ผมเป็นนร.ม.ปลายคนหนึ่งที่อายุ18เเละในช่วงเวลาที่ผ่านมาผมมีคนคุยที่อ่ยุห่างกับผม5ปี โดยเป็นติวเตอร์ของผมเอง ในช่วงที่ผมเรียนกับพี่เขาเเรกๆ ผมก็ยังไม่ได้ชอบเขา เเละก็เรียนต่มปกติ เเละผมก็ได้โทรคุยกับเขาเรื่องมหาลัยมากขึ้น เเละหลังจากคุยเรื่องมหาลัยเสร็จผมก็คุยเรื่องทั่วไปจองของ จนคุยไปได้ประมาณเดือนนึง ผมรู้สึกชอบเขา เลยบอกชอบเขาไป พี่เขาบอกว่า คือตอนนี้พี่เขานังไม่ได้ชอบผม เเต่ผมจะคุยเเบบคนคุยเพื่อศึกษาดูใจได้ ผมก็ตกลงเเละคุยกันมาประมาณเดือนนึง เเละเรื่องนี้ผมไม่ได้บอกเเม่ผม ซึ่งเเม่มารู้ทีหลังว่าผมคุยกับพี่คนนี้ เเม่ก็โกรธมากว่า ทำไมถึงไม่ปรึกษาเเม่ก่อน เเต่ผมก็รู้ผิดจริงๆที่ไม่ได้บอกเเม่ เเต่ว่าผมรู้สึกว่าบางครั้ง ผมก็โตเเล้ว เวลาผมชอบใครผมก็อยากคุยกับเขาให้มั่นใจก่อนว่าคนนี้โอเค เเต่เเม่ก็ไม่เข้าใจผม เเม่มองว่า ที่พี่เขามาคุยกับผม เพียงเเค่เป็นของเล่น ยังไงพี่เขาก็ไม่ได้สนใจเด็กอย่างผมอยู่เเล้ว (ที่เเม่คิดเเบบนี้เพราะเเม่มองว่าการที่พี่เขายอมให้ผมคุยในตอนเเรกเพราะอยากคุยเล่นๆไม่ได้สนใจอะไรผม)เเละก็บอกว่า ผชอะ เวลามีเเฟน ถ้าผมยังเด็กกว่า พี่เขา พี่เขาหาตังเองเเล้ว เเต่ผมยังต้องขอตังเเม่อยู่เลย เวลาไปกินข้าว จะทำให้รู้สึกว่าผมตัวเล็ก หลังจากนั้นผมเลยโทรไปคุยกับพี่เขาว่า ผมต้องเลิกคุยเพราะเหตุผลที่ผมกล่าวมาเมื่อข้างต้น เเละความจริงพี่เขาก็บอกว่าเขาก็รู้สึกดีกับผมเวลาคุยเหมือนกันเเละอีกอย่างคือ ตอนที่เขามีเเฟน เขาไม่เคยให้ผชมาเลี้ยงเเละเขาก็เข้าใจว่า ที่ผมยังหาตังไม่ได้เพราะยังเด็ก เขาไม่ได้คิดเลยว่าผมยังหาตังเองไม่ได้ ดูตัวเล็กเเละไม่สามารถเลี้ยงเขาได้ เเละที่เขาคุยกับผมคือเหมือนกับคุยกับคนคุยอายุเท่ากันจริงๆ เพราะเขาก็ไม่ได้มองผมว่าเด็ก เวลาผมคุยกับเขา พี่เขาบอกว่าผมคุยรู้เรื่องเเละรู้สึกดีด้วยเวลาคุย เขาไม่ได้มองอายุผมเลย เเละอีกสาเหตุที่เเม่บอกคือ ถ้าพี่เขาดีจริง ต้องไม่ปิดโอกาสผมที่จะเข้าไปเจอ คนในมหาลัย(ตอนที่ผมมีปัญหาเรื่องนี้กับเเม่ผมติดมหาลัยเเล้ว)เเละไม่ควรทำเเบบนี้ เเต่ผมคิดว่าการที่จะมาบังคับให้ผมเลิกคุยกับคนที่ผมรู้สึกดีด้วยอะ มันทำไม่ได้อะ