ทุกวันนี้แทบไม่อยากกินข้าวที่บ้านเลยว่ะกินเยอะก็ว่าระวังหุ่นไม่ดีนะกินน้อยก็ถามจะลดความอ้วนหรอเวลาไปรร.ก็จะเอาข้าวไปกินที่รร.ตลอดตอนเย็นก็หาของกินที่รร.เอาไม่กินข้าวเย็นที่บ้านเลยบางครั้งเราก็อยากจะบอกนะว่าเราไม่ชอบที่พูดที่ถามแบบนี้แต่เชื่อเถอะถ้าพูดออกไปจริงๆคงโดนตีสักทีละมั้ง

แล้วทุกๆครั้งที่เขาจะเรียกเราเขาจะทุบประตูเสียงดังซึ่งแน่นอนว่ามันทำให้เราตกใจมากจนหลอนไปเองก็มีเวลาที่ทะเลาะกันเราจะเป็นฝ่ายผิดตลอดแล้วตอนที่เราทำอะไรหรือพูดอะไรไม่ดีกับปู่หรือย่าเขาก็บอกว่าเดี๋ยวจะให้น้ามาซ้อมเลยทำไมพูดไม่ดีแบบนี้ทำไมนิสัยไม่ดีแบบนี้ใช้อะไรก็ไม่ได้ทั้งๆที่เราทำให้เกือบทุกอย่างเวลาที่เราไม่สบายปวดหัวไม่มีใครรู้แต่พอคนอื่นเป็นกลับรู้หายาให้หาข้าวให้แต่พอเราเป็นเราก็ต้องดูแลตัวเอง

แล้วพอสอบออกมาแล้วเกรดไม่ดีติดศูนย์2ตัวน้ากับพ่อก็บอกว่าเทอมนี้แก้ศูนย์ด้วยนะรีบๆไปแก้แล้วเทอมหน้าห้ามติดศูนย์อีกนะไม่งั้นจะให้ลาออกแล้วไปเลี้ยงวัวแทนไปทำงานรับจ้างก่อสร้างนู้นคนไม่เก่งคนโง่ก็ต้องทำงานแบบนี้แหละ ฉะนั้นนั้นห้ามติดศูนย์อีก

มันทำให้เรากดดันมากจนเครียด จนเราทำอะไรไม่ถูก เราโครตอึดอัดแต่เราพูดไม่ได้ เดี๋ยวเขาจะหาว่าเถียง คนอาบน้ำร้อนมาก่อนย่อมรู้ดี จริงหรอ มันเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว จนเราท้อ จนเราอยากจะหายไป ที่รร.เราก็เหมือนไม่มีตัวตนด้วยอยู่ก็เหมือนไม่อยู่เพื่อนก็ลืมลืมว่ายังมีเราอยู่ในห้องด้วย มันทนแทบไม่ไหวแล้วอ่ะ