สวัสดีค่ะ คือตอนนั้นเรากับเเฟนไม่ได้เป็นอะไรกันอายุห่างกัน 11 ปี เราพาเขาไปเลิกกับเเฟนเขา ผู้หญิงไปท้องกับคนอื่นมาเขารับและเเต่งงานด้วยกัน แล้ววันที่พาไปเลิกคือผู้หญิงไปนอนที่บ้านผู้ชายอีกคน เราเห็นทุกเหตุการณ์ เเต่ตอนนั้นเราก็เป็นได้เเค่ที่ปรึกษา ความรู้สึกหลังจากนั้นคือเขามีเราตลอดเหมือนเพื่อประชดคนเก่าทำดีกับเรามากแบบที่ไม่เคยเจอ เเต่เรายังเห็นติดต่อกัน เเต่ก็ไม่ได้สนใจและไม่รับรู้ เพราะเราไม่อยากคิดมากเลยพยายามห่าง เราตัดสินใจกลับไปคบกับคนเก่าของเรา แล้วก็ปล่อยเขาไปเหมือนเขาจะเสียใจ วันที่เลิกไม่กี่วันเขาก็ไปเที่ยวกับครอบครัวคนเก่า เราคิดว่าคิดถูก จนมาวันหนึ่งเราคิดว่าเราคงโง่ที่กลับไปเพราะคิดถึงความดีช่วงที่เขาอยู่ ที่เรากลับไปหาคนเก่าเราคือประชดนะ พอกลับมาเขาแทบไม่เคยอยู่กับเรา ยังกลับไปคุยกับเเฟนเก่าหนักกว่าที่ผ่านมา แฟนเก่าลงรูปเขาไปนอนอุ้มลูก บอกเราว่าไปทำงาน เเต่ชวนเเฟนเก่าไปเที่ยวด้วย แล้วเวลาเราไม่อยู่เขาก็แอบไปหากันเสมอ เราไปเจอหมวกเด็กในรถเขาบอกว่านานเเล้ว เเต่เราทักหาผู้หญิงบอก 2 3 วันก่อน เเคปแชทมาด้วย เวลาลงรูปหรือโพสต์อะไรจะใกล้เคียงกัน จนเราไม่รู้จะเอาอะไรมาไว้ใจอีก แต่ว่าเขาก็ให้ทุกอย่างที่เราอยากได้ เเต่ชีวิตเขาต้องส่วนตัว โทรศัพท์ไม่ให้จับ แชทดูไม่ได้ รูปคู่เขาก็ไม่เคยอยากจะถ่าย แต่กับคนเก่าถ่ายทุกที่เเละทุกเวลา ตอนที่ขอให้ลบก็โกรธเราว่าขอมากเกินไป ขอให้ลบเฟสคนเก่าก็ขอมากเกินไป เราเเทบบ้าช่วงนั้น เรากลายเป็นคนป่วย เราเป็นคนก้าวร้าว เราไม่คิดว่าจะกลับมาเจออะไรแบบนี้ เขาไม่เคยพูดว่ารักเรา ทุกครั้งที่ผิดหรือถูกสุดท้ายเราต้องง้อ เเค่เราไม่มีของวันวาเลนไทน์ให้ก็โพสต์ว่าไม่เคยได้จากใคร วันเกิดเรารอเซอร์ไพรส์ เเต่ในคืนนั้นคือโพสต์ว่าไม่เคยได้อีกตามเคย สุดท้ายเราก็จัดให้เเบบเฟลๆ เขาไม่เคยแม้จะชวนเราไปถ่ายรูปด้วย แต่เขาก็พาเราไปเจอเพื่อนบ้าง แต่เราเหมือนคนในความลับขึ้นทุกๆ ที พอถามว่าเราคืออะไรเขาก็ตอบว่าเเฟนไง แต่เขาไม่เคยจะชัดเจนอะไรสักอย่าง เวลาอยู่ด้วยกันดูเหมือนจะรัก แต่ก็ไม่ เราเลยไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เราโง่ใช่ไหมที่เราอยู่ เราเเค่ไม่คิดว่าเขาจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ เลยทำใจยาก