มาขอถามคนที่มีเพื่อนฝรั่งหน่อยค่ะ ถ้าคุณไปเรียนต่างประเทศหรือคุณมีเพื่อนฝรั่งที่ๆคุณอยู่แล้วรู้จักกันเฉยๆและอื่นๆ แล้วคุณมีเพื่อนฝรั่งผู้ชายที่ไม่ได้คบเป็นแฟนกันแล้วมองในฐานะเพื่อน เขาก็ชวนคุณไปบ้านตลอดเลยรึเปล่า? แล้วคุณจะกล้าไปมั้ยถ้าต้องไปคนเดียว?ฝ่ายเราไม่คิดเกินเลยแต่อีกฝ่ายเราก็ไม่ได้รู้จักดีมาก พึงรู้จักไม่นาน จะกล้าไปบ้านหรือห้องเขามั้ย
ก็เข้าใจแหละว่าฝรั่งชอบชวนคนพึงรู้จักมาบ้าน ตามที่เห็นในวัฒนธรรมคนตะวันตก แต่เขาไม่เข้าใจเราเลยว่าเราลำบากใจที่ต้องมาพูดปฏิเสธเรื่องเดิมๆทุกครั้งที่เจอกัน
ส่วนตัวเราเป็นIntrovert เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทตอนเรียนมหาลัยที่จีนก็มีเพื่อนฝรั่งหรือชาติอื่นเยอะแยะเพราะอยู่หอพักต่างชาติที่ชายหญิงอยู่ตึกเดียวกันแต่ไม่ได้หมายความว่าในห้อง1ห้องชายหญิงนอนรวมกัน หมายถึงแค่ห้องข้างๆเป็นชายล้วน หญิงล้วนประมาณนี้ ไปเรียนคณะเดียวกันแล้วก็ต้องพูดคุยกันเป็นธรรมดา,และถ้าพวกเขาชวนไปห้อง ก็คือเราไว้ใจได้อยู่เพราะเวลาไปเราต้องไม่ไปอยู่2-2กัน มาคุยกันเรื่องเรียนทำลายงานกลุ่มหรือจัดปาตี้บ้างนานๆครั้ง กลับประเทศตัวเองก็ยิ่งไม่ได้คุยเล่นกับเพื่อนต่างชาติเป็นธรรมดาป่ะ
แต่เพราะโควิดเราเลยกลับมาเรียนออนไลน์ที่บ้าน แล้วที่นี้ก็ไปเริ่มไปยิมออกกำลังกาย มารู้จักฝรั่งผิวสีคนหนึ่ง เขาเข้ามาทักทายว่าเห็นเรามาอยู่เล่นคนเดียวก็เลยอยากคุยอยากเป็นเพื่อนด้วย บอกว่าเป็นเทรนเนอร์ บราๆๆ แล้วที่นี้เราก็คุยกับเขาในฐานะเพื่อนหรือครูฝึกเท่านั้น เหมื่อนมีเสั้นแบ่งเรื่องความสัมพันธ์แล้ว เราไม่เคยคิดเกินเลยไปมากกว่านั้น
ช่วงแรกที่เขาสอนมันก็ดีอยู่ แต่ช่วงหลังๆมานี้เจอเขาที่ไร เขาชอบชวนไปบ้านเขา มันทำให้เราอึดอัดไม่อยากพูดเรื่องนี้ เราก็ปฏิเสธไปหลายรอบจนไม่รู้จะชักแม่น้ำทั้ง 8มาใส่เขายังไงอีกแล้ว เราเคยบอกเขาไปแต่ช่วงแรกๆแล้วว่าเราคงไม่สามารถคิดคบเป็นแฟนอะไรกับเขาได้ ซึ่งเราคิดว่าพูดบอกตรงๆไปแล้วนะ เขาก็บอกไม่เป็นไร เป็นแค่เพื่อนแบบนี้ก็ได้
แล้วพอเจอกันที่ยิมที่ไรก็ชอบชวนไปบ้านเขาอยู่ได้ เราไม่ชอบเลย ไม่อยากพูดทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายมากเท่าไหร่ เราเป็นคนไม่พูดคำหยาบกับใคร แค่คำว่ากูยังไม่เคยพูดกับเพื่อนเลยมั้ง ถ้าจะพูดมีแค่ตอนที่ระบายความหงุดหงิดเวลาคนที่เราเกลียดมาด่าใส่ แล้วก็มาบ่นให้เพื่อนฟังถึงความโมโหที่มันอยู่ในใจ แล้วไม่ได้ด่าอีกฝ่ายกลับไป
ในความคิดคือไม่อยากด่าหรือพูดแรงๆใส่อีกฝ่าย(จะมองว่าเราเห็นแก่ตัวก็ได้ ที่เราคบกับเขาแค่อยากฝึกภาษาอังกฤษด้วยเฉยๆ) ไม่อยากเสียเพื่อนไปเฉยๆ แล้วมองหน้ากันไม่ติดไรงี้ คือเขาก็สอนเราเล่นเครื่องในยิมสอนท่าออกกำลังกายที่ถูก แล้วถ้าเกิดมองหน้าไม่ติดขึ้นมามันก็ลำบากอีก เวลาเจอกันที่ยิมงี้ มันจะเสียอารมณ์มาเล่นกันเปล่าๆ
ที่ฝรั่งชวนไปนิ นอกจากเรื่องเซ็กส์แล้ว เขาคิดจะแค่นั่งคุยนั่งเล่นดูหนังที่ห้องเขาเฉยๆบ้างมั้ยคะ เหมือนเพื่อนมาบ้านไรงี้
เราไม่อยากไปเลยค่ะ บอกเขาหลายรอบแล้ว เขาก็ยังถามคำถามนี้ทุกครั้งที่เจอหรือคุยกันในchat จนตอนนี้บางครั้งก็รู้สึกไม่อยากเจอไม่อยากคุยกับเขาแล้ว แต่มันก็ยากอยู่เราไปออกกำลังกายทุกวันมันก็ต้องเจอบ้าง ถ้าเขาพูดคุยเรื่องสอนเราออกกำลังกายแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย แต่มาคุยเรื่องชวนไปบ้านเขาอยู่ได้ ปฏิเสธไปหลายรอบจนจะหมดมุกแล้ว
คนเรามันก็รู้หน้าแต่ไม่รู้ใจอ่ะเนอะ ปากเขาก็บอกอยู่ว่าแค่มานั่งคุยกัน แต่ใจเราก็กังวลว่าถ้าเกิดเรื่องอย่างว่าขึ้นคงได้แค่นั่งร้องไห้หรืออาจคิดสั้นพรั้งมือฆ่าอีกฝ่าย เรื่องใหญ่โตอีก เพราะเป็นคนเชื่อว่าความยุติธรรมไม่มีจริงด้วย
เอาไงดีคะ จะพูดรักษาน้ำใจยังไงต่อดี
ทำไมฝรั่งชอบชวนไปบ้านหรือห้องเขากันค่ะ
ก็เข้าใจแหละว่าฝรั่งชอบชวนคนพึงรู้จักมาบ้าน ตามที่เห็นในวัฒนธรรมคนตะวันตก แต่เขาไม่เข้าใจเราเลยว่าเราลำบากใจที่ต้องมาพูดปฏิเสธเรื่องเดิมๆทุกครั้งที่เจอกัน
ส่วนตัวเราเป็นIntrovert เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทตอนเรียนมหาลัยที่จีนก็มีเพื่อนฝรั่งหรือชาติอื่นเยอะแยะเพราะอยู่หอพักต่างชาติที่ชายหญิงอยู่ตึกเดียวกันแต่ไม่ได้หมายความว่าในห้อง1ห้องชายหญิงนอนรวมกัน หมายถึงแค่ห้องข้างๆเป็นชายล้วน หญิงล้วนประมาณนี้ ไปเรียนคณะเดียวกันแล้วก็ต้องพูดคุยกันเป็นธรรมดา,และถ้าพวกเขาชวนไปห้อง ก็คือเราไว้ใจได้อยู่เพราะเวลาไปเราต้องไม่ไปอยู่2-2กัน มาคุยกันเรื่องเรียนทำลายงานกลุ่มหรือจัดปาตี้บ้างนานๆครั้ง กลับประเทศตัวเองก็ยิ่งไม่ได้คุยเล่นกับเพื่อนต่างชาติเป็นธรรมดาป่ะ
แต่เพราะโควิดเราเลยกลับมาเรียนออนไลน์ที่บ้าน แล้วที่นี้ก็ไปเริ่มไปยิมออกกำลังกาย มารู้จักฝรั่งผิวสีคนหนึ่ง เขาเข้ามาทักทายว่าเห็นเรามาอยู่เล่นคนเดียวก็เลยอยากคุยอยากเป็นเพื่อนด้วย บอกว่าเป็นเทรนเนอร์ บราๆๆ แล้วที่นี้เราก็คุยกับเขาในฐานะเพื่อนหรือครูฝึกเท่านั้น เหมื่อนมีเสั้นแบ่งเรื่องความสัมพันธ์แล้ว เราไม่เคยคิดเกินเลยไปมากกว่านั้น
ช่วงแรกที่เขาสอนมันก็ดีอยู่ แต่ช่วงหลังๆมานี้เจอเขาที่ไร เขาชอบชวนไปบ้านเขา มันทำให้เราอึดอัดไม่อยากพูดเรื่องนี้ เราก็ปฏิเสธไปหลายรอบจนไม่รู้จะชักแม่น้ำทั้ง 8มาใส่เขายังไงอีกแล้ว เราเคยบอกเขาไปแต่ช่วงแรกๆแล้วว่าเราคงไม่สามารถคิดคบเป็นแฟนอะไรกับเขาได้ ซึ่งเราคิดว่าพูดบอกตรงๆไปแล้วนะ เขาก็บอกไม่เป็นไร เป็นแค่เพื่อนแบบนี้ก็ได้
แล้วพอเจอกันที่ยิมที่ไรก็ชอบชวนไปบ้านเขาอยู่ได้ เราไม่ชอบเลย ไม่อยากพูดทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายมากเท่าไหร่ เราเป็นคนไม่พูดคำหยาบกับใคร แค่คำว่ากูยังไม่เคยพูดกับเพื่อนเลยมั้ง ถ้าจะพูดมีแค่ตอนที่ระบายความหงุดหงิดเวลาคนที่เราเกลียดมาด่าใส่ แล้วก็มาบ่นให้เพื่อนฟังถึงความโมโหที่มันอยู่ในใจ แล้วไม่ได้ด่าอีกฝ่ายกลับไป
ในความคิดคือไม่อยากด่าหรือพูดแรงๆใส่อีกฝ่าย(จะมองว่าเราเห็นแก่ตัวก็ได้ ที่เราคบกับเขาแค่อยากฝึกภาษาอังกฤษด้วยเฉยๆ) ไม่อยากเสียเพื่อนไปเฉยๆ แล้วมองหน้ากันไม่ติดไรงี้ คือเขาก็สอนเราเล่นเครื่องในยิมสอนท่าออกกำลังกายที่ถูก แล้วถ้าเกิดมองหน้าไม่ติดขึ้นมามันก็ลำบากอีก เวลาเจอกันที่ยิมงี้ มันจะเสียอารมณ์มาเล่นกันเปล่าๆ
ที่ฝรั่งชวนไปนิ นอกจากเรื่องเซ็กส์แล้ว เขาคิดจะแค่นั่งคุยนั่งเล่นดูหนังที่ห้องเขาเฉยๆบ้างมั้ยคะ เหมือนเพื่อนมาบ้านไรงี้
เราไม่อยากไปเลยค่ะ บอกเขาหลายรอบแล้ว เขาก็ยังถามคำถามนี้ทุกครั้งที่เจอหรือคุยกันในchat จนตอนนี้บางครั้งก็รู้สึกไม่อยากเจอไม่อยากคุยกับเขาแล้ว แต่มันก็ยากอยู่เราไปออกกำลังกายทุกวันมันก็ต้องเจอบ้าง ถ้าเขาพูดคุยเรื่องสอนเราออกกำลังกายแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย แต่มาคุยเรื่องชวนไปบ้านเขาอยู่ได้ ปฏิเสธไปหลายรอบจนจะหมดมุกแล้ว
คนเรามันก็รู้หน้าแต่ไม่รู้ใจอ่ะเนอะ ปากเขาก็บอกอยู่ว่าแค่มานั่งคุยกัน แต่ใจเราก็กังวลว่าถ้าเกิดเรื่องอย่างว่าขึ้นคงได้แค่นั่งร้องไห้หรืออาจคิดสั้นพรั้งมือฆ่าอีกฝ่าย เรื่องใหญ่โตอีก เพราะเป็นคนเชื่อว่าความยุติธรรมไม่มีจริงด้วย
เอาไงดีคะ จะพูดรักษาน้ำใจยังไงต่อดี