ตอนนี้ผมอยู่ม.4อายุ16เมื่อ4ปีที่แล้วหรือตอนผมอยู่ม.1ผมได้คุยคบหากับผญคนคนนึงตอนแรกก็คิดว่าคบกันเล่นๆไม่ได้อะไรแต่ทะว่าเวลาก็ผ่านไปจนครึ่งปีจนปีเราจริงจังกันถึงตอนนั้นผมจะยังเป็นเด็กน้อยที่คิดไม่ได้ยังคุยกับคนอื่นยังนอกใจเธอ เธอก็รู้และเธอก็เสียใจจนผมนั้นรักเธอมากจริงๆแล้วผมก็ไม่ทำอีกเลย
จนมาม.2เทอม2ผมต้องย้ายรร.ผมมาเรียนประจำมานอนหอห่างจากบ้านจากเธอ300กว่า400กิโลเมตร
ผมคิดว่าเธอกับผมอีกไม่นานคงต้องเลิกกันต้องจบกันเพราะระยะทาง แต่ไม่เลยครับ เรารักกันมากเราคุยกันตลอดเวลาและเมื่อมีเวลาว่างหยุดยาวหรือช่วงปิดเทอมผมก็จะกลับไปหาเธออยู่เสมอจนเวลาผ่านมาถึงม.4ได้มีผชคนนึงตามจีบเธอ
และดูเหมือนว่าเธอจะเล่นกับเขาด้วย ผชคนนั้นเลยได้ใจและไม่ยอมเลิกเล่นกับเธอทั้งที่ตัวผญเองก็รู้ว่ามีแฟนแล้ว แต่เธอบอกกับผมว่าผชคนนั้นมีแฟนแล้วแต่ถึงยังไงก็ไม่ควรที่จะเป็นอย่างงี้ถ้าทั้งสองคนต่างมีแฟนกันแล้วจะเล่นจะคุยกันทำไม แล้วผมก็ตกลงกับเธอ เธอสัญญาว่าเธอจะเลิกยุ่งกับผชคนนั้นแต่ไม่เลยจนมาถึงตอนนี้ เธอได้บอกเลิกผมเมื่อวันพฤหัสบดีที่25กุมภา เธอบอกกับผมว่าเราสองคนควรเดินตามทางของตัวเอง เธออยู่กับผมเธอรู้สึกอึดอัด ผมเลยไม่รั้งเธอและก็ปล่อยเธอผ่านไปได้1-2วัน คืนวันเสาร์ที่27กุมภา
เพื่อนผมโทรมาบอกและบอกให้ผมทำใจดีๆใจเย็นๆและฟังให้ดี เพื่อนผมบอกว่าเห็นแฟนผมเจอผชคนนั้นที่บ้านผชคนนั้น ผมใจสลายผมผมพังหมดทุกอย่างผมไม่เหลืออะไรเลยผมตัดใจไม่ได้ผมเสียใจทุกวันทุกคืนผมไม่มีกำลังไม่มีแรงไม่มีความหิวมีแต่ความเจ็บปวดความเศร้าผมควรทำยังไงถึงจะออกจากความรู้สึกนี้ได้ครับผมไม่มีที่พึ่งเลย ผมโดดเดี่ยวบางทีรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าด้วยซ้ำ ผมต้องทำยังไงครับ