กลับมาอีกครั้ง พร้อมความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอึดอัด เนื่องจากเหตุผลหลักเลยคือ ‘เราเกลียดครอบครัวแฟนเรา’ และแน่นอนว่าความเกลียดนี้ มันต้องเริ่มมาจากคำว่าไม่โอเค ต่อยอดเป็นคำว่าไม่ชอบ และพัฒนามาเป็นความเกลียด

เราคบกับแฟนเรามา 2 ปีแล้ว ยิ่งคบกันนานเท่าไหร่ เรายิ่งมีความรู้สึกติดลบกับครอบครัวแฟนเรามากขึ้นเท่านั้น จะเปรียบแม่กับน้าของแฟนเป็นตัวอิจฉาและตัวซวยเลยก็ว่าได้

น้าของแฟน เป็นคนไม่เอาการเอางาน ขี้เหล้า ขี้เกียจ ไม่ทำงานและไม่มีงานทำ มีเงินใช้จากการขอและยืม คืนเขาบ้างไม่คืนเขาบ้าง เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับการนอน กินเหล้า และนินทาว่าร้ายคนอื่น ทุกครั้งที่เราไปบ้านแฟน เราจะเจอพฤติกรรมพวกนี้ตลอด จนเรารู้สึกว่าสังคมแฟนเราไม่ดีเลย แฟนเราจะซึมซับพฤติกรรมพวกนี้มาบ้างไหม เรื่องมันเริ่มจากน้าของแฟนเคยขอยืมเงินเรา 15,000 บาท ซึ่งเราประเมินดูแล้วว่าถ้าเราให้นางยืมไป เราไม่มีทางได้คืนแน่นอน เราจึงปฏิเสธไปว่าเราไม่มี ผลคือน้าของแฟนแสดงออกทันทีว่าไม่ชอบเราตั้งแต่นั้นมา จากจุดนี้มันทำให้เราต้องตกอยู่ในวงสนทนาของน้าแฟนกับชาวบ้านเป็นต้นมา หลังจากนั้นไม่ว่าเราจะทำอะไร น้าแฟนเก็บไปนินทาได้ทุกเรื่อง

ส่วนแม่แฟน เหมือนตัวอิจฉา ไม่ชอบที่ลูกตัวเองต้องแบ่งความรักไปให้คนอื่น แบ่งความดูแลความใส่ใจไปให้คนอื่น และไม่ชอบที่เราเข้ามาแบ่งความรักของลูกไป แม่ของแฟนเหมือนคอยพยายามจะเอาชนะเราอยู่ตลอดเวลา พยายามดึงให้แฟนเราอยู่กับตัวเองตลอด เหมือนคนไม่หย่านมลูก

ปัญหาของเรากับครอบครัวแฟนมีเยอะมาก ตอนนี้เราเลือกที่จะตัดขาดกับครอบครัวแฟน เพราะไม่ต้องการเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสังคมแบบนั้น และสภาวะจิตป่วยแบบนั้น เราไม่รู้ว่าเราตัดสินใจถูกหรือผิด แต่เราดูแล้วมันไม่มีวิธีแก้เลย นอกว่าจะทน ซึ่งเราไม่ขอเอาสภาพจิตใจของตัวเองเข้าไปแลกแน่ๆ