แม่ไม่เกลียดเรา ชอบให้ท้ายเข้าข้างน้องแต่เข้าข้างในทางที่ผิด
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับน้องห่างกันประมาณ2-3ปี ชอบทะเลาะกันบ่อย ด่ากัน แต่แม่จะเข้าข้างน้องตลอดไม่ถามเหตุผล บางทีก็พุ่งมาตีเราก็มีแต่เราไม่ผิดค่ะ เรื่องแบบนี้มันต้องมาคุยกันดีๆทำไมแม่ถึงตี มีเรื่องอะไรก็เข้าข้างน้องตลอด เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเราใส่รองเท้านักเรียนเก่ามากค่ะ เราบอกให้แม่ซื้อให้แม่เราก็บอกว่าใส่ๆไปก่อนมันยังใส่ได้อยู่ เราใส่คู่นี่มา2ปีแล้วค่ะ แต่น้องจะได้ใหม่เสมอทั้งที่ไม่ต้องร้องขอแม่ก็จัดมาหาให้ทุกอย่าง เมื่อวานนี้รองเท้าเราขาด แม่ก็ไปบอกพ่อ พ่อก็ขับรถไปซื้อให้ค่ะ พอเราได้รองเท้าแม่ก็ทำเหมือนไม่พอใจ แม่บอกพ่อว่า น้องบ่นร้องเท้าคับเดี๋ยวสัปดาห์หน้าซื้อให้น้อง เวลาอะไรไม่ได้ดั่งใจน้อง น้องจะโวยวาย ด่าพ่อด่าแม่ค่ะ เราก็เตือน ด่า เขาก็บอกเรา
ไม่มีใครห้ามกูได้หรอก น้องเขาพูดแบบนี้ เราเป็นพี่ยังรู้สึกแย่เลยค่ะ ถ้าพ่อแม่ได้ยินเขาจะเสียใจมั้ย ครอบครัวเราจะเป็นประมาณว่า ถ้าอยากได้อะไรตัองไดัทั้ง2คน บางทีเราก็น้อยใจในเรื่องเล็กๆค่ะ ไปเที่ยวตอนเราไม่อยู่บ้าน มีอะไรก็ซื้อให้แต่น้อง แม่นึกถึงน้องตลอดค่ะ ให้ท้ายน้องมากเกินไป ตามใจมากเกินไปมันเลยกลายมาเป็นแบบนี้ค่ะ บางทีน้องอาจจะกลายเป็นปีศาจทีละนิดๆโดยที่เราไม่รู้ตัว ถ้ายังให้น้องรู้สึดผิดชอบชั่วดีไม่ได้ มีอีกเรื่องนึงค่ะ น้องด่าครูให้พ่อแม่ฟังบอกว่าไม่อยากอยู่โรงเรียนเพราะไม่ให้เอาโทรศัพท์ไป ครูชอบด่า ชอบว่า แต่เราก็บอกว่าครูเขาเตือน เขาหวังดี แต่น้องจะลาออกเพราะไม่ชอบครูที่โรงเรียนทั้งที่เรียนมาอายุ14แล้ว เราเองก็เคยเรียนที่เดียวกันแต่เราจบแล้วค่ะ แต่น้องกลับบอกว่า ไม่ต้องมาเตือนไม่ชอบ พูดอะไรให้ไม่ได้ แม่เคยบอกเราว่าถ้าน้องทำอะไรผิดก็ไม่ต้องพูด เงียบๆไว้ น้องไม่ชอบแบบนี้ เราก็แบบเห้ย นั่นมันเรื่องผิดๆเลยนะที่แม่ปลูกฝังแบบนี้ เราอยากให้ทุกคนลองอ่านอาจจะงงๆเพราะเพิ่งเคยเขียนครั้งแรก ตั่วสั่นด้วยค่ะ เรากลัว วันนี้ร้องไห้มาทั้งวันแล้วค่ะ มันบ่มมาเรื่อยๆแล้วเกิดความรู้สึกนี้ขึ้นมา
แม่ไม่เกลียดเรา ชอบให้ท้ายเข้าข้างน้องแต่เข้าข้างในทางที่ผิด