นี่เป็นกระทู้แรกนะคะ ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

เริ่มเลยนะคะ เราเกิดมาในครอบครัวที่ฐานะปานกลางค่อนไปทางจน  เราเป็นพี่สาวคนโต มีน้องชาย 2 คน น้องคนแรกอายุห่างจากเรา 2 ปี และคน 2 ห่างจากเราประมาณ 10 ปีค่ะ เราค่อนข้างเป็นคนวางแผนกับชีวิตมากตั้งแต่เด็ก เพราะอยากให้ชีวิตดีขึ้นกว่าที่เคยเป็น แต่น้องชายคนกลาง จะเป็นเด็กไม่ค่อยเอาไหนเท่าไหร่ พ่อแม่จึงฝากฝังให้เราดูแลน้องคนเล็ก จนเราเหมือนแม่ มากกว่าแม่เสียอีก ทุกอย่างผ่านมาด้วยดี เพราะน้องคนเล็กติดเรามาก และมันเริ่มยากขึ้นตั้งแต่เราทำงาน เพราะเราก็กลับบ้านได้แค่วัน ส-อา เราจึงแพลนให้น้องเข้ามาเรียนพิเศษใน กทม ทุก ส-อา เพื่อจะได้ให้น้องได้มีเวลากับเรา ซึ่งน้องก็ยินดี เพราะน้องก็อยากมาอยู่กับเราเหมือนกัน แต่แล้ว covid 19 ก็ทำให้ทุกอย่างพัง ที่เรียนพิเศษเปลี่ยนเป็นเรียนออนไลน์ น้องชายคนเล็กจึงอยู่ที่บ้านกับน้องชายคนกลาง

น้องชายคนกลางจบมา 2 ปีแล้วแต่ไม่หางานทำ ได้งานก็จะทำแค่ 2-3 วันและออก ด้วยเหตุผลว่าไม่ชอบ บอกว่าจะขับแกรบ ขับfood panda ขับได้แค่ 1-2วัน ก็เลิกเพราะร้อน ทุกวันนี้อยู้บ้านและขอเงินพ่อแม่ใช้ ซึ่งน้องชายจะเป็นคนที่เพื่อนเยอะมาก เพื่อนๆ มีหน้าที่การงานดีกันทุกคน เพื่อนๆจะมาที่บ้าน เพื่อมาอยู่กับน้องคนกลางแทบจะทุกวัน ผลัดเปลี่ยนคนไปเรื่อยๆ ซึ่งกิจกรรมของน้องๆก็คือ เล่นเกมส์ทั้งวัน เล่นแบบไม่นอน เล่นจนถึงเช้า ทำให้น้องชายคนเล็กก็เข้าไปรวมอยู่ในวงนั้นด้วย เล่นเกมส์จนไม่ส่งงาน ไม่ยอมเรียน ไม่ทำอะไรเลย ผ่านมา 2 เพือนแล้ว เรากลับบ้านมา ก็จะเจอน้องเล่นเกมส์ไม่นอนทั้งคืนทุกอาทิตย์ เราพยายามหาช่วงเวลาพูดคุย แต่ด้วยความที่น้อง เริ่มเป็นวัยรุ่น (อายุ 15 ปี) ทำให้การพูดอะไรกับน้อง ต้องไตร่ตรองให้ดี เพื่อจะให้น้องเข้าใจว่าเราห่วง มันยากมากๆ เพราะตอนนี้น้องนอนตอนเราตื่น มันไม่มีช่วงเวลาดีๆ ที่เราจะคุยกันน้อง และไม่รู้จะพูดกับน้องอย่างไรดี

อยากสอบถามพี่ๆเพื่อนๆทุกคนค่ะ เราควรทำอย่างไรดีคะ เราห่วงน้องมากเลยค่ะ กลัวว่าวันที่เค้าโตขึ้นมาจะลำบาก ไม่อยากให้โตขึ้นมาใช้ชีวิตแบบขอเงินพ่อแม่ไปวันๆเลยค่ะ