ตามหัวข้อเลยครับ ผมส่งตัวเองเรียนตั้งแต่ 15-16 ตอนนี้ 18 จะ 19 แล้วครับ และก็จะส่งตัวเองจนกว่าจะจบปริญญาตรี ระหว่างนี้ผมท้อผมเหนื่อยบ้างบางครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน ผมอยากได้กำลังใจหรือคำพูดปลุกใจจากพี่

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ​ เราอายุ18​ ทำงานก่อสร้างส่งตัวเอง​ตั้งเเต่16​พ่อแม่เเยกทางกัน เราเหนื่อยมาก​ คิดว่าไม่ไหวแล้ว​ ​รายรับมีแค่ทางเดียวแต่รายจ่ายเราท่วมตัวมาก​ มืดแปดด้านเลยค่ะ​ เงินก็ถูกยืม​ไหนจะ​

เรื่องที่บ้าน เงิน ความรัก เรียน พังหมด สู้มานาน พยายามอย่างที่สุดแล้ว ปัญหามันเยอะจนอยากตัดปัญหา ได้กำลังใจจากเพื่อน แต่สุดท้ายแล้ว ไม่มีใครช่วยอะไรได้เลย _เราควรบอกตัวเองยังไงให้สู้ต่อไปไหว ให้เดิ

เราเป็นเด็กคนนึงที่โตมากับยายและตา ตั้งแต่จำความได้ เขาทั้งสองดูแลเรากับน้องตลอด แต่...ตอนนี้ไม่มีพวกเขาแล้ว ตอนนี้เราอายุ18ปี ตาได้เสียชีวิตไปตอนเราอยู่ป.5และเมื่อโควิดเข้ามาแรกยายก็มาจากเราไปอีกคน ซ

เราทำงานมาจะ3ปีแล้ว มีเรื่องให้เครียด ให้กังวลก็เยอะ เรารู้สึกไม่อยากทำงานตรงนี้แล้วค่ะ เราอดทนมาตลอด เราอยากออกมาก จนเราเครียดจนต้องพบจิตแพทย์ ได้ยาคลายกังวลมากิน งานที่นี้สบายนะคะ ได้เงินดีด้วย แต

คือเราตัดสินใจเรียนเอกภาษาจีน ทั้งๆที่เราไม่รู้อะไรเลยและไม่เคยเรียน ก่อนหน้าที่จะตัดสินใจเข้าคณะนี้สาขานี้ เราอยากเป็นอัยการค่ะ แต่เราเห็นคนอื่นพูดว่านิติอ่ะเรียนยากนะ อยากนู้นนะ อย่างงี้นะ เราเลยกลั

ตอนนี้เป็นหนี้นอกระบบอยู่ค่ะ ทำยังไงดีคะ ตอนนี้ติดทั้งเพื่อน คนรอบข้าง จนหมดหนทางที่จะหาเงินมาหมุนต่อได้แล้วค่ะ เราไม่มีทรัพย์สินอะไรเลยที่พอจะขายแล้วมาปิดหนี้ได้ อายุก็ยังน้อยไม่สามารถทำธุรกรรมทางธนา

คือ เราเรียนบัญชี ปี 2 แล้ว กำลังจะฝึกงานเทอมหน้า หมดไฟจะเรียนแล้ว พยายามแล้วค่ะ พยายามแล้วจริงๆ ด้วยสังคมหรือวิชาที่เรียน เราไม่โอเคจริงๆ จะว่าเอาแต่ใจก็ได้ แต่แค่ลองคิดว่าต้องนั่งอยู่ที่เดิมๆ ปวดหัว

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำจะ นำไปพิจารณานะคะ