ผมขอเริ่มเรื่องเลยนะครับ
ผมกับแฟนเราคบกันมาวันนี้ครบรอบ3ปีแล้วครับ ผมขอใช้นามแฝงของแฟนผมว่า บี ผมกับบี เราคบหากันมาไม่เคบทะเลาะเลย เธอดีกับผมมากๆ และครอบครัวผมก็โอเคกับเธอมาก แต่เรื่องมันเกิดขึ้น ณ วันนึงผมได้มีโอกาสร่วมงานกับนางแบบ คนนึง ขอใช้ชื่อนามแฝงของเขาว่า เอ  ผมกับเอ เราได้รู้จักกันในงานถ่ายแบบ หลังจากงานนั้นผมได้มีโอกาสคุยกับเธอและสนิทใจกับเธอ จนโทรศัพท์คุยกันทุกวันทั้งวัน เอ (โสดนะครับ) เธอทราบดีว่าผมมีแฟนอยู่แล้ว เราคุยกันทุกวันบ่อยๆ ไม่ว่าเธอมีงานที่ไหน ถ้าว่างผมก็จะคอยรับ-ส่งไปงานกับเธอตลอด ผมอยู่ใกล้เอแล้วมีความสุขมากๆ มากจนรู้สึกได้ว่าไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร แม้กระทั่งกับแฟน ผมจึงตัดสินใจบอกชอบเธอ ผมทราบดีว่าเธอเองมีใจให้ผมครับ
หลังจากที่ผมบอกชอบเธอ เธอก็เงียบไปและบอกให้ผมเลิกยุ่งกับเธอ ผมรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน ผมรู้ตัวว่าไม่สามารถจะหยุดรักเธอได้ ผมพยายามขอร้องทำทุกอย่างให้เธอเปลี่ยนใจ ซึ่งเธอก็ใจอ่อนแล้วยอมตัดสินใจมาคบหากับผมครับ และวันนี้ เป็นวันครบรอบของผมกับแฟน แน่นอนว่า ระหว่างวันตลอดเวลา ผมเองก็ยังคุยกับเอตลอด ผมไม่เคยเบื่อเธอไม่เคยไม่อยากคุยกับเธอเลย เธอดึงดูดผมมากๆจนผม คิดถึงแต่เธอ ตลอดเวลาที่อยู่กับ บี ผมกลับคิดถึงแต่ เอ รอเวลาให้ผ่านไปไวๆ เผื่อจะได้คุยกับเอ วันนี้ผมครบรอบ3ปีกับบี ผมพาเธอมาทานข้าวที่ร้านอาหารครับ ในระหว่างผมคิดย้อนกลับไป บี ดีกับผมมากๆ แต่ใจผม มีแต่ เอ ผมจึงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ และแล้วบีก็รู้ว่า เป็นผู้หญิง ผมเองยอมรับกับบีทุกอย่าง ว่า เอ คือคนที่ใช่ สำหรับผม และผมชอบเธอจริงๆ บี เสียใจมาก ผมเองก็เห็นใจเธอ
สำหรับผมใจของผม ตอนนี้มีแต่เอ ผมเลือกเธอครับ และอีกใจผมก็ติดสงสารและคิดเห็นใจ เพราะเราคบกันมานาน แต่ผมคิดภาพตัวเองวันที่ไม่มีเอ ไม่ออก เพราะผมอยากให้มีเธอในทุกๆวัน และอีกใจ ผมสงสารบี
ตอนนี้ผมสับสนในอารมณ์ และความคิด ผมเครียดมากๆเลยครับ เพราะถึงเวลาที่ผมจะต้องตัดสินใจเลือกแล้ว
รบกวนโปรดช่วย แนะนำและตอบผมด้วยนะครับ

สำหรับกระทู้นี้ผม ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะครับหากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ.