วันนี้เราอยากจะมาเล่าประสบการณ์การเรื่องความรักของเราให้ฟัง เราอยากให้ทุกคนได้รับรู้เรื่องความรักของเรา เราจะเสนอชื่อเรื่องนี้ว่า
“ความรักครั้งที่4”
ก่อนจะเขาเนื้อเรื่องเรายอมรับว่าเรามีคนคุยเยอะมาก่อนแต่ว่าแฟนจริงๆของเราเรามีแค่3คน สงสัยแล้วล่ะสิว่าความรักครั้งที่4คืออะไรแต่เราอยากให้ทุกคนที่อ่านจินตนาการว่าเป็นเราไปด้วยและเราก็อยากให้ทุกคนอ่านมันจนจบนะ

แฟนคนแรกของเราจะสมมุติว่าชื่อเอแล้วกันนะ เราคบกับเอได้ทั้งหมดสามเดือนกว่า แฟนคนแรกของเรา เราคบกันตอนมอสาม เอนั้นอยู่ห้องสองเราเรียนอยู่ห้องเหนึ่งเราเป็นคนแอบชอบเอเองแหละ ทุกๆเย็นจะเห็นเอเตะบอลอยู่กับเพื่อนๆที่สนามเรามักจะแอบมองเอทุกครั้งเวลาเราเดินผ่านสนามกับเพื่อนๆบางครั้งก็แอบพูดกระซิบเบาๆว่าสู้สู้นะเราทั้งเขินบิดตัวไปมาเพื่อนเราก็เริ่มแอบสงสัยวันหนึ่งมีงานของโรงเรียน ทุกๆชั้นจะได้แสดงหนังกันห้องเราได้แสดงรวมกับห้องสอง ทุกๆคนก็จะเลือกกันว่าใครจะแสดงอะไรแต่ก็เงียบกันหมดจนเพื่อนคนหนึ่งบอกว่าให้จับฉลากกันใครได้แบบไหนให้แสดงแบบนั้น เราจับได้เล่นเป็นแม่ในขณะที่เอจับได้พ่อในตอนนั้นเราทั้งเขินและทำตัวไม่ถูกเลยล่ะ ตอนที่ซ้อมเราก็เขินเขินเล่นไม่ค่อยเป็นของตัวเองเลยจนเพื่อนแอบกระซิบหลายรอบแล้วว่า ถ้าเธอยังเล่นกระตุกกะตักแบบนี้เรื่อยเรื่อยเธอจะถูกเปลี่ยนตัวนะ หรือว่าเธอไม่อยากเล่นบทนี้งั้นมาเปลี่ยนกันไหมฉันได้เป็นลูกเธออยากเล่นเป็นลูกไหม แต่เราก็ตอบกลับไปทันทีว่า “ไม่ ฉันไม่สลับหรอก” เราในตอนนั้นเราพูดกับตัวเองว่าเราต้องเก็บอาการให้ได้ เราก็ได้ซ้อมกับเพื่อนเพื่อนไปในทุกๆวันจนถึงเวลาแสดงจริงเราก็ทำให้เต็มที่ถึงจะมีตกหล่นบ้างเล่นผิดบ้างพอแสดงจบ เราก็ดีใจมากที่ได้แสดงร่วมกับเอพอผ่านไปหลายเดือนเราก็ตัดสินใจที่จะเล่าเรื่องพวกนี้ให้กับเพื่อนฟังว่าเราแอบชอบเออยู่แต่ว่าเพื่อนของเรากับรู้ ตั้งแต่แรกว่าเราแอบชอบเอ เราในตอนนั้นตกใจมาก
“อ้าวทำไมเธอถึงได้รู้เรื่องนี้ล่ะ” เพื่อนของเราก็ตอบกลับมาว่า 
“ เธอน่ะเป็นคนเก็บอาการไม่อยู่ฉันจึงรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอแอบชอบเอ” เราในตอนนั้นหน้าแดงมากเลยล่ะเพื่อนของเราบอกว่าอีกไม่นานพวกเราก็จะจบมอสามกันแล้วเธอรีบไปบอกเอซะสิว่าเธอชอบเอดังนั้นเราจึงรวบรวมความกล้าที่จะไปบอกให้กับเอรู้ แต่ว่าในวันนั่นเราเห็นเอเดินกับรุ่นพี่คนหนึ่งเราจึงสงสัยว่าทำไมถึงสนิทกันขนาดนั้นเราจึงแอบดูพวกเขาไปเรื่อยเรื่อยพอรู้สึกตัวอีกที ก็รู้ว่าจริงๆแล้วเอกับรุ่นพี่คนนั้นคบกันอยู่ คบกันได้ปีกว่าแล้ว เราทรุดมากเลยล่ะพอได้รู้แบบนั้นไปเราเศร้าไปหลายวันเลย จนเพื่อนๆไม่รู้จะปลอบยังไงแล้ว แต่ว่าเราก็ไม่ยอมเราตัดสินใจและรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่จะทักบอกให้เอรู้ความในใจของเราไป ถึงแม้ว่าเอจะมีแฟนแล้วบางทีการบอกความรู้สึกจริงๆไปอาจจะทำให้เรารู้สึกดีอาจจะทำให้เรารู้สึกสบายใจได้พอเราบอกทั้งหมดให้เอรับรู้ไม่นานเอก็ตอบกลับมาว่า “ทำไมเธอถึงเพิ่งจะมาบอกล่ะรู้มั้ยว่าฉันก็แอบชอบเธอมาก แอบชอบเธอมาตั้งแต่แรกแล้ว” พอได้ยินแบบนั้นเราตกใจมากเลย เราก็นิ่งไปพักหนึ่งแล้วเอก็ตอบกลับมาอีกว่า “แต่ว่าเราขอโทษนะที่รับได้แต่ความรู้สึกของเธอเรามีแฟนแล้วเราไม่อยากให้แฟนของเราต้องเจ็บและเสียใจ” เราก็คิดไว้อยู่แล้วว่าเอต้องพูดแบบนั้นมา เราก็เคารพในการตัดสินใจของเอแล้วก็จบการสนทนาลง แต่ว่าก็ผ่านไปไม่นานเอและรุ่นพี่ก็ได้ทะเลาะกันหนักมาก และรุ่นพี่ก็บอกว่าเราไปเป็นมือที่สามของเขาในตอนนั้นเราก็พูดไปว่าเรายอมรับว่าเราชอบเอจริงแต่ไม่ได้จะคบกับเอสักหน่อยก็รู้ว่าเอมีแฟนอยู่แล้วและก็ไม่คิดที่จะยุ่งด้วยแต่รุ่นพี่เค้าก็ไม่ยอมจนเอกับรุ่นพี่เขาต้องเลิกกัน เราก็รู้สึกผิดไปด้วยไงที่เขาต้องเลิกกันไปเป็นเพราะเราด้วย เราจึงตัดสินใจที่จะไม่ยุ่งเรื่องนี้เราจะถอยออกมาและเงียบอยู่อย่างเงียบเงียบ พอเวลาผ่านไปสามอาทิตย์ ก่อนที่จะถึงวันปัจฉิมในอีกสี่เดือนเอได้มาขอเราคบด้วยไอ้เราก็ตกใจด้วยความที่เราชอบเอด้วย  เราจึงได้ตอบกลับไปว่าโอเคเราลองมาคบกันดู ในช่วงสองเดือนแรกเราก็รักกันสนิทกัน จับมือกันบ้างบางครั้ง แต่พอมาเข้าเดือนที่สามเท่านั้นแหละวันนั้นเป็นวันที่เพื่อนพาไปเราเที่ยวด้วย แต่เราก็ไม่รู้ไงว่าเพื่อนของเราจะพาแฟนมาด้วย ในตอนนั้นมีเราและเพื่อนด้วยกันสามคนและแฟนของเพื่อนอีกสองคนแล้วก็เพื่อนของแฟนอีกหนึ่งคนซึ่งเพื่อนของแฟนนั้นก็คือรุ่นพี่ที่แอบชอบเราอยู่ ในตอนนั้นเราพูดกับเพื่อนว่า “ฉันไม่อยากไปทำไมเธอถึงพาฉันมาฉันอยากกลับบ้าน” เพื่อนของเราก็ไม่สนใจเราเลยเพราะเพื่อนของเราอยู่กับแฟนตัวเองตลอด จนเพื่อนของเราบอกว่า “งั้นเธอก็กลับเองส่วนเราจะไปเที่ยวกับแฟนก่อน” ในตอนนั้นเหลือเพียงแต่เรากับรุ่นพี่คนที่แอบชอบเราอยู่เราพูดกับรุ่นพี่คนนั้นว่า “รุ่นพี่ไม่ไปกับเขาด้วยหรอคะ” พี่เขาก็ตอบมาว่า “ไม่ล่ะพี่ไม่ไปพี่ก็จะกลับแล้ว แล้วเราจะกลับกับพี่ไหม” เราก็คิดนานพอสมควรเลยแหละเพราะว่าทางกลับบ้านมันห่างกันตั้งห้าโล พี่เขาก็พูดมาว่า “เดี๋ยวพี่ไปส่งก็ได้พี่ไม่ทำอะไรหรอก”ไอ้เราก็ขี้เกียจเดินด้วยเราจึงไปกับพี่เขาให้พี่เขาไปส่งที่หน้าซอยก็พอ พอตกกลางคืนเอก็ทักมาหาเราว่า 
“ตอนเช้าเธอไปไหนมา”เราก็บอกเอไปว่าเราถูกเพื่อนพาไปเที่ยวด้วยแต่เราก็กลับมาก่อน และเอก็บอก “ว่าเรารู้นะว่าเธอไปเที่ยวกับรุ่นพี่มา” เราก็ตกใจมากแล้วก็ถามเอไปต่อว่า “เธอรู้ได้ไง’’ เอก็ตอบกลับมาว่า “เราไม่ใช่โง่นะที่จะไม่รู้เรื่องทุกอย่าง” ในตอนนั้นเราอธิบาย เรื่องทั้งหมดให้เอฟังแต่เอไม่ฟังเราเลยไม่ยอมฟังเราแม้แต่น้อยพูดเถียงเราตลอดเราพยายามที่จะอธิบายให้เอฟังตั้งหลายรอบแต่เอ ก็ไม่ฟังเรา จนสุดท้ายเราก็ต้องเลิกกัน หลังจากเลิกกันแล้ว ทุกๆครั้งที่เราไปเรียนเราก็จะมองหน้ากันไม่ติดไม่แม้แต่จะพูดคุยกันเลย แต่พอเวลาผ่านไปไม่นานก็ถึงวันปัจฉิมวันที่เราจะต้องจบมอสามกันในตอนนั้นเอก็ได้เดินเข้ามาพูดกับเรา เอทักกับเราว่า “ฉันรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้วฉันขอโทษที่ฉันไม่ฟังเธอในตอนนั้น” เราก็ตอบกลับไปว่า “ไม่เป็นไรฉันรู้ดีมันผ่านมาแล้วช่างมันเถอะ” แต่เขาก็พูดกลับมาต่อว่า “ในตอนนั้นฉันขอโทษเธอจริงๆฉันขอโทษมากที่ไม่ยอมฟังเธอแต่ว่าเราคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วเพราะ ฉันได้เข้าเรียนต่อที่อื่นแล้วฉันอยากให้เธอไปเจอคนที่ดี” เราก็คิดไว้แล้วว่าเอจะต้องพูดแบบนั้น พอเอพูดเสร็จเอก็ได้เซ็นที่เสื้อพร้อมกับเอาดอกไม้และตุ๊กตาให้เรา ในตอนนั้นความรู้สึกของเราคืออยากจะร้องออกมามากๆแต่น้ำตามันกลับไม่ยอมไหลเลยเราก็พูดบอกกลับเอไปว่า “ไหนๆเราก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วก็ขอให้เราเป็นเพื่อนกันคงเดิมนะและขอให้นายโชคดี” แล้วพวกเราก็ มองหน้ากันและยิ้มให้กัน
หลักจากเรื่องของเรากับเอผ่านไป1ปี ในวันนี้เราได้นอนเล่นเฟสบุ๊ค จู่ๆก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งทักมาด้วยความที่เราอยู่ในช่วงวัยรุ่นอยู่เราก็ตอบพี่เขาไป เราจะสมมุติว่าพี่เขาชื่อบี เราคุยกับพี่บีทุกครั้งเราคิดว่าคุยกับพี่บีถูกคอดี เราได้คุยกับพี่บีได้เดือนกว่าพี่บีก็มาขอเราคบเราก็ตอบกลับพี่บีไปว่า “ เราอยากขอเวลาคิดได้ไหม” พี่บีเขาก็ตกลง เราจึงคุยกับพี่บีไปเรื่อยๆ ในตอนนั้นเรารู้สึกได้ว่าพี่เขาดูอบอุ่นดูเป็นห่วงเรา เราจึงตัดสินใจที่จะคบกับพี่เขาในตอนนั้นพี่บีดีใจมากเลยล่ะเราได้ขึ้นสถานะกัน แล้วเวลาก็ได้ผ่านไป2เดือนพี่บีเขาอยากจะพบกับเรา พี่บีนั้นเขาเรียนอยู่ที่ในตัวเมือง ส่วนเราเรียนอยู่นอกเมืองเราจึงไม่ได้เจอกันแต่พี่บีเขาอยากเจอเรามาก พี่เขาบอกว่า “เราเป็นแฟนกันนะเราจะพบกันไม่ได้หรอ” เราที่ได้ยินประโยคนั้นเราก็ตัดสินใจที่จะไปเจอกับพี่บีเราได้ตกลงกับพี่บีว่าเราจะไปเที่ยวห้างกันและก็กลับบ้านเพราะเราไม่อยากให้ทางบ้านต้องเป็นห่วง ก่อนที่เราจะเข้าไปในตัวเมืองเราได้บอกกับทางบ้านว่า “วันนี้ไปทำงานนะไปทำที่บ้านเพื่อนไม่กลับดึกหรอก” เราต้องยอมโกหกทางบ้านไปด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงด้วยถ้าบอกความจริงไปทางบ้านคงต้องไม่ให้ไปแน่นอน เราก็ได้นั่งรถโดยสารไปก็ใช้เวลาเป็นช่วงโมงเลยล่ะกว่าจะถึงตัวเมือง พอถึงแล้วพี่บีก็มารอรับอยู่แล้วเราก็ได้ซ้อนท้ายพี่บีไป แต่ว่า....พี่บีกลับพาเรามาที่หอพัก ตอนนั้นเรางงมาก เลยถามไปว่า “ทำไม่พี่บีถึงมาที่นี้คะไม่ใช่ว่าเราจะไปเที่ยวห้างกันไม่ใช่หรอ” พี่บีก็พูดว่า “อ๋อๆ พี่ลืมกระเป๋าตัง น่ะขึ้นมาก่อนสิมากินน้ำก่อนพี่จะเปลี่ยนเสื้อด้วย” เราก็ไม่ได้สงสัยอะไรเราก็ได้เดินตามพี่เขาไปด้วย พอถึงในห้องพี่เขาก็เดินมาล็อกประตูทันทีเราตกใจมากและจะออกห้องไปพี่เขาได้ผลักเราลงมาทีเตียง เราได้พูดไปว่า “พี่บีอย่าทำแบบนี้เลยนะคะขอร้องเถอะค่ะ” “ไม่ทันแล้วล่ะนะในเมื่อเธอยอมตามฉันมาถึงนี้ไม่ใช่ว่าเธอต้องการมันหรอ” สิ่งที่พี่บีพูดออกไปนั้นมันทำให้เราต้องร้องไห้ออกมา แต่ว่าพี่บีก็ไม่สนมือของพี่บีก็เริ่มที่จะจับทุกอย่างในตัวเรา เราได้พยายามที่จะขัดขืนแต่ก็ขัดขืนไม่สำเร็จเพราะแรงของเราสู้แรงพี่เขาไม่ได้จริงๆเราก็ได้แต่ร้องไห้ และได้ขอร้องพี่บีให้หยุดทำแบบนี้แต่พี่บีกลับฉีกเสื้อของเราออกและพี่เขาก็ได้เล่นกลับร่างกายของเราอย่างสนุก พอพี่เขาได้เล่นกับร่างกายของเราเสร็จแล้วพี่เขาก็พูดว่า “จะร้องไปถึงเมื่อไหร่แค่เสียครั้งแรกไปไม่ใช่ตายสักหน่อยเลิกร้องได้แล้ว แล้วอีกอย่างเราก็เป็นแฟนกัน....ไม่สิถ้าพูดให้ถูกตอนนี้ความสัมพันธ์ของเรามันมากกว่านั้น” ในตอนนั้นเราได้แต่ร้องและเจ็บปวดร่างกายไปหมด “ฟังนะหลักจากนี้เป็นต้นไปทุกอาทิตย์เธอจะต้องมาหาฉันที่นี้ ถ้าหากเธอไม่มาล่ะก็คลิปของเธอวันนี้ได้หลุดแน่” คำพูดของพี่บีนั้นทำเราตกใจมากเราได้ถามพี่เขาไป “ทำไมกัน ทำไมพี่ต้องทำกับน้องแบบนี้ด้วยล่ะ” “ก็ใครใช้ให้เธอมาเป็นแฟนฉันเองล่ะ แล้วก็เสื้อที่ฉันฉีกไปน่ะฉันไม่มีเสื้อให้เธอใส่หรอกนะเธอหาทางเองก็แล้วกัน รีบลุกรีบแต่งตัวซะฉันไม่มีเวลามากพอนะ” เราก็ได้แต่ทำตามที่พี่บีบอก พอเรากลับมาที่บ้านเราก็เก็บตัวอยู่ในห้องและก็ร้องไห้ออกมาเราคิดว่าเราจะรู้จักนิสัยพี่เขาดีแล้วแต่ไม่เลยเราไม่รู้สักนิด หลังจากนั้นทุกๆอาทิตย์เราก็จะไปหาพี่เขาพี่เขาก็จะเล่นกับร่างกายของเราจนกว่าพี่เขาจะพอใจเราทำแบบนั้นมาด้วยกัน5เดือนเรารู้สึกว่าเราไม่ไหวเราทำตัวเหมือนผู้หญิงที่ขายบริการ เราตัดสินใจไปหาพี่เขาอีกครั้ง การไปครั้งนี้มันจะไม่เหมือนกลับครั้งก่อนๆหน้านี้ พอเราไปถึงเสร็จ ก่อนที่พี่เขาจะเข้ามาหาเรา เราได้พูดไปว่า “เราเลิกกันเถอะฉันไม่ไหวแล้วทุกครั้งที่ผ่านมาพี่บีเห็นฉันเป็นใครพี่บีเห็นฉันเป็นคนบ้างไหมพี่ทำแบบนี้ไปพี่จะได้อะไรกัน ฉันขอร้องล่ะเราเลิกกันเถอะ” พี่บีได้ทำหน้าตกใจอยู่พักหนึ่งและพี่บีเดินไปหยิบมีดขึ้นมาชี้มาทางเรา เราตกใจมากตอนนั้น “ก็ลองดูสิถ้าอยากเลิกล่ะก็ไม่ฉันและเธอใครคนหนึ่งก็ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง” ตอนนั้นเราคิดว่าเราคงไม่รอดแน่ไหนๆเราก็ไม่มีอะไรให้ต้องเสียแล้ว เราได้มองไปทั่วทิศในห้อง เราเห็นไม้อยู่ท่อนหนึ่งเราได้หยิบไม้นั้นขึ้นมาฟาดไปที่มือของพี่บีทำให้มีดที่มือพี่บีตกไปตอนนั้นเราได้วิ่งออกออกไปทันทีและวิ่งไปหาเจ้าของหอพัก และเล่าทุกอย่างให้เจ้าของหอพักฟังก่อนที่พี่บีจะมา พอพี่บีมาเจ้าของหอพักได้ใช้ปืนจ่อหน้าพี่บี ตอนนั้นเราตกใจมากไม่คิดว่าเจ้าของหอพักจะมีปืน พี่บีในตอนนั้นกลัวปืนมากและยอมรับทุกอย่างยอมเลิกและพูดมาว่า “ก็ได้ฉันยอมเลิก แล้วก็เรื่องคลิปมันไม่มีตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ” เราที่ได้ยินแบบนั้นเราทั้งตกใจและเสียใจมากที่โง่ยอมพี่บีมาถึง5เดือน 
ความรักครั้งนี้มันทำให้เราหยุดไว้ใจคนไปนานพอควรเลยล่ะ...........(ยังไม่จบนะ)