คือเรารู้สึกไม่ไหวแล้วกับคนที่เป็นโรคซึมเศร้าแล้วค่ะ ตอนนี้พี่ชายเรากำลังเป็นโรคซึมเศร้าและเป็นโรคกลัวการเข้าสังคมค่ะ ก่อนหน้านี้พี่เราก็เหมือนจะมีอาการเป็นโรคซึมเศร้าแต่ไม่ได้บอกใครแล้วพึ่งมาบอกพ่อแม่ว่าให้พาไปหาหมอช่วงปลายปีที่แล้วประมาณเดือนกันยายน ซึ่งตอนที่ยังไม่ไปหาหมอพี่เราก็อาการปกตินะคะ(แต่ส่วนตัวพี่เราเป็นคนอารมณ์ร้อนและค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองค่ะ) พอหาหมอและทุกคนในครอบครัวทราบผลแล้ว พี่เราก็เริ่มมีอาการเปลี่ยนไปค่ะ อยู่ดีๆก็แสดงอาการออกมาอย่างชัดเจนทั้งโมโหร้าย เหวี่ยงต่างๆ
โดยเราก็เข้าใจว่าโรคนี้ก็มีอาการของอารมณ์แปรปรวนอยู่แล้ว และยังมีอาการเอาแต่ใจค่ะ ครั้งหนึ่งพี่เราอยากได้ของชิ้นหนึ่งค่ะราคาหลักหมื่น แต่บ้านเราฐานะปานกลางนะคะ แล้วเหมือนเขาอยากได้มากและต้องได้ตอนนั้นเดี๋ยวนั้นเลย แม่เราก็บอกพี่ว่าราคามันแพงรอก่อนมั้ยอะไรประมาณนี้ค่ะ เราก็ไม่รู้รายละเอียดมากนะคะ แต่เหมือนว่าแม่จะไม่ซื้อให้วันนั้นพี่เราเลยบอกทุกคนว่าจะฆ่าตัวตายลูกเดียวเลยค่ะ เพียงเพราะไม่ซื้อของให้ จนพ่อกับแม่เราต้องยอมซื้อค่ะ พอยอมซื้อให้ครั้งนั้นพี่เราก็เริ่มใช้เงินหนักขึ้นเรื่อยๆ และพี่เราก็ไม่อยากจะเรียนต่อด้วยค่ะ เพราะเขาบอกว่าเรียนแล้วเครียด เวลามีงานหรืออะไรพี่เราจะเครียดมากและกรีดแขนตัวเองค่ะ แถมพอปรึกษากันว่าถ้าไม่เรียนแล้วจะทำงานอะไรดี เขาก็บอกว่าทำอะไรไม่ได้หรอก เพราะตัวเขาไม่มีความสามารถ
มันเริ่มมาหนักมากขึ้นเรื่อยๆช่วงปีนี้ค่ะ คือช่วงหลังๆมานี้เวลาพี่มีปัญหาอะไรก็เริ่มมาคุยกับเราเยอะขึ้นเรื่อยๆค่ะ เราก็โอเครับฟังได้ พี่เราก็ชอบมาพูดเรื่องฆ่าตัวตาย ตายวิธีไหนดีกับเราค่ะ และเคยกรีดแขนโชว์เราด้วย ตอนนั้นเราก็เริ่มไม่ไหวแล้วค่ะ เพราะตัวเราก็ยังเป็นแค่เด็กม.ปลายอีกปีก็ต้องสอบเข้ามหาลัย ตอนนี้คือเรามีสมาธิกับอะไรไม่ได้เลย ทุกวันนี้ในหนึ่งอาทิตย์เราไม่เคยมีความสุขเลยค่ะ ร้องไห้อาทิตย์ละ3-4รอบ เราไม่อยากจะอยู่ที่บ้านด้วยซ้ำ เราเคยปรึกษาแม่แล้วแม่ก็เข้าใจค่ะ ล่าสุดพี่เราก็จะฆ่าตัวตายอีกค่ะเมื่อไม่นานมานี้ พอเราเป็นห่วงเขาก็บอกไม่ต้องการแล้วบอกว่าจะฆ่าตัวตายเดี๋ยวนั้นเลยเพราะเราไปเป็นห่วงเขาซึ่งเราไม่เข้าใจค่ะ(สรุปก็ไม่ได้ทำนะคะ) ล่าสุดเคยคิดจะเลิกรักษาและบอกตลอดว่าไม่อยากไปหาหมอ  ตอนนี้เหนื่อยไม่ไหวแล้วค่ะ ไม่อยากยุ่งแล้ว แต่เขาก็เป็นคนในครอบครัวและอยู่บ้านเดียวกัน ยังไงมันก็ทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ เรารู้สึกแบบนี้เราผิดมั้ยคะ