คือ เราบอกก่อนเลยนะคะว่าเราไม่ได้อยากคิดเเบบนี้เลย เเต่ตอนนี้อยู่ๆมันก็เป็นความรู้สึกขึ้นมา คือปกติฝ่ายชายจะทำงานส่วนฝ่ายหญิงอยู่บ้านทำงานบ้านเลี้ยงลูก คือเรามีลูก 2คน ต้องมีหนึ่งคนที่อยู่บ้านกับเด็กๆอยู่เเล้ว ซึ่งเรามีหน้าที่ทำงานหาเงินเรื่องเงินคือเรารับผิดชอบทั้งหมด ส่วนสามีก็ทำงานบ้านดูเเลลูกไป คือเหมือนสลับหน้าที่กันไป  ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ คือเรามีหน้าที่ต้องหาเงินอยู่เเล้ว กลับมาบ้านคือรกมาก ขยะก็ไม่ทิ้ง จานก็ไม่ล้าง ปล่อยไว้3-4 วัน บางวันเราทนไม่ไหวก็มาล้างเอง เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยมากเราเเบกรับปัญหาหนี้สินต่างไป ค่าใช้จ่ายลูกอีก2 คน เราก็เครียดพอเเล้ว กลับมาก็มาเจอเเบบนี้อีก เราทนไม่ไหวเหมือนทุกวันนี้เราทำเองทุกอย่างทั้งงานบ้าน กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า เราเหนื่อย เราท้อมากๆๆๆ เหมือนไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ เราทำเองได้ เราเลยเริ่มมีความคิดที่ว่า เขามีประโยชน์อะไรในชีวิตเรา เขาเเทบไม่ได้มาเเบ่งเบาภาระอะไรจากเราเลย เราไม่ได้อยากรู้สึก ไม่ได้อยากคิดเเบบนี้เลย เเต่เราเจอเเบบนี้แทบทุกวัน เราท้อ เราจิตตกมาก เราควรจะจัดการกับความรู้สึก ความคิดแบบนี้ยังไง เราไม่ได้อยากคิดเเบบนี้เลยจริงๆ บางทีเราอยากจะตายๆไปให้มันจบ...