เราอายุ20ค่ะ ปกติเราอยู่กับแฟนเราคนก่อนไม่เคยต้องทําอะไร เเม้กะทั้งงานบ้าน เขาทําให้ทุกอย่าง ยกเว้นค่าบ้าน กับ ค่าช้อปปิ้ง เราต้องจ่ายเองตลอดเป็นเรื่อง ปกติ ของเรา
เราอาศัยอยู่ต่างประเทศตั้งเเต่เด็กๆเรา จ่ายค่าห้องเอง จ่ายทุกอย่างเองเป็นเรื่องปกติ
แต่ แฟนเราคนก่อนเขาเป็นคนไทย เขาจะมาหาเรา3เดือนครั้ง แต่เพราะเราไม่มีคนดูเเลเต็มที่เราเลยหวั่นไหวง่าย
พอหวั่นไหว เราเลยต้องเลิกกับคนก่อนมาคบกับคนประจุบัน ทุกอย่างไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดเลยเราอายุ20 เขา 36 ค่ะ ความคิด ต่างกัน เขาค่อนข้างหัวโบราณ และ สุดท้ายคือต่างวัฒนธรรม
-งานเราก็ทําตามปกติ แฟนก็ทํางาน
-เราจ่ายค่าห้องตามปกติ
-แฟนซื้อของซุปเปอร์มา
เราอยู่กับเขาเราต้องทุกอย่าง งานบ้าน ทํากับข้าว เราต้องทําทุกอย่างที่ไม่เคยทํา เราก็ยอมเปลี่ยนเเปลงตัวเองค่ะ เพื่อเราจะได้อยู่ด้วยกันได้
เเต่บ้างครั้งเราเลิกงานมาเราก็เหนื่อยค่ะ เเละเรามีปัญหาที่ทํางานเราไม่สามารถคุยกับเขาได้ เขาปลอบใจเราไม่เป็นค่ะ คือเขาเป็นผู้ใหญ่เขาจะให้คําแนะนํามากกว่าที่จะปลอบใจให้เราหายเหนื่อย เเละมาบ้านบ้างครั้งเราเหนื่อยจนไม่อยากทํางานบ้าน เขาก็บ่นค่ะ บ้านสกปรกมากพูดเป็น 10รอบค่ะ เราเลยบอกว่า วันหยุดค่อยทําเราทําอาทิตย์ละครั้งไม่สกปรกมากขนาดนั้นหรอก เราบอกเราเหนื่อย ละเขาก็บังคับให้เราซักผ้า เลิกงานมา4ทุ่ม5ทุ่มถึงบ้านให้ซักผ้า เราก็บอกวันหยุดค่อยทํา เขาบอกผ้าเยอะมาก เป็นอย่างนี้บ่นทุกวัน วันหยุดเราก็ทําให้ตามที่เรารับปากละ ละก็ไปบ่นเรื่องอื่นเเทนค่ะ วันหนึ่งไม่ได้บ่นเหมือนเขาจะอยู่ไม่ได้ค่ะ เราเครียดค่ะ เครียดที่ทํางาน เลิกงานก็ต้องมาเจอคนบ่นค่ะ
เราเลยล่าออกจากงาน เเต่เราก็มีเงินเก็บของเราเราก็ยังจ่ายค่าบ้านเองเหมือนเดิมทุกอย่าง
ทั้งที่ไม่มีงานทํา
เรากดโทรสับทุกวัน เราเลยขายของออนไลน์ แฟนบ่นว่าเรากดเเต่โทรสับ เราก็อธิบายเราไม่ได้เล่นนะ เราทํางาน เขาบอกเราเล่นวันๆไม่ทําอะไรเอาเเต่กดโทรสับ พอถึงวันที่ของมา แฟนไม่บ่นละค่ะว่าไม่ทํางาน แต่บ่นบ้านรกแทนค่ะ ว่าของเรา เเละจับโยนของเราทิ้งขว้างบอกแกะกะค่ะ
เราบอกงั้นเธอก็ช่วยฉันไปถามร้านเช่าข้างล่างบ้าน ฉันจะได้ไม่ต้องเอาขึ้นมาบ้าน
เขาก็ไม่ยอมถามให้สักที่ค่ะ
ที่เราไม่ถามเองเป็นเพราะว่าเราไม่รุ้พวกเรื่องเอกสารต่างๆ เขาอายุเยอะกว่าเรา เราคิดว่า เราควรจะพึ่งเขาได้ แต่เขาไม่ถามให้
ละบ่นเรา เเตะของเรากะจัดกะจ่าย
ตอนนี้เราเสียความรู้สึกมากค่ะ มากจริงๆค่ะ เราเปลี่ยนทุกอย่างละค่ะ
เราไม่รุ้จะทําอย่างไรละค่ะ
เราอยากจะหนี้นะค่ะ เขาครู่เราว่าถ้าเราไปเขาจะไปโดดตึก
อยู่กันไปทุกวัน ก็เทาะกันได้ทุกวัน ทุกเรื่อง
ช่วงนี้เขาจะบ่นเหนื่อยทุกวันค่ะ บอกต้องตื่นเเต่เช้า8โมงไปทํางานเลิกงาน5ทุ่มครึ่ง ส่วนเราตอนนี้ ตื่น7โมงไปส่งของทุกวันค่ะ เดินไปตอบเเชทลูกค้าคนอื่นไป ส่งเสร็จก็5ทุ่มค่ะ กลับบ้านต้องซักผ้า ทํางานบ้าน ทํากับข้าว เเละคุยกะลูกค้าจนตี2-3เขาจะบ่นเราตลอดเลยค่ะ
เราทําทุกอย่างให้เขาเเล้วค่ะ เราไม่เหนื่อยกว่าหรอค่ะ เขาว่าเขาเหนื่อยละต้องนอนดึกตื่นเช้า ทํางานเหนื่อย
ทํายังไงก็ไม่ดีสักที่ค่ะ
เราขายได้วันละ 1หมื่นบาท หาได้วันละ2พันเงินที่นี้ เเต่ต้องเเลกกับบ้านเต็มไปด้วย ลังของที่ต้องทยอยส่งลูกค้า เราดีใจมากๆค่ะที่เราทําได้ แต่เราเหมือนเราอยู่คนเดียว
แฟนเราขี้บ่นค่ะ
เราอาศัยอยู่ต่างประเทศตั้งเเต่เด็กๆเรา จ่ายค่าห้องเอง จ่ายทุกอย่างเองเป็นเรื่องปกติ
แต่ แฟนเราคนก่อนเขาเป็นคนไทย เขาจะมาหาเรา3เดือนครั้ง แต่เพราะเราไม่มีคนดูเเลเต็มที่เราเลยหวั่นไหวง่าย
พอหวั่นไหว เราเลยต้องเลิกกับคนก่อนมาคบกับคนประจุบัน ทุกอย่างไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดเลยเราอายุ20 เขา 36 ค่ะ ความคิด ต่างกัน เขาค่อนข้างหัวโบราณ และ สุดท้ายคือต่างวัฒนธรรม
-งานเราก็ทําตามปกติ แฟนก็ทํางาน
-เราจ่ายค่าห้องตามปกติ
-แฟนซื้อของซุปเปอร์มา
เราอยู่กับเขาเราต้องทุกอย่าง งานบ้าน ทํากับข้าว เราต้องทําทุกอย่างที่ไม่เคยทํา เราก็ยอมเปลี่ยนเเปลงตัวเองค่ะ เพื่อเราจะได้อยู่ด้วยกันได้
เเต่บ้างครั้งเราเลิกงานมาเราก็เหนื่อยค่ะ เเละเรามีปัญหาที่ทํางานเราไม่สามารถคุยกับเขาได้ เขาปลอบใจเราไม่เป็นค่ะ คือเขาเป็นผู้ใหญ่เขาจะให้คําแนะนํามากกว่าที่จะปลอบใจให้เราหายเหนื่อย เเละมาบ้านบ้างครั้งเราเหนื่อยจนไม่อยากทํางานบ้าน เขาก็บ่นค่ะ บ้านสกปรกมากพูดเป็น 10รอบค่ะ เราเลยบอกว่า วันหยุดค่อยทําเราทําอาทิตย์ละครั้งไม่สกปรกมากขนาดนั้นหรอก เราบอกเราเหนื่อย ละเขาก็บังคับให้เราซักผ้า เลิกงานมา4ทุ่ม5ทุ่มถึงบ้านให้ซักผ้า เราก็บอกวันหยุดค่อยทํา เขาบอกผ้าเยอะมาก เป็นอย่างนี้บ่นทุกวัน วันหยุดเราก็ทําให้ตามที่เรารับปากละ ละก็ไปบ่นเรื่องอื่นเเทนค่ะ วันหนึ่งไม่ได้บ่นเหมือนเขาจะอยู่ไม่ได้ค่ะ เราเครียดค่ะ เครียดที่ทํางาน เลิกงานก็ต้องมาเจอคนบ่นค่ะ
เราเลยล่าออกจากงาน เเต่เราก็มีเงินเก็บของเราเราก็ยังจ่ายค่าบ้านเองเหมือนเดิมทุกอย่าง
ทั้งที่ไม่มีงานทํา
เรากดโทรสับทุกวัน เราเลยขายของออนไลน์ แฟนบ่นว่าเรากดเเต่โทรสับ เราก็อธิบายเราไม่ได้เล่นนะ เราทํางาน เขาบอกเราเล่นวันๆไม่ทําอะไรเอาเเต่กดโทรสับ พอถึงวันที่ของมา แฟนไม่บ่นละค่ะว่าไม่ทํางาน แต่บ่นบ้านรกแทนค่ะ ว่าของเรา เเละจับโยนของเราทิ้งขว้างบอกแกะกะค่ะ
เราบอกงั้นเธอก็ช่วยฉันไปถามร้านเช่าข้างล่างบ้าน ฉันจะได้ไม่ต้องเอาขึ้นมาบ้าน
เขาก็ไม่ยอมถามให้สักที่ค่ะ
ที่เราไม่ถามเองเป็นเพราะว่าเราไม่รุ้พวกเรื่องเอกสารต่างๆ เขาอายุเยอะกว่าเรา เราคิดว่า เราควรจะพึ่งเขาได้ แต่เขาไม่ถามให้
ละบ่นเรา เเตะของเรากะจัดกะจ่าย
ตอนนี้เราเสียความรู้สึกมากค่ะ มากจริงๆค่ะ เราเปลี่ยนทุกอย่างละค่ะ
เราไม่รุ้จะทําอย่างไรละค่ะ
เราอยากจะหนี้นะค่ะ เขาครู่เราว่าถ้าเราไปเขาจะไปโดดตึก
อยู่กันไปทุกวัน ก็เทาะกันได้ทุกวัน ทุกเรื่อง
ช่วงนี้เขาจะบ่นเหนื่อยทุกวันค่ะ บอกต้องตื่นเเต่เช้า8โมงไปทํางานเลิกงาน5ทุ่มครึ่ง ส่วนเราตอนนี้ ตื่น7โมงไปส่งของทุกวันค่ะ เดินไปตอบเเชทลูกค้าคนอื่นไป ส่งเสร็จก็5ทุ่มค่ะ กลับบ้านต้องซักผ้า ทํางานบ้าน ทํากับข้าว เเละคุยกะลูกค้าจนตี2-3เขาจะบ่นเราตลอดเลยค่ะ
เราทําทุกอย่างให้เขาเเล้วค่ะ เราไม่เหนื่อยกว่าหรอค่ะ เขาว่าเขาเหนื่อยละต้องนอนดึกตื่นเช้า ทํางานเหนื่อย
ทํายังไงก็ไม่ดีสักที่ค่ะ
เราขายได้วันละ 1หมื่นบาท หาได้วันละ2พันเงินที่นี้ เเต่ต้องเเลกกับบ้านเต็มไปด้วย ลังของที่ต้องทยอยส่งลูกค้า เราดีใจมากๆค่ะที่เราทําได้ แต่เราเหมือนเราอยู่คนเดียว