แฟนอายุจะใกล้ 30 ปีแล้วค่ะ เมื่อประมาณ 2ปีที่แล้วได้งานทำอยู่ที่ออฟฟิต แต่ว่าทนนิสัยคนที่งานไม่ได้จึงออกมา
หลังจากที่ออกมาก็ทำงานอยู่ที่ขนส่งพัสดุแห่งหนึ่ง ทำได้ประมาณ 3-4 เดือนก็ออก เพราะใช้งานหนักเกินไป คนก็ลาออกเยอะ งานก็เลยลงมาที่เขาคนเดียว ซึ่งงานเขาก็เป็นลักษณะคีย์เลขพัสดุ แต่พอพนักงานลาออก เขาก็เลยต้องขับรถไปเอาพัสดุแทน
พอออกจากงานที่ขนส่งพัสดุ ก็เลยสมัครงานใหม่ แต่พอได้งานแล้ว ได้งานเข้าเป็นกะดึก แล้วให้ยืนทำงานตลอดเวลา แต่งานเบามาก
เขาบอกกับเราว่า "ไม่ไหว ยืนนานๆ แบบนี้คงแย่แน่ๆ เขาเลยคิดว่าจะลองไปคุยกับคนที่จัดงาน ว่ามีส่วนไหนที่งานไม่หนัก
ไม่ต้องยืนนานๆ บ้างไหม ถ้าหากไม่มีจริงๆ เขาจะขอลาออกมาก่อน แล้วรอเปิดสมัครใหม่" ทั้งที่ทำได้แค่วันเดียว......
เรารู้สึกโกรธ และก็ผิดหวังเขามากนะ ว่าทำไมคิดได้แค่นี้ อดทนไม่ได้หรอ เราเป็นคนหางานให้เขา หางานที่คิดว่าเขาพอทำได้ ขนาดอยู่ในห้องแอร์นะ แต่ยืนนานไม่ได้ ปวดเท้า เรารู้ว่าเมื่อก่อนเขาสบาย งานเขาจะน้อย ได้นั่งเก้าอี้ ไม่มีงานก็ได้พัก เล่นเกมส์ แต่ในเมื่อได้งานทำแล้ว ก็ควรจะทำให้ถึงที่สุดไหมอะ งานใช่ว่าจะหากันง่ายๆ รับกันง่ายๆ นะ เราเหนื่อยใจมาก ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้เราสองคนคบกันได้ 1ปี กำลังเก็บเงินแต่งงานด้วยกัน แต่หลังๆ เราจะเป็นคนเก็บคนเดียว เพราะเขาว่างงานช่วงนึง (ระหว่างที่ว่างก็คือ เล่นเกมส์ ดูหนัง ส่วนเราหางานให้เขาตลอด) เลยไม่มีเงินเก็บ เราก็เลยไม่อยากเก็บเงินแล้ว รอจนกว่าเขาจะได้ทำงานถึงจะเก็บ
เขาบอกอยู่เสมอๆ ว่าอยากแต่งงานกับเรามากๆ อยากอยู่ด้วยกัน พูดทุกวัน ทุกเวลาเลย แต่การกระทำเขา ความคิดเขาแบบติดสบายเกินไป ลำบากนิดหน่อยไม่ได้ ทนไม่ไหว อย่างงี้เราจะฝากอนาคตกับเขาได้ไหม
เขาเป็นคนดี ซื่อสัตย์ หน้าตาดี มีผู้หญิงชอบเยอะ แต่ไม่เจ้าชู้ ดูแลดี ไม่เคยขอเงินเราใช้ เสียอย่างเดียวคือ หนักไม่เอา เบาไม่สู้ (ไม่สู้งาน) คนอื่นจะชอบมองว่า เขาเกาะเรากิน เพราะการงานเราดีกว่าเขา แต่เราไม่เคยมองแบบนั้น เพราะรู้นิสิยเขาดี ตอนนี้ไม่รู้ควรทำยังไง บอกเขาไปแล้ว เขาบอกกลับมาว่า "เขาจะลองดูอีกครั้ง เขาจะอดทนฝืนทำดู จนถึงที่สุด เท่าที่จะทนไหว" แต่ความรู้สึกเรา เราว่าเขาทำไม่ได้หรอก ทำแค่วันเดียวยังคิดจะลาออกเลยอะ
ถ้าเป็นอย่างนี้ต้องทำอย่างไรดี เรื่องนี้เราไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เลย ถ้าบอกไป แม่คงไม่เอา แล้วให้บอกเลิกไปเลย เพราะแม่ไม่ชอบคนที่ไม่เอาการ เอางาน บ้านเราไม่ได้รวย แต่รู้จักทำมาหากิน ซึ่งเขาคิดแค่ว่า เหนื่อย หนัก ไม่เอา รองานที่สบายๆ ดีกว่า เหนื่อยใจมากเลย.....
ทำอย่างไรดีเมื่อแฟนผู้ชายไม่มีความอดทนในการทำงาน คิดจะลาออกหางานใหม่บ่อยๆ
หลังจากที่ออกมาก็ทำงานอยู่ที่ขนส่งพัสดุแห่งหนึ่ง ทำได้ประมาณ 3-4 เดือนก็ออก เพราะใช้งานหนักเกินไป คนก็ลาออกเยอะ งานก็เลยลงมาที่เขาคนเดียว ซึ่งงานเขาก็เป็นลักษณะคีย์เลขพัสดุ แต่พอพนักงานลาออก เขาก็เลยต้องขับรถไปเอาพัสดุแทน
พอออกจากงานที่ขนส่งพัสดุ ก็เลยสมัครงานใหม่ แต่พอได้งานแล้ว ได้งานเข้าเป็นกะดึก แล้วให้ยืนทำงานตลอดเวลา แต่งานเบามาก
เขาบอกกับเราว่า "ไม่ไหว ยืนนานๆ แบบนี้คงแย่แน่ๆ เขาเลยคิดว่าจะลองไปคุยกับคนที่จัดงาน ว่ามีส่วนไหนที่งานไม่หนัก
ไม่ต้องยืนนานๆ บ้างไหม ถ้าหากไม่มีจริงๆ เขาจะขอลาออกมาก่อน แล้วรอเปิดสมัครใหม่" ทั้งที่ทำได้แค่วันเดียว......
เรารู้สึกโกรธ และก็ผิดหวังเขามากนะ ว่าทำไมคิดได้แค่นี้ อดทนไม่ได้หรอ เราเป็นคนหางานให้เขา หางานที่คิดว่าเขาพอทำได้ ขนาดอยู่ในห้องแอร์นะ แต่ยืนนานไม่ได้ ปวดเท้า เรารู้ว่าเมื่อก่อนเขาสบาย งานเขาจะน้อย ได้นั่งเก้าอี้ ไม่มีงานก็ได้พัก เล่นเกมส์ แต่ในเมื่อได้งานทำแล้ว ก็ควรจะทำให้ถึงที่สุดไหมอะ งานใช่ว่าจะหากันง่ายๆ รับกันง่ายๆ นะ เราเหนื่อยใจมาก ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้เราสองคนคบกันได้ 1ปี กำลังเก็บเงินแต่งงานด้วยกัน แต่หลังๆ เราจะเป็นคนเก็บคนเดียว เพราะเขาว่างงานช่วงนึง (ระหว่างที่ว่างก็คือ เล่นเกมส์ ดูหนัง ส่วนเราหางานให้เขาตลอด) เลยไม่มีเงินเก็บ เราก็เลยไม่อยากเก็บเงินแล้ว รอจนกว่าเขาจะได้ทำงานถึงจะเก็บ
เขาบอกอยู่เสมอๆ ว่าอยากแต่งงานกับเรามากๆ อยากอยู่ด้วยกัน พูดทุกวัน ทุกเวลาเลย แต่การกระทำเขา ความคิดเขาแบบติดสบายเกินไป ลำบากนิดหน่อยไม่ได้ ทนไม่ไหว อย่างงี้เราจะฝากอนาคตกับเขาได้ไหม
เขาเป็นคนดี ซื่อสัตย์ หน้าตาดี มีผู้หญิงชอบเยอะ แต่ไม่เจ้าชู้ ดูแลดี ไม่เคยขอเงินเราใช้ เสียอย่างเดียวคือ หนักไม่เอา เบาไม่สู้ (ไม่สู้งาน) คนอื่นจะชอบมองว่า เขาเกาะเรากิน เพราะการงานเราดีกว่าเขา แต่เราไม่เคยมองแบบนั้น เพราะรู้นิสิยเขาดี ตอนนี้ไม่รู้ควรทำยังไง บอกเขาไปแล้ว เขาบอกกลับมาว่า "เขาจะลองดูอีกครั้ง เขาจะอดทนฝืนทำดู จนถึงที่สุด เท่าที่จะทนไหว" แต่ความรู้สึกเรา เราว่าเขาทำไม่ได้หรอก ทำแค่วันเดียวยังคิดจะลาออกเลยอะ
ถ้าเป็นอย่างนี้ต้องทำอย่างไรดี เรื่องนี้เราไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เลย ถ้าบอกไป แม่คงไม่เอา แล้วให้บอกเลิกไปเลย เพราะแม่ไม่ชอบคนที่ไม่เอาการ เอางาน บ้านเราไม่ได้รวย แต่รู้จักทำมาหากิน ซึ่งเขาคิดแค่ว่า เหนื่อย หนัก ไม่เอา รองานที่สบายๆ ดีกว่า เหนื่อยใจมากเลย.....