สวัสดีค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเราคุยกับผู้ชายคนนึงเมื่อปีทีแล้วเราคุยกันจนเรารู้จักกันดีระดับนึง ไปดูหนังกินข้าวด้วยกันจนมีวันนึงอยู่ดีๆเขาก็ขอออกมา ด้วยตอนนั้นเหตุผลของเขาเราไม่เข้าใจเลย คนรอบตัวเราคิดว่าเค้าคุยกับคนอื่นด้วยรึป่าว ตอนนั้นคือเฮิร์ทมากกกแต่ก็ผ่านมาได้ แล้วเขาก็ไม่ได้มีใครนะคะ จนปีนี้เราได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง เค้าคุยกับเราเรารู้สึกได้ว่าเขายังเหมือนเดิม เหมือนตอนที่เราคุยกันครั้งนั้น แต่บางทีเราพูดเล่นเขาก็เหมือนจะเบี่ยงเบน บางครั้งก็เป็นเขาเองที่เล่นกับเรา จนเราเขิน มีคนทักเขามาเขาก็บอกว่ามีเราอยู่แล้วไม่อยากคุยกับใครนอกจากเราคนเดียว แล้วก็ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับเราด้วย มันเลยทำให้เราสับสน เราก็เลยถามไปว่าเรา2คนคุยกันได้แค่ไหนถ้าเธอไม่โอเคเราก็จะไม่คุยแบบนี้ เราสับสนหลายรอบแล้ว เขาก็ตอบมาว่านี่แหละที่กลัว กลัวว่าจะทำมันได้ไม่ดี กลัวทำเราเสียใจ เขาบอกว่าสำหรับเราเขารู้สึกว่ามีอะไรที่ต่างกันมากอยู่ในหลายๆเรื่องเราดีเขารู้สึกว่าไม่คู่ควรกับเรา พอถึงจุดๆนึงเราก็จะอยากเพิ่มความสัมพันธ์แล้วเขาคิดว่าตัวเองยังไม่คู่ควร กลัวว่ามันจะกลายเป็นเขาเองที่เห็นแก่ตัว เขาบอกว่าเขาสงสารเรา ถ้าอึดอัดหรืออยากไปก็บอก เราก็บอกไปว่าครั้งนี้ต้องเผื่อใจใช่มั้ย เขาตอบมาว่าไม่อยากยื้อให้เธอผิดหวัง ถ้ามัวแต่คุยกับเขาแบบนี้เราจะเสียโอกาสที่จะได้เจอคนใหม่ๆ 

เราแค่อยากรู้ว่าทำไมเขาถึงคิดว่าตัวเองไม่ดีพอ เราก็ไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้นเขาคิดเยอะมากๆ แต่เขาเป็นคนดีมากๆคนนึงเลยสำหรับเรา เรายังคิดถึงและไม่เคยลืมพอมาคุยความรู้สึกทุกอย่างก็กลับมา เขาก็เคยพูดกับเราว่าเค้าไม่เคยกลับมาคุยกับใครแบบนี้ได้เลย แต่ทำไมพอเป็นเธอมันดีมากๆเหมือนตอนที่เราคุยกันแรกๆเลย เราก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน เราไม่ได้รีบที่จะคบกันแต่เราแค่ไม่เข้าใจ แค่อยากให้ลองก่อนมั้ยแล้วถ้ามันไม่ดีก็อีกเรื่อง ทุกคนคิดว่าไงคะเราควรยังไงต่อดี