ต้องบอกว่าเราเกิดมาในครอบครัวที่พ่อกับแม่ไม่พร้อมกันทั้งคู่ค่ะ เอาง่ายๆคือไม่สามารถที่จะรับผิดชอบเราได้ดีมากพอ คนที่จ่านเงินหลักๆก็จะเป็นปู่กับย่า ที่ผ่านมาทางครอบครัวก็ดูแลเราดีนะคะ ไม่ว่าในการเรียนหรือทุกๆอย่าง เวลาเราทำอะไรผิดพลาดเขาก็พร้อมให้อภัยเราตลอด แต่ถามว่ามันสบายใจขนาดนั้นไหมก็ไม่อะค่ะ เวลาเราขอเงินค่านู้นนี่ที่มันต้องจ่ายเราจะรู้สึกอึดอัดทุกครั้งเพราะเขาก็จะพูดเหมือนทำให้เรารู้สึกกดดันมากๆ มันทำให้เราอึดอัดในเรื่องเงินตลอด เหมือนเราเป็นภาระของเขามากๆ เขาก็ดีนะคะทุกๆอย่าง เรารู้ว่าเขารักเรามากๆ แต่ความรู้สึกของเราคือเขาไม่ใช่เซฟโซนของเรา ความคิดและทัศนคติไปด้วยกันไม่ได้ ครอบครัวเราค่อนข้างหัวโบราณมากๆ เรารู้สึกเขายังไม่เข้าใจเราในหลายๆเรื่อง ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนของเราค่ะ รู้สึกอยากใช้ชีวิตคนเดียวโดยที่ไม่มีครอบครัว ถามว่ารักคนในครอบครัวไหม รักนะคะ แต่เราอยากที่จะใช้ชีวิตคนเดียว ไม่ติดต่อกับใคร เราผิดไหมคะที่คิดแบบนี้ มีใครลองหางานทำแล้วใช้ชีวิตคนเดียวโดยที่ไม่มีครอบครัวไหมคะ มันดีหรือเปล่า?