกำแพงจนกระดูกหัก ต้องผ่าตัดทำ KY และสุดท้าย ไม่ไปพบหมออีกเช่นเคย
เหตุการณ์ชีวิตไม่เป็นสุข รู้สึกเป็นทุกข์ อยู่บ้านเหมือนผู้อาศัย อึดอัดใจ และอาการเดิมก็เริ่มมา คือนอนไม่ได้ อย่างมากนอนได้เต็มที่ วันละ 2-3 ชม หลายวันไม่ได้นอน ไม่อยากทำงาน แต่ครั้งนี้ผมอยากหาย ผมหาข้อมูลในเน็ต ลองไปพบแพทย์โรงพยาบาลจิตเวชโดยเฉพาะของเอกชนแถวบางนา ครั้งแรกที่พบหมอ ก็รู้สึกดี เพราเป็นหมอคนแรก ที่บอกว่าผมไม่ได้ป่วยด้วยโรคซึมเศร้า แต่ป่วยด้วยอาการนอนไม่หลับ ที่ผ่านมาอาการผมไม่ดีขึ้น เพราะไปรักษาแบบโรคซึมเศร้า ไม่ได้รักษาอาการนอนไม่หลับ และให้ยามา 2-3 ชุด นัดตรวจผมอีกครั้งหลังจากนั้น 7 วัน โดยผมได้คิวแรก 9 โมง วันพุธ ได้รับใบนัด ระบุวันเวลาชัดเจนถูกต้อง
พอถึงวันนัด ผมไปถึงก่อนเวลา คือ 8:45 ผมนั่งรอหมอถึง 9:30 จึงเดินไปพบเจ้าหน้าที่ ถามว่าหมอมาหรือยัง เพราะเลยเวลามาสมควรแล้ว เจ้าหน้าที่แจ้งว่า หมอกำลังตรวจคนไข้รายอื่นอยู่ ผมถามว่าตรวจได้อย่างไร ผมมีนัดและมาก่อนเวลานัด 15 นาที เจ้าหน้าที่แจ้งว่าคิวที่ผมได้ เป็นคิวแทรก ผมต้องรอ ผมรับไม่ได้ จึงร้องเรียนกับหัวหน้าพยาบาล คือผมไม่เข้าใจว่า เมื่อนัดครั้งที่แล้ว ทางโรงพยาบาลเป็นคนนัดเวลาผมเอง และเป็การนัดล่วงหน้า ทั้งที่หลักฐานก็ชัดเจน แต่ไม่มีใครอธิบายผมได้ ทำไมนัดของผมกลายเป็นคิวแทรกไปได้ ทุกคนพูดแต่ว่าคิวผมเป็นคิวแทรก ผมค้องรอ และไม่สนใจอะไร
อาการผมเริ่มกำเริบ ผมรู้สึกรับไม่ได้และมีอารมณ์ฉุนเฉียว สุดท้าย ผมรู้ตัว จึงตัดปัญหาว่าผมขอยกเลิกการพบหมอในครั้งนี้ และโทรแจ้งให้ภรรยาผมทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ภรรยาผมเป็นห่วงจึงให้ลูกผมขับรถมารับยาแทนผม ซึ่งหมอก็จ่ายให้โดยไม่ได้ตรวจ แต่ก็ยังไม่มีคำอธิบายใดๆจากโรงพยาบาล
ทุกคนอาจคิดว่าผมเรื่องมาก ใครๆก็ต้องรอหมอทั้งนั้น แต่ผมกลับคิดว่า ผมไม่ได้รับการอธิบายและไม่เป็นธรรม ที่อยู่ๆผมกลายเป็นคนไข้แทรกคิว ทำให้ผมไม่ศรัธราโรงพยาบาลนี้ และจะไม่กลับไปที่โรงพยาบาลนี้อีก
ผมทราบว่า หลายท่านอ่านแล้ว อาจจะรู้สึกว่าผมทำเกินไปกับเรื่องแค่นี้ แต่ความคิดผม คนไข้ที่มาหาจิตแพทย์ มีความอ่อนไหวทางด้านจิตใจอยู่แล้ว หากได้มีการอธิบายที่เข้าใจ ผมก็พร้อมรับฟัง แต่ทุกคนละเลยไม่สนใจ ต่างคิดว่าคนไข้มีหน้าที่รอ
หลายคนที่ผมเล่า ผมได้รับคำตำหนิบอกว่าก็สมแล้ว เรื่องแค่นี้ผมดันรอไม่ได้เอง ก็เป็นแบบนี้ต่อไปเถอะ ฟังแล้วรู้สึกแย่ ดูเหมือนทุกอย่างผมเป็นคนผิดอีกแล้ว
ไม่ว่าคุณจะรู้สึกต่อผมเรื่องนี้อย่างไร แต่ผมขอคนที่เข้าใจสภาพจิตใจที่ผ่านมาของผม และผมอยากหาย อยากได้พบหมอที่ให้ความสำตัญกับผม เข้าใจในปัญหาผม หากมีท่านใดที่เข้าใจ และพอจะแนะนำหมอจิตแพทย์ให้ผมได้ จะเป็นพระคุณอย่างสูง และขอขอบคุณครับ ผมอยู่ในสภาพแบบนี้มา 10 กว่าปีแล้ว ผมอยากหลุดพ้น