สวัสดีคะทุกคนคือเรา มีอะไรจะขอคำแนะนำจากเพื่อนในPantip ที่เราคิดถึงคนที่เสียไปแล้ว คนนั้นคือยายของเราเองคะ เราผูกพันธ์กีบท่านมากในช่วงตอเรียนมัธยมปลายที่ท่านกับเราจะเป็นคู่กัดกันตลอด พูดจาโดยไม่มีความหวานระหว่างยายหลายเลย แต่ลึกๆแล้วเราก็ท่านรักและเป็นหว่งกันเสมอ เราเรียนจบมัธยมเราก็เข้ามาทำงานมาเรียนต่อที่ กทม.  ช่วงหลังเมื่อ2-3ปีที่ผ่านมาท่านก็เข้าโรบาลบ่อยเพราะเป็นโรคใต โรคเบาหวาน โรคความดันฯ  เราก็โทรไปหาบ้างกลับไปหาบ้าง ไม่ใช่ว่าท่านอยู่คนเดียวนะคะยังมี ป้า,ลุง ที่ค่อยดูแลท่านอยู่ เราเคยให้สัญญากับท่านว่าเราเรียนจบเราจะทำบ้านให้ยายใหม่เพราะบ้านยายคือเก่ามากเป็นบ้านไม้ปลวกแทบจะกินไม้เกือบทั้งหลังแล้ว ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาเราก็กลับหลานทุกคนก็กลับไปหาท่านนะ สีหน้าดูมีความสุขมากๆ 
แต่หลับจากที่กลับมากรุงเทพได้2อาทิตย์ ยายท่านก็เสียชีวิตคะ เสียชีวิตภายในบ้านนอนตายตาไม่หลับ ในคือนั้นเราฝันถึงยาย ตอนเช้าพี่สาวโทรมบอกว่ายายเสียแล้ว เราช็อคไปเลยร้องไห้ไม่ออกไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี พอตั้งสติได้เท่านั้นและคือร้องไห้ทั้งวันไม่หยุดเลย จนแฟนต้องลางานครึ่งวันเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อน  คิดว่าจะกลับไปงานศพแต่ที่หมู่บ้านไม่ให้กลับเพราะกลัวโควิท หลายที่อยู่ กทม ระยอง สมุทปราการ คือไม่ได้กลับสักคนทุกคนคือเสียใจมากที่ยายเสียและงานศพก็ไม่ได้ไปร่วม (ภาษาบ้านๆที่เราเคยพูดก็คือ ขนาดผีก็ไม่ได้กลับไปเผา)  ผ่านมา1เดือนแล้วคือเราทำใจยังไม่ได้ คิดถึงยาย ร้องไห้ตลอดทุกครั้งที่เราเหนื่อยและท้อ ยังรู้สึกผิดจนถึงทุกวันนี้ว่าสิ่งที่เราสัญญาไป เรายังทำให้ท่านไม่ได้ 
ตอนที่อยู่คนเดียวบ้างครั้งก็นึกถึงอดีตที่เราเคยใช้ชวิตที่มียายเราก็ร้องไห้ออกมา   
เครียดมากช่วงนี้เรานอนไม่หลับ และต้องตื่นเช้าปวดหัวมากเวลามาทำงาน  ร่างกายดูโทรมดูไม่สดชื่นเลย เราจะเป็นโรคซึมเศร้าไม 
# แนะนำหน่อยคะว่าต้องทำยังไงไม่ให้เตัวเองจมปักกับความรู้สึกผิดของตัวเอง