ผมเคยทำกรรมไม่ดีด้านวาจาไว้มาก ในตอนเด็กจนถึงวัยรุ่น ผมเคยทำให้แม่ ทะเลาะกับญาติพี่น้อง เรื่องที่ตอนแรกผมเป็นเด็กเรียนดีแต่พอ ขึ้นม.1เรื่มเกเร พวกญาติพี่น้องไปบอกแม่ผม แต่ผมก็โกหกเอาตัวรอดมาได้เพราะเป็นเด็กเรียนดีมาตลอด แม่จึงเชื่อผมสนิทใจ แล้วก็อีกเหตุการ คือน้าสาวที่ท้องมาขออยู่ที่บ้านด้วย น้าผมก็บ่นว่าผมกินแล้วไม่ล้างจานอันนี้ผมก็จำไม่ได้ว่าผมล้างรึเปล่าแต่น่าจะไม่ได้ล้าง555+ แต่ผมก็โกหกกับแม่ แม่ก็เชื่อผมและปกป้องผมจนทะเลาะกับญาติอีก และอีกเรื่องที่ผมทำร้ายจิตใจแม่ คือผมโทษแม่ทุกเรื่อง อย่างเรื่องฟันผมเหยินใหญ่มากก็ไปโทษว่าเพราะแม่ แต่ฟันแม่ผมไม่ได้เหยินท่านแค่ฟันใหญ่เฉยๆ แล้วตอนนั้นผมก็เป็นคนชอบพูดทำร้ายจิตใจคนอื่น พูดหยาบ (ที่กล่าวมาทั้งหมดเป็นเหตุการบางส่วนที่พอจะจำได้เพราะเป็นเรื่องตั้งแต่ผมอายุ12เรื่อยมา)
    ผลของกรรมมันเริ่มตั้งแต่ผมอายุ14 เพื่อนๆเริ่มห่างหาย จนปัจจุบันไม่มีเพื่อนสักคน ผมกับแม่ย้ายบ้านบ่อย ไม่ว่าไปที่ไหนผมก็ไม่มีเพื่อน ไครคุยไครพูดกับผก็ไม่จริงใจ เจอคนแซะคนเหน็บแนมให้เจ็บปวดใจอยู่เสมอตลอดมาจนถึงปัจจุบันตอนนี้ผมอายุ 26 
       ตอนนี้ผมมีอาชีพที่พอจะดูแลตัวเองได้ส่งให้แม่ได้เดือนนึงก็5000 แม่ผมกลับไปอยู่ต่างจังหวัด ตอนนี้ผมก็อยู่ห้องเช่าคนเดียวทำงานส่งเงินให้แม่ได้แล้ว ผมเป็นคนเชื่อในเรื่องกรรมดีชั่วมาแต่เด็กลึกๆแล้วนะครับ จนปัจจุบันผมปฏิบัติธรรมอย่างจริงจังได้แล้ว จริงจังนี้แปลว่า สวดมนก่อนนอน รักษาศีล5 
  ศีล5ผมก็พึ่งจะเลิกเหล้าได้3-4เดือนจากการฟังธรรมะทุกวันและเชื่เรื่องกรรมเรื่องการเกิดใหม่การไปนรก ซึ่งการที่ผมทำได้ก็เพราะกลัวนรก ผมคิดว่าตัวผมได้ลงนรกแน่ๆ ถ้ายังไม่เริ่มทำ ผมก็ทำมาเรื่อยตลอดมานะครับ ขนาดบางที่ผมไปไส่บาตร ผมยังโดนเหน็บแนมให้เจ็บใจเล่นๆ เช่นหาว่าสร้างภาพ จากคนที่ทำงานนี่ก็ย้ายมาหลายที่และทุกที่ก็จะเป็นเหมือนกันหมดคือเข้าพวกเข้ากลุ่มไหนไม่ได้เลย ก็จะถูกเขานินทาไส่ร้ายจนต้องออกจากงาน ผมก็คิดมาตลอดนะครับมองย้อนมาดูตัวเองทุกครั้งแล้วก็เจอข้อเสียตัวเองขอเสียคือ น้ำเสียงผมมันเหมือนมีอะไรอยู่ในคอทุกครั้งที่เปล่งเสียงออกมาเสียงแหบๆแห้งๆ แล้วตอนแรกเนี่ยบางครั้ง ส่องกระจก หรือถ่ายรูปปากจะดูเบี้ยวๆด้วยนะครับ แต่ปัจจุบันหายแล้ว เวลาถ่ายรูปมองหน้าตัวเองดูร้ายๆมากๆขนาดถ่ายแล้วยิ้มยังดูร้ายๆ แต่ปัจจุบันเริ่มดูเป็นปกติแล้ว คงเป็นผลจากการชดใช้กรรมที่เวลาโดนคนด่าเหน็บแนม ผมไม่เคยตอบโต้ เพราะคิดว่ามันเป็นกรรม  
      ปัจจุบันถึงผมจะส่งเงินให้แม่ผมได้แล้ว แต่ผมก็รู้สึกว่าแม่ยังไม่ให้อภัยผมแต่ก็คุยกันปกติ แต่แม่ไม่เคยโทรหรือแชทมานอกจาก จะให้โอนเงินให้ ส่งข้อความมาสั้นๆ 
    ผมได้ขอขมาแม่มา2ครั้ง ตอนที่ผมถือพานมาล้างเท้า สีหน้าท่านมองผมเหมือนว่า ไม่เชื่อว่าผมจะสำนึกถึงท่านจะพูดว่าอโสิกรรมให้ แต่ก็พูดเพราะผมขอให้พูด .
    ที่ผมมาเล่าในครั้งนี้เพราะจิตใจผมดีขึ้นมาตลอดหลายเดือน แต่ช่วงนี้รู้สึกกรรมจะเริ่มมาหนักมาทุกวันเลยมาถี่มากเลย2-3วันมานี้จิตตกหนักเลย
   แม่โทรมาขอเงิน ผมก็หาได้วันต่อวันแต่มันก็ได้พอค่าใช้จ่ายแบบเปะเลย ให้แม่ครับละพัน3-4วันแม่ก็จะส่งข้อความมา ผมก็บอกแม่ผมขอให้แม่อโหสิกรรมให้ผมแม่ก็พูดแต่ผมว่าท่านยังไม่ได้คิดจริงๆเพียงพูดเฉยๆ เหมือนกับว่าถ้าแบ่งข้างกัน ท่านจะอยู่ข้างญาติพี่น้องแทนที่จะมาเข้าข้างผม ผมเหมือนตัวคนเดียว 
  ผมคงไม่โทษท่านที่ไม่เข้าข้างผมแล้ว แต่ตอนนี้ แค่
ศึกภายนอกก็โดนมากอยู่แล้ว มองกลับมาหาคนที่อยากพูดเรื่องต่างไป เรื่องปัญหาต่างๆไม่มีเลย ต้องเก็บคนเดียว ผมทำได้อย่างเดียวคือหันหน้าเข้าหาธรรมมะเป็นที่พึ่งทางใจ แต่ถ้ากรรมจะส่งผลอะไรก็ขวางไม่ได้หรอกครับจริงไหม.