ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเขาคนนี้คือน้าของแฟนเราซึ่งเราไปอยู่บ้านกับแฟนค่ะ ในบริเวณบ้านแฟนจะมีบ้านแม่แฟนและบ้านยายของแฟน ซึ่งเราจะอยู่บ้านของแม่แฟนเรา และน้าคนนี้เขาจะอยู่บ้านยายของแฟน เขาพึ่งมาขออาศัยเพราะออกไปใช้ชีวิตแล้วไม่รอดค่ะ เขาหอบลูกน้อยมาด้วยสองคน คนนึงกำลังสองขวบ และอีกคนอายุ7ขวบ ซึ่งตอนแรกเราก็ต่างคนต่างอยู่นะคะ แต่พอหลังๆเริ่มมีบทบาทในชีวิตเรามากขึ้น เริ่มยุ่งในเรื่องส่วนตัวเรา เวลาแม่แฟนพาไปกินข้าวนอกบ้าน น้าคนนี้ก็จะพยายามจะดันลูกตัวเองให้มาด้วยซึ่งลูกเค้าไม่ได้อยากมานะคะแต่เขาก็จะบังคับลูกเขาให้ขึ้นรถไปด้วยตลอด น้าคนนี้เขาเป็นคนขี้เกลียจมากค่ะ ไม่ดิ้นรนอะไรเลย ค่านม ค่าแพมเพิส เขาก็ให้ยายของแฟนเป็นคนออกให้ทั้งหมดซึ้งยายของแฟนก็ไม่ได้มีรายได้อะไรต้องมายืมแม่ของแฟนเราอีก บ้านไม่กวาด กับข้าวไม่ทำ รอแต่ยายแฟนเราทำให้กิน เงินที่ให้ลูกไปโรงเรียนก็มาขอแม่แฟนเราทุกๆวัน บางครั้งอยากกินอะไรแล้วไม่มีเงินก็จะให้เราซื้อให้ซึ่งเราไม่กล้าที่จะปฏิเสทอะไรเลย และเขาเป็นคนขี้อิจฉามากๆทุกๆครั้งที่เห็นเราอยู่กันแบบพร้อมหน้าพร้อมตา นั่งกินข้าว หัวเราะด้วยกัน เขาเริ่มจะแสดงอาการไม่พอใจ เสียงดัง เราพยายามที่จะมองผ่านๆ มองเขาเป็นอากาศมองเขาเป็นเศษฝุ่นนะคะ แต่ไม่ได้จริงๆคะ ซึ่งตอนนี้แฟนเราก็ได้บอกกับน้าคนนี้ไปแล้วว่าต่างคนต่างอยู่อย่ามายุ่งกันอีกไปเป็นที่เรียบร้อยค่ะ แต่เขาก็ยังนินทาเราตลอด พยายามใส่ร้ายเรากับแฟนให้แม่แฟนฟังบ่อยๆ ซึ่งเราก็ปล่อยให้เขานินทาไปค่ะ ไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะเราไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดี แต่เราเลือกที่จะมาอยู่บ้านของเราที่สบายใจกว่าค่ะ แต่ทุกครั้งที่ไปบ้านแฟน พอเห็นหน้าก็จะรู้สึกรำคานอึดอัดเบื่อขี้หน้าแค่นั้นแหละค่ะ